tag:blogger.com,1999:blog-73451638690029285192024-03-12T22:56:18.883-07:00לפני שאתה שוכח - זיכרונות אמנון בקר"לפני שאתה שוכח" מסמך זיכרונות של אמנון בקר, אחאב בקרhttp://www.blogger.com/profile/02268583673331826299noreply@blogger.comBlogger232125tag:blogger.com,1999:blog-7345163869002928519.post-60701166645810218182020-07-09T12:08:00.000-07:002020-07-09T12:08:06.890-07:00לפני שאתה שוכח - הסוף<p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><span style="font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><span style="color: #993300; margin: 0px; padding: 0px;">לא מכבר חגג הבלוג שלי 10 שנים.</span></span></strong></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><span style="color: #993300; margin: 0px; padding: 0px;">בהתחלה שימש כבמה לפרסום סיפורים קצרים שכתבתי ופרסמתי.</span></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><span style="color: #993300; margin: 0px; padding: 0px;">ההמשך כיומן מסע של הליכה לאורך שביל ישראל וטיולים.</span></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><span style="color: #993300; margin: 0px; padding: 0px;">בסוף שנת 2014 התחלתי לפרסם מסמך זיכרונות של אבי - אמנון בקר ז"ל. בשם "לפני שאתה שוכח". </span></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #993300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">בין לבין פרסמתי צילומים שלי ותמונות שצייר אבי אמנון בקר וליוו את הזיכרונות. שנפטר לא מכבר. </span><span style="color: #993300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">כתיבת מסמך הזיכרונות הוסיפה טעם רב לחייו. התגובות של הקוראים שימחו אותו ועניינו וגרמו לו לכתוב ולכתוב ולהיזכר עוד ועוד. זאת כשהיה עיוור, חירש, ובמצב סיעודי לחלוטין בשבע השנים האחרונות בחייו. </span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #993300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">לאט לאט השתלטו הזיכרונות על הבלוג . המסמך הלך ותפח והגיע ל-530 עמודי וורד. הכתיבה שצפה וקלחה ותמיד היה מה לפרסם כמה חדשים למפרע. </span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #993300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">אנשים מהעבר ומההווה יצרו קשר עם אמנון בעקבות הזיכרונות. כמה מהקוראים אף כיתתו רגליהם והגיעו לפגוש את אמנון בקיבוץ יזרעאל. בינתיים איבדה הפלטפורמה של ה"קפה" את קסמה ומרבית הקוראים והחברים נעלמו. טבעי. עם זאת כמה מהדמויות הפכו לקוראים קבועים והתגובות שימחו מאד את אבי. </span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #993300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">חיוש, שרי10, עמנב, בונבונייטה, בני חן, אסתי ד. שטוטית, דוקטור לאה, יורם אל קמינו, הבוחשת, אהובה קליין, תכשיט , דבי, ליאורה, חגית, נומיקן, באבא ייאגה, גילה, ח.קדמן, מכבית, קלועת צמה, דני בר ועוד רבים וטובים שכבר לא פעילים בקפה ואלו שכן ולא הזכרתי. </span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #993300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">תודה גדולה לכולכם. </span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #993300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">להלן הקטע האחרון שנכתב יומיים לפני שאמנון נפטר והלך בדרך כל בשר. </span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #993300; margin: 0px; padding: 0px;"><span style="font-size: x-small; margin: 0px; padding: 0px;"> </span></span></p><div id="placeholder515479" style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 0px; width: 450px;"><div style="margin: 0px; padding: 0px;"><a href="http://cafe.themarker.com/media/t/349/335/1/file_0.jpg" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;"><img alt="" height="546" id="placeholder515479_player" src="http://cafe.themarker.com/media/t/349/335/1/file_0.jpg" style="border: 0px; margin: 0px; max-width: 470px; padding: 0px; visibility: visible;" width="427" /></a></div></div><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"></p><h1 style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; margin: 0px; padding: 0px;"><span style="color: #993300; margin: 0px; padding: 0px;">זיכרונות אמנון בקר - רגע לפני שאתה שוכח.</span></h1><h1 style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; margin: 0px; padding: 0px;"><span style="color: #993300; font-size: medium; margin: 0px; padding: 0px;">סיפר- אמנון בקר. הקלידו ערכו והגיהו - ניצן ריבלין פלדמן, דינה לוין, יאיר יריב, איימי בן אסולי</span></h1><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #993300; font-size: medium; margin: 0px; padding: 0px;"><a href="http://amenbeker.blogspot.com/" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;">"לפני שאתה שוכח כל הרשימות"</a></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"> </p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #993300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">בתאריך 26-12-2014 התחיל מסמך הזיכרונות במשפט הבא - </span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #993300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">אתה בן שמונים ואחת וחצי. דוקטור אחד מהמחלקה לגריאטריה בבית חולים עפולה כתב עליך שאתה נרקיסיסט דיכאוני. לא ברור מה זה בדיוק. אז לפני שאתה שוכח:</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><span style="color: #993300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">נולדת ב-14.11.1932, בבית החולים בעפולה.</span></strong></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"> </p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"> </p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">מילים אחרונות - </span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"> </p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #993300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">הוכתב לדינה לוין ביום ה' 5.9.19</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #993300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">עכשיו לעניין אחר לגמרי לגמרי.. בעלון יזרעאל מספר 1914 מתאריך 30/8/2019 מדוווח כי – " הנגריה קיימת 50 שנה... בעתיד הנגריה. : בין השאר כתוב - "בעבר במשך שנים הייתה נגריה מקצועית (עבד בה שלמה הנגר) " .</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #993300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">הקורא התמים עשוי להבין כי ביזרעאל הייתה במשך 50 שנים נגריה מקצועית שאותה ניהל ועבד אחד – שלמה מעפולה וזהו .. כך הקורא התמים.</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #993300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">אבל מי שלא תמים כל כך, למשל אמן בקר עלול להבין כך:</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #993300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">פח הזבל של ההיסטוריה של מה שהיה מפוצץ מכל מיני דברים שהיו ושגורלם נחרץ למי שלא היו ולא נבראו.</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #993300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">אבל בעניין הנגרייה זה גם משהו אישי וגם פיצוץ מכוער של מרכיב בולט בתולדות יזרעאל הנבנית. </em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #993300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">הנגרייה או ענף הנגרייה כפי שכינו אז את כל מקומות העבודה היה קיים מתחילת תולדות הקיבוץ הזה.</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #993300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">עוד כשהיינו בכפר זרעין הגיעה מהסוכנות או מהמוסדות המיישבים , נגרייה מכנית ומודרנית שכללה את כל המכונות הדרושות להפעלתה. עוד בזמן הכפר ניסו להפעילה אבל היות ולא היה חשמל אמיתי אז זה התעכב .</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #993300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">מתישהו ב-1951 הגיע למשק הקבלן הירושלמי הרפז (אבא של דני) והוא יחד עם חברים מפה הקימו את מבנה הנגרייה הראשון, מבנה שפעל עשרות שנים.</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"></span></p><div id="placeholder726210" style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 0px; width: 450px;"><div style="margin: 0px; padding: 0px;"><a href="http://cafe.themarker.com/media/t/349/335/2/file_0.jpg" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;"><img alt="" height="343" id="placeholder726210_player" src="http://cafe.themarker.com/media/t/349/335/2/file_0.jpg" style="border: 0px; margin: 0px; max-width: 470px; padding: 0px; visibility: visible;" width="427" /></a></div></div><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #993300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">המקצוענים אז היו : שמוליק הנגר (שהסריח משום) אבל עשה המון במקצועיות רבה.</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #993300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">טוביה וייס אביו של איצ'ה שהגיע לקיבוץ בגיל מבוגר כשמאחוריו עשרות שנים של היות מייסטר של נגרות החל בהונגריה עבור לגרמניה לאנגליה ובעיקר לברצלונה שבספרד.</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #993300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">למותר לציין שהנגרייה הזאת בה עבדתי וגם ניהלתי במשך 12 שנים ויותר, ייצרה המון בכל מבני המשק מאז 1952.</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #993300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">בין השאר עבודות הנגרות בבית האימון, כל רהיטי בתי הילדים, השולחנות והכיסאות הראשונים של חדר האוכל צריף, ששמשו בחגיגיות אחרי הקרשים הבלתי מוקצעים שהיו שם קודם בתור שולחנות.</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #993300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">הנגרייה הזאת, שמעולם לא הייתה, ייצרה את כל הנגרות לשלושת בנייני הקוטג'ים, את שני הגגות הראשונים של שיכון הותיקים דאז – שיכון מזרח ואת כל נגרות הבניין של כל ששת הבניינים לרבות ארונות קיר ענקיים שבצידם האחורי היה קיר עץ מסוגנן כחלק מהסלון. במשך כל הזמן הזה ייצרה הנגרייה הרבה ציוד וצעצועים לבתי הילדים ולבתי הספר ומאות פריטים בשלבי הבניה השונים של הקיבוץ, לרבות ריהוט לחברים.</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #993300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;"></em></span></p><div id="placeholder334088" style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 0px; width: 450px;"><div style="margin: 0px; padding: 0px;"><a href="http://cafe.themarker.com/media/t/349/335/3/file_0.jpg" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;"><img alt="" id="placeholder334088_player" src="http://cafe.themarker.com/media/t/349/335/3/file_0.jpg" style="border: 0px; margin: 0px; max-width: 470px; padding: 0px; visibility: visible;" /></a></div></div><em style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 0px;"><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /></em><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #993300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">בין השאר עבדו בנגריה – אלי שלוזני, אריה דרזנר רוני חורי, זמיר וגם אני במשך 12 שנים מכלל התקופה.</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #993300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">יש להוסיף לרשימה את יוסי עבאדי שהגיע לקיבוץ כנגר והרחיב ושיפר את הנגריה ואפילו הצליח גם להחליף וגם לקנות עוד מכונות. מה יש לדבר... היו כאן שנים על שנים של עשיה. הנגרייה ההיא שמשה לחברות רבות וגם לחברים מקום בילוי לצורך כלשהו וגם סתם בשביל כוס קפה. אז לאן כל זה הלך? אני חושב שאנשי המזכירות מי מהם שדן בעניין וניסח את הדברים מגיע לו שיתעניין יותר במה שהרבה אחרים עשו.</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #993300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;"> </em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #993300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;"> </em></span><em style="color: #993300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">ועכשיו לכמה עניינים שלך בתחום מאוד מסוים. </em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #993300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">אתה חש, שתש כוחך לקראת יום ההולדת ה-87. אתה בקושי זז. בעצם אתה מחותל כל הזמן בשני סוגי חיתולים לזקנים. גם סתם חיתול גדול וגם חיתול מיוחד במקום תחתונים. וזה בשביל להלחם נגד החרפה של הגיל הזה.</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #993300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">את החיתול הרגיל של הזקנים פשוט מניחים אותו על המיטה כשהוא מונח לרוחבו וזה מאיפה שהגב נוגע בטוסיק ולמטה כמעט עד הברכיים. שוכבים על הצד העליון, מפסקים רגליים ומקפלים את שאר החיתול על מה שיש לך בין הרגליים, ככה עד למעלה ואז פותחים את הקיפולים בחיתול הזה ועוטפים אותך מאחור אולי עם קשר ואולי עם מדבקות מיוחדות. ככה אתה חי ובעיקר בלילה אין לך ברירה אלה להיות עם התוצרת דבוקה לגופך הרבה זמן. </em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #993300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;"></em></span></p><div id="placeholder56868" style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 0px; width: 450px;"><div style="margin: 0px; padding: 0px;"><a href="http://cafe.themarker.com/media/t/349/335/4/file_0.jpg" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;"><img alt="" height="483" id="placeholder56868_player" src="http://cafe.themarker.com/media/t/349/335/4/file_0.jpg" style="border: 0px; margin: 0px; max-width: 470px; padding: 0px; visibility: visible;" width="427" /></a></div></div><em style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 0px;"><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /></em><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #993300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">כל זה בהחלט מזכיר לך שנים טובות מפעם.</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #993300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">בשנת 1948 כשאחיך הצעיר נולד – בחדר הלידה שברחוב בלפור בת"א. זה היה בדיוק באמצע מלחמת השחרור וכל בית החולים הזה התעסק עם פצועים והרוגים ולא היה זמן לעוללים שנולדו. אתה זוכר שכאשר אמך הביאה את אחיך הקטן הביתה היה כל חלק גופו התחתון אדום כמו סטייק טרטר ועם פריחה אדומה ונוראה. </em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #993300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">זה לקח כמה ימים עד שהוא יצא מזה. אתה שהיית כבר בן חמש עשרה וחצי, עזרת לאמך העסוקה מאוד לחתל את אחיך התינוק.</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #993300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">אז היו במערכת שני סוגי חיתולים:</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #993300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;"> 1. החיתול הגדול שהיה מרובע בצורתו והיה עשוי מבד חזק.</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #993300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;"> 2. חיתול רגיל שעוד שימש בתקופה שאתם גידלתם ילדים בבית עוד לפני עידן הטיטולים.</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #993300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">זכורה לא לטובה הריצה היום יומית למכבסת הקיבוץ עם חיתולים מלוכלכים לשם ועם נקיים חזרה הביתה. </em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"></p><div id="placeholder360326" style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 0px; width: 450px;"><div style="margin: 0px; padding: 0px;"><a href="http://cafe.themarker.com/media/t/349/336/2/file_0.jpg" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;"><img alt="" height="425" id="placeholder360326_player" src="http://cafe.themarker.com/media/t/349/336/2/file_0.jpg" style="border: 0px; margin: 0px; max-width: 470px; padding: 0px; visibility: visible;" width="427" /></a></div></div><span style="background-color: #f7f3e7; color: #993300; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;"> </em></span><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #993300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">וחזרה לאחי הקטן – אז קודם חיתלת אותו בחיתול הקטן כרגיל אחר-כך השכבת אותו על החיתול הגדול החל מגובה מותניו וגמור מעבר לכפות רגליו על כל זה קיפלת את החיתול הגדול עם צידו העליון. הרמת את הילד בזהירות ועטפת אותו מלמטה עם כל החיתול הזה. גם פה היו סוגרים או עם איזה קשר או עם סיכת בטחון אחת או שתיים.</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #993300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">יצא שכל החלק התחתון של התינוק או התינוקת היו עטופים היטב בשני חיתולים אחר-כך היו גם המכנסונים אלה ששימשו גם כגרביים לרגלי העולל.</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #993300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">זה נגד הקור וגם מכנסונים קצרים לתקופת הקיץ. </em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #993300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;"> </em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #993300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">סיום המסמך "לפני שאתה שוכח"!</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #993300; font-size: medium; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">זכרו של אמנון בקר לברכה. </em></span></p>אחאב בקרhttp://www.blogger.com/profile/02268583673331826299noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7345163869002928519.post-30082098174599077222020-07-09T12:00:00.001-07:002020-07-09T12:00:47.579-07:00מה רואים מפה ? <div><br /></div><div><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">ושוב לארץ ישראל היפה של ינקותך.</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">הקרן הקיימת של אז הייתה אחד מעמודי התווך של בניין הארץ, והנה עוד שיר על קק"ל שלמדת כשעוד היית בגן הילדים.</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">המנון לקופסא ./ מילים:אהרון אשמן /לחן: גבריאל גראד 1930</em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;"> </em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">בא ראש חודש, בא ראש חודש</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">זה היום הוא לנו קודש</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">בו נגילה ונשמח</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">הקופסא היום נפתח</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;"> ---------</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">את קופסא את קופסתינו</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">הגואלת אדמתינו</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">את מרבה שדות בכפר</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">אילנות בגיא בהר</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;"> ------</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">ציל-ציל-צליל פרוטה דופקת</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">פתחו לי הקול צועקת</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">פתחו לי את האשנב</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">בגינה עגבנייה</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;"> --------</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">את קופסא.........</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">------</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">כבר פתחנו, צאנה, צאנה</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">אדמתנו לכנה קנינה</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">פרדסים, כרמים שדות</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">רב-שלום להתראות</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;"> ---------</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">את קופסא......</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;"> </em></span></p><div id="placeholder803258" style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 0px; width: 450px;"><div style="margin: 0px; padding: 0px;"><a href="http://cafe.themarker.com/media/t/349/267/4/file_0.jpg" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;"><img alt="" height="310" id="placeholder803258_player" src="http://cafe.themarker.com/media/t/349/267/4/file_0.jpg" style="border: 0px; margin: 0px; max-width: 470px; padding: 0px; visibility: visible;" width="427" /></a></div></div><em style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 0px;"></em><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">נוסף לזה האחרון - עוד שיר של הורה מהגליל של אז:</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;"> </em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">הי הרמוניקה/ מילים:יוסף אלקוני /לחן: עממי</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;"> </em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">הי הרמוניה נגני לי</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">שירעד כל צליל</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">את ההורה שרקדנו</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">יחד בגליל</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;"> -------</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">את ההורה שרקדו פעם</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">הורה הגליית</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">הורה עוד נרקוד הפעם</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">הורה הנצחית</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;"> --------</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">עוד נזכורה,</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">עוד נזכורה את ההורה</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">הורה שרקדנו</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">יחד בגליל. </em></span><span style="font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;"></em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;"> </em></span></p><div id="placeholder647719" style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 0px; width: 450px;"><div style="margin: 0px; padding: 0px;"><a href="http://cafe.themarker.com/media/t/349/267/5/file_0.jpg" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;"><img alt="" height="586" id="placeholder647719_player" src="http://cafe.themarker.com/media/t/349/267/5/file_0.jpg" style="border: 0px; margin: 0px; max-width: 470px; padding: 0px; visibility: visible;" width="427" /></a></div></div><em style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 0px;"></em><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">אתה אמנם לא רואה, אבל אומרים שבין המפעל לדגים לכביש הראשי חופרים ויוצקים יסודות לתחנת הדלק של "אלון" ושלנו. אולי עם מרכז מסחרי כלשהו.</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">ואתה מקווה למשהו הכי חשוב – שרותים כמו שצריך, למי שהתאפקה או התאפק עד עכשיו. אז אתה לא רואה איך זה נראה ומה רואים משם, אבל אתה זוכר כל מיני דברים מ-1950 (כשהיית פה לפני הגיוס).</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">נכון שיהיו פה כמה חזרות על מה שכבר כתבת פעם בעניין מה שרואים או לא רואים אבל לך יזיק עוד פעם. אז ככה, נתחיל במבט כלפי מזרח.</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"> </p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">קודם כל היה וגם יש עד היום שרידי הכפר הערבי זרעין, שישב על תל יזרעאל העתיקה שקצת ממנה נחשף על ידי הארכיאולוגים בשנים האחרונות. המקום הזה היה גם קבוצת יזרעאל שנתיים לפני שעברה לאיפה שהיא היום.</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">קצת דרומה מזה ניתן היה לראות גם את הגלבוע, כולו קרחת אחת ענקית, קוצים, טרשים ואבנים והכל שרוף בשחור וקצת חום, כל זה בלי אף עץ מפני שאת כל העצים והשיחים כרתו לגמרי בשביל להסיק ולהניע את רכבת העמק המיתולוגית.</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;"></em></span></p><div id="placeholder513470" style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 0px; width: 450px;"><div style="margin: 0px; padding: 0px;"><a href="http://cafe.themarker.com/media/t/349/267/6/file_0.jpg" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;"><img alt="" height="297" id="placeholder513470_player" src="http://cafe.themarker.com/media/t/349/267/6/file_0.jpg" style="border: 0px; margin: 0px; max-width: 470px; padding: 0px; visibility: visible;" width="427" /></a></div></div><em style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 0px;"><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /></em><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">מצד דרום אפשר היה לראות את הגבעה של גן-נר של היום, שבמלחמת השחרור הוצבו עליה חמישה משוריינים עיראקים מפחידים, שכל תותחיהם כוונו ישר על זרעין, הקיבוץ החדש של הפלמ"ח.</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">אפשר היה גם לראות חלק מהכפר הערבי סנדלה, שהיה מחוץ לגבול לפני שיחות שביתת הנשק בקפריסין וחילופי השטחים בעקבותיה ב-1949.</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">כמו כן, את הכפר הערבי מוקייבלה שהיה כנ"ל ושמיד לאחוריו השתרעו גם שרידי חאן ענקי ועתיק וגם שדה תעופה צבאי גדול שהוכן על ידי הבריטים ב-1940 למקרה שצבאו הגרמני של רומל יפלוש לפלשתינה (לפני שנהייתה ישראל).</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">מערבה יותר, אפשר היה לראות גם את תל תענך.</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">מצד מערב בכלל השתרע כל העמק המערבי - כולו קצת חיטה והרבה קוצים, כשממזרח למערב רואים את משטרת לג'ון, את הכפר הערבי לג'ון שכבר איננו ובמקומו יש את מקדונלד ואת תל מגידו ההיסטורי.</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;"></em></span></p><div id="placeholder452588" style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 0px; width: 450px;"><div style="margin: 0px; padding: 0px;"><a href="http://cafe.themarker.com/media/t/349/267/7/file_0.jpg" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;"><img alt="" height="350" id="placeholder452588_player" src="http://cafe.themarker.com/media/t/349/267/7/file_0.jpg" style="border: 0px; margin: 0px; max-width: 470px; padding: 0px; visibility: visible;" width="427" /></a></div></div><em style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 0px;"><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /></em><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">מכאן, דרך איפה שפעם יהיו משמר העמק, הזורע ויקנעם מוביל המבט עד לכרמל שבאמצעו יש את השפיץ של המוחרקה, אותה רואים מכאן רק ביום בהיר לגמרי.</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">משם מתנפל הכרמל אל עמק זבולון שאותו לא רואים אבל נמצא מאחורי מה שעד היום הוא גבעות שיח אברייק וטבעון.</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">אפשר לראות קצת מקיבוץ שריד, קבוצת גיניגר, טיפה'לה נצרת של פעם והר הקפיצה ויש גם את התבור שגבעת המורה מסתירה לגמרי.</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">באמצע כל זה יש לנו את כל עמק יזרעאל המערבי, כמעט פְלָאצ' אחד גדול שמימי מצרים הקדמונית היה תמיד או אסם התבואה של כל האיזור או שדה קוצים אינסופי שבכל שנה נשרף לגמרי והפך לשממה.</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">כך עד שבאו קצת ערבים פלחים שעבדו בשביל משפחת סוֹרְסוּק ושאחריהם הגיעו החלוצים, גואלי השממה ומייבשי הביצות, שהיה להם בשביל מה לקום בבוקר.</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">ובחזרה למקום שבו אנחנו עומדים. ממערב לו עברו גם הכביש נצרת-ירושלים וגם קו עמודי הטלפון של 1920. התוואי היה דרך המלך עוד מימי התורכים ואולי גם לפני זה.</em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"> </p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"></p><div id="placeholder109249" style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 0px; width: 450px;"><div style="margin: 0px; padding: 0px;"><a href="http://cafe.themarker.com/media/t/349/267/8/file_0.jpg" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;"><img alt="" height="268" id="placeholder109249_player" src="http://cafe.themarker.com/media/t/349/267/8/file_0.jpg" style="border: 0px; margin: 0px; max-width: 470px; padding: 0px; visibility: visible;" width="427" /></a></div></div><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"> מצומת יזרעאל היה כביש לכיוון מזרח עד לצומת נבות. הכביש הזה היה ממש בלתי ראוי לנסיעה, מלא סדקים ובורות נוראים. מצד צפון הייתה כאמור גבעת המורה קֶרַחַת למהדרין כמו הגלבוע ואם מבני הקיבוץ, מפעל, רפת וכולי, לא הסתירו אז אפשר היה לראות קצת את הכפר שונם (אבישג השונמית), את מרחביה, זאת שנהייתה גם מושבה וגם קיבוץ,ששמה הספיקה גולדה מאיר לרקוד ואלס עם הטייסים הגרמנים של מלחמת העולם הראשונה וגם קצת עפולה שכולה תחמת רכבת העמק ושדה התעופה של המטוסים הגרמנים. היום (ואתה לא יכול לראות בדיוק מה) נהיה כל זה צפוף ומיושב, מלא מחלפים ורכבת העמק החדשה.</em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;"></em></span></p><div id="placeholder511614" style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 0px; width: 450px;"><div style="margin: 0px; padding: 0px;"><a href="http://cafe.themarker.com/media/t/349/267/9/file_0.jpg" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;"><img alt="" height="326" id="placeholder511614_player" src="http://cafe.themarker.com/media/t/349/267/9/file_0.jpg" style="border: 0px; margin: 0px; max-width: 470px; padding: 0px; visibility: visible;" width="427" /></a></div></div><em style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 0px;"><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /></em><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"> </p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">עוד שיר שבטח למדת עוד בגן.</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">לא שמעת ולא ראית ממנו שום דבר למעלה משמונים שנה.</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">אתה זוכר היטב שזה שיר שהגננת או המורה הייתה מלמדת את הילדים בסתיו.</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">משום מה, זכורות לך עוד שורות או מילים נוסף למה שמופיע ב"זמרשת".</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">משהו כמו:</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">"אפתח חלוני, אראה אניות</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">בתכלת הים נוסעות ושבות."</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;"><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /></em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">איך זה ומאיפה זה? אתה לא המצאת את זה ולא ברור מדוע זה לא מופיע ברשומות.</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;">הקיץ עבר</em></strong></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">מילים</em><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;"> : </em></strong><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;"><a href="https://www.zemereshet.co.il/artist.asp?id=115" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;">שמואל בס</a></em></strong><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;"><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /></em></strong><em style="margin: 0px; padding: 0px;">לחן</em><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;"> : </em></strong><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;"><a href="https://www.zemereshet.co.il/artist.asp?id=7" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;">נחום נרדי</a></em></strong><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;"><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /></em></strong><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;"> </em></strong></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">הַקַּיִץ עָבַר</em><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;">, </em></strong><em style="margin: 0px; padding: 0px;">הַחֹם הַגָּדוֹל</em><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;">,<br style="margin: 0px; padding: 0px;" /></em></strong><em style="margin: 0px; padding: 0px;">שָׁנָה חֲדָשָׁה בָּאָה לַכֹּל</em><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;">.<br style="margin: 0px; padding: 0px;" /></em></strong><em style="margin: 0px; padding: 0px;">רוּחוֹת מְנַשְּׁבוֹת, נוֹדְדוֹת צִפֳּרִים</em><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;">,<br style="margin: 0px; padding: 0px;" /></em></strong><em style="margin: 0px; padding: 0px;">הוֹלְכִים וּבָאִים הַיָּמִים הַקָּרִים</em><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;">.<br style="margin: 0px; padding: 0px;" /><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /></em></strong><em style="margin: 0px; padding: 0px;"> </em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">הַבִּיטוּ וּרְאוּ, קָטֹנְתִּי אֶתְמוֹל</em><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;">,<br style="margin: 0px; padding: 0px;" /></em></strong><em style="margin: 0px; padding: 0px;">הַקַּיִץ עָבַר</em><em style="margin: 0px; padding: 0px;"> </em><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;">– </em></strong><em style="margin: 0px; padding: 0px;">וַאֲנִי כְּבָר גָּדוֹל</em><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;">.<br style="margin: 0px; padding: 0px;" /></em></strong><em style="margin: 0px; padding: 0px;">שָׁנָה חֲדָשָׁה הִתְחִילָה הַיּוֹם</em><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;">.<br style="margin: 0px; padding: 0px;" /></em></strong><em style="margin: 0px; padding: 0px;">הֲיִי נָא טוֹבָה וּבוֹאֵךְ לְשָׁלוֹם</em><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;">!</em></strong></span></p></div>אחאב בקרhttp://www.blogger.com/profile/02268583673331826299noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7345163869002928519.post-34318328857808918432020-07-09T11:52:00.000-07:002020-07-09T11:52:02.861-07:00שיר ישן והשפיץ של יהודה ביר<p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">מאיפה ולמה ומתי הגעת לשיר דלהלן?</em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">מה שאתה זוכר זה שבשנים בהן למדת בבית חינוך בצפון, שרו בפלשתינה א"י כמה וכמה שירים שעסקו בחיילות ובחיילים ארצישראלים, שהתגייסו לצבא הבריטי במלחמת העולם השניה.</em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">אז למדת גם את השיר הזה יחד עם אחרים כמו "השי לחפירה הגיעני", "אין דבר חביבי, כל זה לא לנצח", "סרטים לך שולחת אימא" ועוד.</em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">מקורות השיר, כלומר – מי כתב מתי קצת מבלבלים.</em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">נזכרים שם אורלנד ואלתרמן (היה בצבא הבריטי?) ויוסי ידין, צעיר מהם בהרבה וגם המייסדים של קיבוץ עין גב, שכולם זה לא מסתדר ביחד.</em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">עוד דבר: תכנם ההיתולי של כמה מבתי השיר מלמד על השפעה של שירת נונסנס הידועה.</em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /></em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">מילים</em><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;">: </em></strong><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;"><a href="https://www.zemereshet.co.il/artist.asp?id=32" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;">יעקב אורלנד</a></em></strong><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;">, </em></strong><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;"><a href="https://www.zemereshet.co.il/artist.asp?id=36" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;">נתן אלתרמן</a></em></strong><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;"><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /></em></strong><em style="margin: 0px; padding: 0px;">לחן</em><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;">: </em></strong><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;"><a href="https://www.zemereshet.co.il/artist.asp?id=22" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;">מרדכי זעירא</a></em></strong><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;"><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /></em></strong><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;"> </em></strong></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">חֶבְרֶ'ה לֵצִים, חֶבְרֶ'ה "יָאטִים</em><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;">",<br style="margin: 0px; padding: 0px;" /></em></strong><em style="margin: 0px; padding: 0px;">בַּחוּרִים כַּאֲרָזִים</em><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;">,<br style="margin: 0px; padding: 0px;" /></em></strong><em style="margin: 0px; padding: 0px;">גַּם אֲנַחְנוּ הַ"סּוֹלְדָאטִים</em><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;">",<br style="margin: 0px; padding: 0px;" /></em></strong><em style="margin: 0px; padding: 0px;">נַחֲרֹזָה חֲרוּזִים</em><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;">!<br style="margin: 0px; padding: 0px;" /><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /></em></strong><em style="margin: 0px; padding: 0px;">הַי, הַי, לָמָּה לָמָּה לָמָּה</em><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;"><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /></em></strong><em style="margin: 0px; padding: 0px;">אַל תִּשְׁאָלָה, אַל תִּשְׁאַל</em><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;">!<br style="margin: 0px; padding: 0px;" /></em></strong><em style="margin: 0px; padding: 0px;">לָמָּה, לָמָּה, אִמָּא לֹא חָלָמָה</em><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;"><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /></em></strong><em style="margin: 0px; padding: 0px;">שֶׁאֲנִי חַיָּל</em><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;">.<br style="margin: 0px; padding: 0px;" /><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /></em></strong><em style="margin: 0px; padding: 0px;">לֹא בְּקוּשְׁטָא, לֹא בְּחֶלְם</em><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;">,<br style="margin: 0px; padding: 0px;" /></em></strong><em style="margin: 0px; padding: 0px;">לֹא הָיִיתִי, חֲבִיבִי</em><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;">,<br style="margin: 0px; padding: 0px;" /></em></strong><em style="margin: 0px; padding: 0px;">בָּאתִי מִקִּבּוּץ "בַּתֶּלֶם</em><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;">"<br style="margin: 0px; padding: 0px;" /></em></strong><em style="margin: 0px; padding: 0px;">וְנִכְלֵאתִי בְּ"סִי בִּי</em><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;">".<br style="margin: 0px; padding: 0px;" /><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /></em></strong><em style="margin: 0px; padding: 0px;">הַי, הַי</em><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;">...<br style="margin: 0px; padding: 0px;" /><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /></em></strong><em style="margin: 0px; padding: 0px;">יֵשׁ לִי כּוֹבַע בְּלִי שׁוּלַיִם</em><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;"><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /></em></strong><em style="margin: 0px; padding: 0px;">וּמִשְׁחָה לַכַּפְתּוֹרִים</em><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;">,<br style="margin: 0px; padding: 0px;" /></em></strong><em style="margin: 0px; padding: 0px;">יֵשׁ לִי "רוּט מָארְץ'" כָּל יוֹמַיִם</em><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;"><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /></em></strong><em style="margin: 0px; padding: 0px;">וּבַנַּעַל מַסְמְרִים</em><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;">.<br style="margin: 0px; padding: 0px;" /><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /></em></strong><em style="margin: 0px; padding: 0px;">הַי, הַי</em><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;">...<br style="margin: 0px; padding: 0px;" /><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /></em></strong><em style="margin: 0px; padding: 0px;">רַק נִגַּשְׁתִּי, כְּבָר כָּבַשְׁתִּי</em><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;"><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /></em></strong><em style="margin: 0px; padding: 0px;">גַּם אֶת הֹדּוּ, גַּם אֶת כּוּשׁ</em><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;">,<br style="margin: 0px; padding: 0px;" /></em></strong><em style="margin: 0px; padding: 0px;">גַּם אֶת זֶרֶשׁ, גַּם אֶת וַשְׁתִּי</em><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;">,<br style="margin: 0px; padding: 0px;" /></em></strong><em style="margin: 0px; padding: 0px;">רַק עָלַיִךְ אֵין כִּבּוּשׁ</em><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;">.<br style="margin: 0px; padding: 0px;" /><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /></em></strong><em style="margin: 0px; padding: 0px;">הַי, הַי</em><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;">...<br style="margin: 0px; padding: 0px;" /><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /></em></strong><em style="margin: 0px; padding: 0px;">הַיָּרֵחַ בָּא בַּלַּיִל</em><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;">,<br style="margin: 0px; padding: 0px;" /></em></strong><em style="margin: 0px; padding: 0px;">וְהַשֶּׁמֶשׁ בָּא בַּיּוֹם</em><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;">.<br style="margin: 0px; padding: 0px;" /></em></strong><em style="margin: 0px; padding: 0px;">אֶתְחַתֵּן עִם אֲבִיגַיִל</em><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;"><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /></em></strong><em style="margin: 0px; padding: 0px;">עוֹד לִפְנֵי בּוֹא הַשָּׁלוֹם</em><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;">.<br style="margin: 0px; padding: 0px;" /><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /></em></strong><em style="margin: 0px; padding: 0px;">הַי, הַי</em><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;">...</em></strong><em style="margin: 0px; padding: 0px;"> </em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;"> </em></span></p><div id="placeholder728212" style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 0px; width: 450px;"><div style="margin: 0px; padding: 0px;"><a href="http://cafe.themarker.com/media/t/349/216/1/file_0.jpg" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;"><img alt="" height="357" id="placeholder728212_player" src="http://cafe.themarker.com/media/t/349/216/1/file_0.jpg" style="border: 0px; margin: 0px; max-width: 470px; padding: 0px; visibility: visible;" width="427" /></a></div></div><em style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 0px;"></em><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">עד כאן עכשיו. </em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">ועכשיו אתה פשוט נרדם.</em><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;"> </em></strong></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">אולי פשוט נרדמת ואולי לא, וזה בכלל לא היה חלום.</em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">פתאום מספרים לך שגם יהודה ביר עלה למעלה בשביל להסתכל עליך משם, יחד עם כל החבר'ה. וזה כבר בכלל לא מצחיק וזה גם ממש קרוב קרוב.</em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">יהודה ביר, כמוך, נולד ב-1932 כנראה בחו"ל.</em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">מגיל צעיר מאד גדל בתל אביב של אז בבית בן ארבע קומות, בקומה הרביעית שברחוב שינקין, פינת המלך ג'ורג. זה ממש באמצע תל אביב ההיא, במקום שכונה אז "כיכר מגן דוד", זה שמתחתיו חפרו ובנו בית שימוש לכל הציבור.</em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">בגיל התיכון הגיע יהודה ללמוד בבית הספר "מקווה ישראל".</em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">אתה לא יודע למה, אבל בהחלט יתכן שזה בגלל סיבות כלכליות ומשפחתיות.</em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">אבא שלו, האדון ביר, היה גם מנהל חשבונות וגם מנסח מכתבים בעברית תקנית באותה סביבה, בבית מועצת הפועלים של תל אביב, ברחוב ברנר.</em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">ב-1948, יחד עם עוד תלמידים ותלמידות של בתי ספר חקלאיים, "נזרק" יהודה למעֵין היאחזות במקום שהיה ידוע אז כ"תל גזר".</em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">עם תום המלחמה הופנתה הכשרת תל גזר להשלים את קבוצת יזרעאל, שעדיין התקיימה בבתי הכפר הערבי "זרעין". מאז ועד היום יושב יהודה ביר ביזרעאל, אחרון המגיעים אליה מתל גזר, חבר ותיק ונאמן ומסור לתולדות הקיבוץ הזה.</em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"></em></p><div id="placeholder634771" style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 0px; width: 450px;"><div style="margin: 0px; padding: 0px;"><a href="http://cafe.themarker.com/media/t/349/216/2/file_0.jpg" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;"><img alt="" height="320" id="placeholder634771_player" src="http://cafe.themarker.com/media/t/349/216/2/file_0.jpg" style="border: 0px; margin: 0px; max-width: 470px; padding: 0px; visibility: visible;" width="427" /></a></div></div><em style="background-color: #f7f3e7; color: maroon; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /></em><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">שניכם לא הייתם כל כך חברים אבל העברתם יחד ששים ושבע שנים במקום אחד ויחיד, היה לכם לפעמים רקע משותף. יהודה וזיוה ביר היו תמיד, רשמי או לא רשמי, תמיד במרכז העשייה וככל שידוע לך חרף עזיבת כל חבריהם, מעולם לא התכוונו לנטוש את המקום .יהודה היה בין השאר טרקטוריסט, מכונאי, אקונום, גזבר ומה לא?</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">יהודה נפטר באמצע טיול לקווקז, טיול שנעשה יחד עם כל משפחתו וזה, משום מה, לוקח איזה שבוע וחצי עד שיובא ארצה וייקבר פה.</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">אז רשמת את זה בזיכרונותיך, שיהיה כתוב בעוד מקום. </em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">דרך אגב, אתה זוכר ליהודה משהו מיוחד:</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">כשהוצאת לאור את "סיפורי בעל ואהליבה", היה יהודה גזבר הקיבוץ.</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">כשפנית למזכירות ובקשת לקבל הלוואה של 10,000 ₪ למימון הוצאת הספר לאור, הציע לך יהודה לקחת את כל מחיר ההדפסה, (מה שלא העזת לבקש) 20,000 ₪ !</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">וזה בזמן שהמצב הכספי של הקיבוץ היה עדיין לא מי יודע מה. יהודה ביר, תנצב"ה ולהתראות.</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;"> </em></span></p><div id="placeholder891382" style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 0px; width: 450px;"><div style="margin: 0px; padding: 0px;"><a href="http://cafe.themarker.com/media/t/349/216/3/file_0.jpg" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;"><img alt="" height="331" id="placeholder891382_player" src="http://cafe.themarker.com/media/t/349/216/3/file_0.jpg" style="border: 0px; margin: 0px; max-width: 470px; padding: 0px; visibility: visible;" width="427" /></a></div></div><em style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 0px;"></em><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">על מה מבשלים היום – על חשמל ועל גז. זהו.</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">אבל פעם בישלו על נפט, לא נפט גולמי מסעודיה או אירן אלא נוזל שנקרא גם "קֶרוֹסִין". בילדותך התנהלו כל חיי המטבח והכביסה, כמעט כולם, רק על נפט.</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">לשם כך המציאו אז, בסוף המאה ה-19, את הפרימוס, הרועש או השקט ואת הפתיליות. בימי מלחמת השחרור היה "אין יותר נפט".</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">הוא לא בא לשכונה עם העגלה המיוחדת וכל תל אביב רצה עם פחיות של 4 גלון להשיג קצת נפט באיזה מקום שהפיצו עליו שמועה שמתי שהוא יחלקו שם נפט.</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">יכולת, יחד עם כל התושבים לעמוד שם בתור לפחות חצי יום ולרוץ הביתה עם קצת נפט. עזוב לרגע את הפרימוסים לטובת הפתיליות, עליהן בישלה אמך את כל מה שאכלת אז. הפתיליות האלה נבנו בתוך גוף נמוך בן שלוש רגליים ולפי סדר הקומות:</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">התחתונה הייתה, בעצם, מן קערת נפט.</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">השניה אחריה הייתה עיגול אמייל גדול שבמרכזו שתי יחידות מתכת דקות שאל תוכן מושחל הפתיל.</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">החלק השלישי והעליון היה מבנה עגול ואטום בדפנותיו, יושב בדיוק בשני חריצים על הפתיליות עם דלת קטנה בצד אחד ומעיין גריל על כל הצד העליון , גריל שעליו שמים איזה סיר או מחבת שבהן נעשה הבישול.</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">עד כמה שזכור לך, זה לקח כמה שנים עד שהפתיליות למיניהן נעלמו לטובת החשמל והגז. כשגרת לבד בצריף פיני והיה שם קר מאוד קנו לך הוריך מתנה אמיתית ושימושית, תנור חימום על נפט.</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">זה היה יצור שמן וגבוה עם גריל בראשו. בריכת הנפט הספיקה ל-24 שעות של חימום ואת ריח הנפט הבוער וחוסר החמצן היו מנטרלים כששמים על ראש התנור סיר מים או קומקום רגיל של אז והמים רותחים והאדים סופגים את גז הנפט הבוער ומספקים חמצן. אתה זוכר שאת פתיליות המתכת החליפו פתיליות בסגנון-</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">"פרידמן הוא פרידמן, מה יש לדבר, כי פרידמן תמיד הוא הטוב ביותר".</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">וכנ"ל גם תנור החימום הידוע, עם הרפלקטור שהיטיב לחמם יותר מכל השאר.</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;"> </em></span></p><div id="placeholder125778" style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 0px; width: 450px;"><div style="margin: 0px; padding: 0px;"><a href="http://cafe.themarker.com/media/t/349/216/4/file_0.jpg" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;"><img alt="" height="492" id="placeholder125778_player" src="http://cafe.themarker.com/media/t/349/216/4/file_0.jpg" style="border: 0px; margin: 0px; max-width: 470px; padding: 0px; visibility: visible;" width="427" /></a></div></div><em style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 0px;"></em><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">היום, זה 18.7.2019.</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">בתחילת השבוע התקיימה הלוויתו של יהודה ביר, אותו כבר הזכרת.</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">הקשבת בריכוז רב לכל מה שנאמר שם אודותיו. גם אצלך זה כתוב, פחות או יותר ואולם, לא נאמרו שם דברים חשובים על מעלליו השונים של יהודה, דברים שבדרך כלל לא מזכירים אותם בהלוויות.</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;"> </em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">מי עוד יודע וזוכר את ה"שפיץ של יהודה ביר"? (דוקא ניצן ריבלין פלדמן המקלידה עוד יודעת וזוכרת מה זה בדיוק) : כשבנו את שיכון מזרח של היום, שהיה אז ממש חלום נוצץ של שיכון הוותיקים, כללה הדירה, בת 34 המטרים הרבועים, משהו כזה:</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">כשנכנסת אז בדלת הכניסה של הדירה הזאת, היו לשמאלך מטבחון ושרותים ומין ארון למקרר, שעוד לא היה וחדר שינה קטן.</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">מימינך היה ה"סלון". בתכנון המקורי יכול היה מי שעמד לפני הבית לראות דרך הדלת הפתוחה את מה שנעשה בסלון. יהודה ביר , למשל, רצה לשכב שם על ספה כשהוא לבוש בקיץ רק בתחתונים. אז הוא שיגע את כל המשק, ועדת תכנון, ריכוז הבניה, סולל בונה ומי לא, על זה שיבנו קיר קטן שיסגור את שדה הראיה מחוץ לבית אל הסלון.</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">לשפיץ הזה קראו כולם "השפיץ של יהודה ביר".</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">היו כאלה שהשפיץ הזה בכלל לא הפריע להם בחיים והיו כאלה ששמחו לעובדה שהוא לא יהיה, מה שריווח קצת את אזור הכניסה לדירה.</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">למען ההיסטוריה המשיך "השפיץ של יהודה ביר" לחיות חיים ארוכים גם בשיכוני הלינה המשפחתית – "צמרת", "גלבוע" ו"הוד". גם שם היו מי שוויתרו על השפיץ ומי שלא.</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;"></em></span></p><div id="placeholder410519" style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 0px; width: 450px;"><div style="margin: 0px; padding: 0px;"><a href="http://cafe.themarker.com/media/t/349/216/5/file_0.jpg" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;"><img alt="" height="307" id="placeholder410519_player" src="http://cafe.themarker.com/media/t/349/216/5/file_0.jpg" style="border: 0px; margin: 0px; max-width: 470px; padding: 0px; visibility: visible;" width="427" /></a></div></div><em style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 0px;"><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /></em><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">ואולם, ליהודה ביר היו עוד כמה תחנות מעניינות בשנותיו הארוכות.</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">למשל, הסיפור הלא נחמד של מה עושים בבריכה בשעות הצהרים.</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">כידוע, נחנכה בריכת השחייה של יזרעאל בקצה השני של מלחמת ששת הימים.</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">כולם צבאו על המתקן הנפלא והיו כאלה שלהיות שם היה להם חשוב יותר מאשר להיות בבית. בכל העולם הדומה לנו מקובל שבשבת בצהרים יש "שְלָאף שְטוּנְדה" וצריך להיות שקט גמור בשביל לא להפריע לצדיקים שלא עשו שום דבר רע לאף אחד.</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">אצל יהודה ביר היה הנושא הזה ממש "קָאזוּס בֶּלִי" במאבק בלתי מתפשר על מה שצריך להיות בין שתיים לארבע בשבת אחרי הצהרים.</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">אבל כפי שציינת היו כאן חברים ובעיקר שתי חברות מאד נכבדות שעבורן הייתה זאת גזֵרה שאי אפשר לעמוד בפניה. אז כשהגיע שתיים בצהרים בשבת, הן המשיכו להיות בבריכה. אז יהודה ביר ועוד כמה הביאו להחלטה גורפת של האספה הכללית שבשבת, בין שתיים לארבע, הבריכה סגורה לגמרי.</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">אז היו כאלה ששכבו בשמש ממש מתחת לגדר ולאט לאט פלשו אל תוך השטח האסור. אתה זוכר שכשהיית מזכיר הקיבוץ ניסית להיות השוטר שבודק אם מקיימים את ההחלטה או לא ואתה זוכר איך שהיו בורחים חזרה אל מחוץ לגדר כשאתה הסתלקת.</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">למען התיעוד ההיסטורי צריך לזכור שחוקי הבטיחות הנוגעים לבריכות שחייה בארץ לא היו כל כך ברורים כמו היום. לא בכל מקום הייתה גדר, לא בכל מקום היה מציל מוסמך כתנאי לפתיחת הבריכה וכולי וכולי. אבל אז עוד היתה מלחמה של ממש בין יהודה ביר לבין חיות המים האמורות. למותר לציין שבעניין הזה הפסיד יהודה ביר את המערכה וגם בשבילו זה הסתיים רק עם המעבר לשיכון "צמרת". אבל הוא לא שכח את זה אף פעם ולאחת מהחברות הנכבדות שחיה כל הזמן בבריכה מאז ועד היום קוראים לה "ההיפופוטם".</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;"></em></span></p><div id="placeholder973324" style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 0px; width: 450px;"><div style="margin: 0px; padding: 0px;"><a href="http://cafe.themarker.com/media/t/349/216/6/file_0.jpg" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;"><img alt="" height="423" id="placeholder973324_player" src="http://cafe.themarker.com/media/t/349/216/6/file_0.jpg" style="border: 0px; margin: 0px; max-width: 470px; padding: 0px; visibility: visible;" width="427" /></a></div></div><em style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 0px;"><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /></em><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">ועוד משהו אחד קטן.</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">כשאתה והחבר'ה שלך הגעתם לקיבוץ, ישנתם חמישה בחדר של צריף שוודי, שהיה הכי קרוב למאיפה שיורדים למקלחת הישנה ההיא ההיא.</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">שבועיים אחרי שהגעתם, כשחזרתם מהעבודה בגן ירק מצאתם את כל החפצים שלכם והמיטות זרוקים לפני הצריף . בחדר שעל ידכם (הקיצוני מדרום) היה אז בית התינוקות הראשון של יזרעאל. אתם גרתם בחדר על יד.</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">באמצע היום החנה הטרקטוריסט של ה"ג'ונדיר תחתח" את הטרקטור באמצע מה שיהיה פעם הדשא הגדול, סגר את הברקסים כמו שצריך אבל השאיר את המנוע עובד והלך לאכול צהרים. לאחר כמה דקות הקפיץ הג'ונדיר טחטח את מנעולי הברקסים והטרקטור התחיל להדרדר לכיוון העמק.</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">אלא שבדרך עמד הצריף השוודי עם בית התינוקות. אז הג'ונדיר נכנס עם חלק מהציר הקדמי שלו, כולל גלגל, העיף את המיטה של תינוק אחד לצד השני של החדר בלי שמשהו רציני קרה. המטפלות של אז לא מצמצו פעמיים והעבירו בן רגע את בית התינוקות אל החדר שהיה שלך.</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">אתם חזרתם אחרי העבודה ולא היה זמן או צריף במקום אחר ביזרעאל ובלית ברירה נכנסתם לגור עם הטרקטור ביחד עד שיעשו משהו. </em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">וזה היה יהודה ביר הטרקטוריסט שהחנה שם את הטרקטור והלך לאכול צהריים.</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;"> </em></span></p>אחאב בקרhttp://www.blogger.com/profile/02268583673331826299noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7345163869002928519.post-74987650546252070012020-07-09T11:49:00.000-07:002020-07-09T11:49:01.215-07:00סינמה ושירים של פעם <p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="font-size: xx-large; margin: 0px; padding: 0px;"><strong style="margin: 0px; padding: 0px;">זיכרונות אמנון בקר - רגע לפני שאתה שוכח. </strong></span></p><h1 style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; margin: 0px; padding: 0px;"><span style="font-size: medium; margin: 0px; padding: 0px;">סיפר- אמנון בקר. הקלידו ערכו והגיהו - ניצן ריבלין פלדמן, דינה לוין, יאיר יריב, איימי בן אסולי</span></h1><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="font-size: medium; margin: 0px; padding: 0px;"><a href="http://amenbeker.blogspot.com/" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;">"לפני שאתה שוכח כל הרשימות"</a></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"> </p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;"> ביום ראשון האחרון היה חג שבועות. אשתך ואתה נוהגים להגיע אל קברו של אבנר בנכם ולהניח על הקבר אלומת חיטה. אחרי 23 שנים אתה אמור להתרגש מזה פחות ופחות.</em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">אבל מה? הבן-אדם חושב שאחרי 87 שנים הוא מכיר את עצמו טוב מאוד ויודע איך יגיב בכל עניין.</em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">הפעם הזאת הגעת לבית הקברות בלוויית נכדתך מטר ואורי בעלה וגם נכדתך השנייה – נוהר. </em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">במאמץ רב אך אפשרי הצליחו להשכיב אותך עם הגב על הקבר. תוך שניות הפכו עינייך למַבּוּעֵי דמעות ומתוכך הגיח בכי חזק שאתה לא יודע מאיפה הוא צץ, בטח מאיזו פינה חבוּיָה בתוכך, פינה שלא היית מודע לקיומה לפני 23 שנים. אתה מיררת בבכי בלי להפסיק וגם אחרי שיצאתם מבית הקברות וחזרת הביתה ושכבת במיטה המשכת לבכות.</em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">אתה פשוט לא זוכר פרץ רגשות כזה ומן קתרזיס בלתי נשלט. טוב. אז אתה עכשיו כן זוכר.</em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"> </p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"> </p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"></p><div id="placeholder918466" style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 0px; width: 450px;"><div style="margin: 0px; padding: 0px;"><a href="http://cafe.themarker.com/media/t/349/114/0/file_0.jpg" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;"><img alt="" height="312" id="placeholder918466_player" src="http://cafe.themarker.com/media/t/349/114/0/file_0.jpg" style="border: 0px; margin: 0px; max-width: 470px; padding: 0px; visibility: visible;" width="427" /></a></div></div><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;"> </em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">פעם, שאז קראתם להצגת קולנוע "סינמה", היו בתל אביב הרבה סינימות שלא לכולן הקפדת להגיע בכלל.</em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">אבל היו כמה בתי קולנוע שאותם לא פספסת לפחות אחת לשבוע.</em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">היה למשל, קולנוע "שדירות". זה היה אולם קטן מאד, תקוע בין שני בתי מגורים, קרוב לצומת מאז"ה פינת שדרות רוטשילד. אתה זוכר ששם היו מקרינים רק סרטים טובים. כאלה שלא היו טובים לא הגיעו לשם.</em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">אתה זוכר גם שאולם הקולנוע הזה שימש גם למטרות אחרות, למשל, קונצרטים.</em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">אתה זוכר שמטעם בית החינוך בצפון, תל אביב, הגעתם לקולנוע שדירות ושם נכחת בקונצרט של הזמרת הוותיקה ברכה צפירה בליווי התזמורת הפילהרמונית התל אביבית.</em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">ניגנו שם גם איזו פוגה לחצוצרה ותזמורת מאת המלחין והכנר קמינסקי .</em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">אתה זוכר שכל הקטע ממש לקוח מתוך יצירה טרום קלאסית (פוגה לחצוצרה ותזמורת?) ולא הבנת איך מוסיקאי מקצועי שהוא הכנר הראשון בתזמורת הפילהרמונית עושה כזה דבר. אתה גם לא זוכר מה פתאום נזכרת בכלל בקטעי מוסיקה כשעוד היית צעיר מאוד. ולא היה לך שום עניין מיוחד, לא במוסיקה, ובטח שלא במוסיקה טרום קלסית.</em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">אתה לא זוכר מה בדיוק שרה אז ברכה צפירה אולי את "מי יבנה בית בתל אביב".</em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">עוד זיכרון ממה שראית פעם בקולנוע שדירות היה הסרט על פי ספרו של קְרוֹנִין "המצודה". גם את הסרטים "פרח הסלע" ו"הקוסם מארץ עוץ". </em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;"> </em></p><div id="placeholder216053" style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 0px; width: 450px;"><div style="margin: 0px; padding: 0px;"><a href="http://cafe.themarker.com/media/t/349/112/6/file_0.jpg" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;"><img alt="" height="577" id="placeholder216053_player" src="http://cafe.themarker.com/media/t/349/112/6/file_0.jpg" style="border: 0px; margin: 0px; max-width: 470px; padding: 0px; visibility: visible;" width="427" /></a></div></div><em style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 0px;"></em><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">היה גם קולנע "אופיר". אגב , כל הסינימות האלה כבר לא קיימות ולא בטוח שרבים זוכרים אותם בכלל.</em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">קולנוע אופיר היה ברחוב גרוזנברג בין אלנבי לנחלת בנימין (כשזו היתה עדיין סתם רחוב).</em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">אתה זוכר שקולנוע אופיר היה מרווח מאוד ושתמיד היו שם טורים ארוכים של צופים.</em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">אתה זוכר עוד כשהיית בבית חינוך בצפון הציגו ב-"אופיר" את " חלף עם הרוח".</em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">כל ת"א דברה וסיפרה רק על הסרט הגדול הזה שאורכו היה 4 שעות.</em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">אנשים ישנו מחוץ לקולנוע לילה שלם ועוד יום בתור לקניית כרטיס. זה לא חכמה להיזכר בתוכן הסרט הזה מפני שצפית בו אולי 10 פעמים מאז. עד היום אתה סבור ש"חלף עם הרוח" הוא אחד מהסרטים הכי טובים שנעשו אי פעם. אתה נהנה לזכור את הפרצוף של קלארק גייבל כשהוא אומר לויווין ליי את הפסוק המפורסם: </em><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;"> </em></strong></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;">" prankly my dear, I don't give a damn"</em></strong><em style="margin: 0px; padding: 0px;"> . </em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"></p><div id="placeholder854735" style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 0px; width: 450px;"><div style="margin: 0px; padding: 0px;"><a href="http://cafe.themarker.com/media/t/349/112/7/file_0.jpg" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;"><img alt="" height="425" id="placeholder854735_player" src="http://cafe.themarker.com/media/t/349/112/7/file_0.jpg" style="border: 0px; margin: 0px; max-width: 470px; padding: 0px; visibility: visible;" width="427" /></a></div></div><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">את הסינימה "אלנבי" שהיה באותו הרחוב סמוך לכניסה לשוק הכרמל אתה זוכר לפחות משני דברים, מאחד הדברים מהסרטים הראשונים שראית בכלל והוא "בעקבות ארמדה" עם השחקן האגדי ארול </em><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;"> </em></strong><em style="margin: 0px; padding: 0px;">פלין וגם זה שכמו בקולנוע "מוגרבי" היה כל הגג של האולם נפתח בצורה מסתורית להנאת הצופים בקיץ (על מיזוג אויר עוד לא שמעו אז).</em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;"> </em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">קולנוע,"מוגרבי" היה</em><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;"> </em></strong><em style="margin: 0px; padding: 0px;">בין שלושה רחובות: פינסקר, אלנבי ובן-יהודה. בית הקולנוע הזה היה בנין מפואר במיוחד ובעצם כלל שני אולמות. האולם התחתון היה "תאטרון הבימה", ומשם אתה זוכר את המחזה "כבלים" של לייוויק. וזה עוד עם יהושע ברטונוב. אחר-כך היה אולם ה"תאטרון הקאמרי".</em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">משם אתה זוכר את המחזות "אהבתה של יובל אור" ו"יירמה". אחריהם הציג שם עוד תאטרון חדש, "הסמבטיון". </em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">אתה זוכר שבאולם הקולנוע הגדול בקומה השנייה ראית את הסרט – "למי צלצלו הפעמונים" – עם גרי קופר ואינגריד ברגמן. גם הסרט הזה היה חוויה מיוחדת בתולדות סרטי הקולנוע של אז, דרכו הכירו כולם את מלחמת האזרחים בספרד.</em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;"> </em></p><div id="placeholder878801" style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 0px; width: 450px;"><div style="margin: 0px; padding: 0px;"><a href="http://cafe.themarker.com/media/t/349/112/8/file_0.jpg" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;"><img alt="" height="475" id="placeholder878801_player" src="http://cafe.themarker.com/media/t/349/112/8/file_0.jpg" style="border: 0px; margin: 0px; max-width: 470px; padding: 0px; visibility: visible;" width="427" /></a></div></div><em style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 0px;"></em><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">לא יועיל. תוך כדי חיטוט במה שהיה פעם, קופצים לך מהקבר הסתום והחתום עוד שני שירים . אלו הם שירים מן התקופה של טרם פרוץ המדינה ותענוג לחזור לשם ולשמוע מה ואיך ענין אז את בני האדם, כשכל זה היה עדיין חלום על ארץ ישראל היפה שאולי הייתה ואולי הייתה רק חלום גם של זקן כמוך, בגיל 87..</em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"> </p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">השיר הראשון הוא:</em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">שיא הכיף</em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">מילים: חיים חפר</em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">לחן: גיל אלדמע</em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;"> </em></strong></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">אָז בֵּין הַחֶבְרֶ'ה הַוִּכּוּחַ הִתְעורֵר</em><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;"><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /></em></strong><em style="margin: 0px; padding: 0px;">זֶה הָיָה בְּעֶרֶב חֹרֶף, מִסְתַּברּ</em><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;">,<br style="margin: 0px; padding: 0px;" /></em></strong><em style="margin: 0px; padding: 0px;">כָּל בָּחוּר וְטוֹב שָׁאַג וְהִתְלַהֵב</em><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;"> –<br style="margin: 0px; padding: 0px;" /></em></strong><em style="margin: 0px; padding: 0px;">נֶחְלְקוּ דֵּעוֹת הַחֶבְרֶ'ה, מַה זֶּה כֵּיף</em><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;">?<br style="margin: 0px; padding: 0px;" /><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /></em></strong><em style="margin: 0px; padding: 0px;">אָז קָם אֶחָד הַחֶבְרֶ'ה וְאָמַר בְּרוּרוֹת</em><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;">:<br style="margin: 0px; padding: 0px;" /></em></strong><em style="margin: 0px; padding: 0px;">שִׂיא הַכֵּיף אֶצְלִי – בִּלּוּי עִם נְעָרוֹת</em><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;">.<br style="margin: 0px; padding: 0px;" /></em></strong><em style="margin: 0px; padding: 0px;">וְכָךְ לוֹמַר לָהּ מוּל שְׁמֵי לַיְלָה רְחָבִים</em><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;">:<br style="margin: 0px; padding: 0px;" /></em></strong><em style="margin: 0px; padding: 0px;">אֶת נְעָלַיִךְ אֲשַׁבֵּץ בְּכוֹכָבִים</em><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;">...<br style="margin: 0px; padding: 0px;" /><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /></em></strong><em style="margin: 0px; padding: 0px;">וּכְשֶׁאֹמַר לָהּ קוֹמְפְּלִימֶנְטִים עַד-בְּלִי-דַּי</em><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;"> –<br style="margin: 0px; padding: 0px;" /></em></strong><em style="margin: 0px; padding: 0px;">הִיא תִּתְנַפֵּל עַל צַוָּארִי אָז, בְּחַיַּי</em><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;">!<br style="margin: 0px; padding: 0px;" /></em></strong><em style="margin: 0px; padding: 0px;">וְהָאָבִיב, יָא שֵׁיךְ, יַחְזֹר וִילַבְלֵב</em><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;">,<br style="margin: 0px; padding: 0px;" /></em></strong><em style="margin: 0px; padding: 0px;">וְזֶהוּ זֶה. לְדַעְתִּי, זֶה שִׂיא הַכֵּיף</em><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;">...<br style="margin: 0px; padding: 0px;" /><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /></em></strong><em style="margin: 0px; padding: 0px;">אָז בֵּין</em><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;">...<br style="margin: 0px; padding: 0px;" /><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /></em></strong><em style="margin: 0px; padding: 0px;">אָז קָם שֵׁנִי מִבֵּינֵיהֶם וְשָׂח בִּנְאוּם</em><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;">:<br style="margin: 0px; padding: 0px;" /></em></strong><em style="margin: 0px; padding: 0px;">אִם קוּמְזִיץ יֵשׁ – הֵן לֹא יֶחְסַר לָנוּ מְאוּם</em><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;">,<br style="margin: 0px; padding: 0px;" /></em></strong><em style="margin: 0px; padding: 0px;">כִּי לְמַרְאֵה צָלִי לִבִּי מַמָּשׁ רוֹעֵד</em><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;">,<br style="margin: 0px; padding: 0px;" /></em></strong><em style="margin: 0px; padding: 0px;">וְכוֹס הַיַּיִן בְּיָדֵנוּ תְּלַהֵט</em><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;">.<br style="margin: 0px; padding: 0px;" /><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /></em></strong><em style="margin: 0px; padding: 0px;">הֵן אָז נֹאכַל, נִשְׁתֶּה וְזֶמֶר נְזַמֵּר</em><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;">:<br style="margin: 0px; padding: 0px;" /></em></strong><em style="margin: 0px; padding: 0px;">הוֹי, הָבוּ קוּמְזִיץ שֶׁלָּעַד לֹא יִגָּמֵר</em><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;">.<br style="margin: 0px; padding: 0px;" /></em></strong><em style="margin: 0px; padding: 0px;">וְאֶל כֵּרָה, אַחִים, נָבוֹאָה וְנָסֵב</em><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;"> –<br style="margin: 0px; padding: 0px;" /></em></strong><em style="margin: 0px; padding: 0px;">וְזֶהוּ זֶה. לְדַעְתִּי, זֶה שִׂיא הַכֵּיף</em><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;">.<br style="margin: 0px; padding: 0px;" /><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /></em></strong><em style="margin: 0px; padding: 0px;">אָז בֵּין</em><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;">...<br style="margin: 0px; padding: 0px;" /><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /></em></strong><em style="margin: 0px; padding: 0px;">אָז הַשְּׁלִישִׁי אָמַר: חֲלוֹם אֲנִי חוֹלֵם</em><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;"> –<br style="margin: 0px; padding: 0px;" /></em></strong><em style="margin: 0px; padding: 0px;">אֲנִי רוֹכֵב, אֲנִי רוֹכֵב עַל הַמֵּ"ם-מֵ"ם</em><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;">,<br style="margin: 0px; padding: 0px;" /></em></strong><em style="margin: 0px; padding: 0px;">וּבְחִיּוּךְ חָבִיב לוֹחֵשׁ לוֹ: שְׁמַע, בַּרְנָשׁ</em><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;">,<br style="margin: 0px; padding: 0px;" /></em></strong><em style="margin: 0px; padding: 0px;">וַדַּאי תּוֹאִיל לָצֵאת הַלַּיְלָה קְצָת לְאָ"שׁ</em><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;">...<br style="margin: 0px; padding: 0px;" /><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /></em></strong><em style="margin: 0px; padding: 0px;">וּכְשֶׁיִּפֹּל עָיֵף, אֵין כּוֹחַ, עַל הַגַּב</em><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;">,<br style="margin: 0px; padding: 0px;" /></em></strong><em style="margin: 0px; padding: 0px;">וּכְבָר יָבִין אָז בְּעַצְמוֹ, מַה זֶּה לִרְכַּב</em><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;"> –<br style="margin: 0px; padding: 0px;" /></em></strong><em style="margin: 0px; padding: 0px;">אֶצְעַק לוֹ: קוּם! הִסְתַּעֲרוּת! לִקְרַאת אוֹיֵב</em><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;">!<br style="margin: 0px; padding: 0px;" /></em></strong><em style="margin: 0px; padding: 0px;">וְזֶהוּ זֶה. לְדַעְתִּי, זֶה שִׂיא הַכֵּיף</em><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;">.<br style="margin: 0px; padding: 0px;" /><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /></em></strong><em style="margin: 0px; padding: 0px;">אָז בֵּין</em><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;">...<br style="margin: 0px; padding: 0px;" /><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /></em></strong><em style="margin: 0px; padding: 0px;">אַךְ עֵת אַחֲרוֹן מִבֵּין הַחֶבְרֶ'ה פִּיו פָּתַח</em><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;"> –<br style="margin: 0px; padding: 0px;" /></em></strong><em style="margin: 0px; padding: 0px;">מִיָּד הֻחְלַט כִּי שִׂיא הַכֵּיף זֶה הַפַּלְמָ"ח</em><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;">.<br style="margin: 0px; padding: 0px;" /></em></strong><em style="margin: 0px; padding: 0px;">זוֹ רְכִיבָה, זֶה קוּמְזִיץ, שִׁיר וּנְעָרוֹת</em><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;">,<br style="margin: 0px; padding: 0px;" /></em></strong><em style="margin: 0px; padding: 0px;">וְהַתַּפְקִיד אֲשֶׁר קְרָאַנוּ מִמְּדוּרוֹת</em><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;">.<br style="margin: 0px; padding: 0px;" /><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /></em></strong><em style="margin: 0px; padding: 0px;">וְזֶה הַלַּיְלָה הַנָּכְרִי שֶׁבֵּין גְּבוּלוֹת</em><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;">,<br style="margin: 0px; padding: 0px;" /></em></strong><em style="margin: 0px; padding: 0px;">וְזֶהוּ צַו לְמִפְעָלִים וּפְעֻלּוֹת</em><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;">,<br style="margin: 0px; padding: 0px;" /></em></strong><em style="margin: 0px; padding: 0px;">וְזֶהוּ שִׁיר הַחֲבֵרִים מִלֵּב אֶל לֵב</em><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;">,<br style="margin: 0px; padding: 0px;" /></em></strong><em style="margin: 0px; padding: 0px;">וְזֶהוּ זֶה. זֶה שִׂיא הַכֵּיף</em><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;">!<br style="margin: 0px; padding: 0px;" /><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /></em></strong><em style="margin: 0px; padding: 0px;">אָז בֵּין</em><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;">...</em></strong></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;"> </em></p><div id="placeholder246352" style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 0px; width: 450px;"><div style="margin: 0px; padding: 0px;"><a href="http://cafe.themarker.com/media/t/349/112/9/file_0.jpg" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;"><img alt="" height="297" id="placeholder246352_player" src="http://cafe.themarker.com/media/t/349/112/9/file_0.jpg" style="border: 0px; margin: 0px; max-width: 470px; padding: 0px; visibility: visible;" width="427" /></a></div></div><em style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 0px;"></em><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">עד כמה שאתה זוכר, אז אל שני השירים האלה הגעת בגיל 12. השיר הראשון היה קשור כנראה לוויכוח המר שהיה בין יצחק שדה (פלמ"ח) לבין משה שרת (הועד הלאומי) וזה מה שאז נאמר:</em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;"><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /></em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">מספר עמוס רודנר</em><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;">:</em></strong></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">לקראת 1944 היה ויכוח גדול אם הנוער העברי צריך להתגייס לכוח המגויס של "ההגנה", לפלמ"ח או לבריגדה היהודית שעמדה לקום בצבא הבריטי. דוד בן גוריון ומשה שרתוק (לימים שרת) – שהאמינו מאוד בצורך להשתתף במאמץ המלחמתי נגד הנאצים וגם בתועלת המדינית שתצמח מכך ליישוב היהודי ("המדינה שבדרך") – עברו במחנות הפלמ"ח ועמלו לשכנע את הפלמ"חניקים להתגייס ל"בריגדה". הוויכוח המרכזי היה מה יותר חשוב לעם היהודי; ויכוח שבמסגרתו כתב יצחק שדה את הרשימה "מי יישא את הרובה העברי?!". אבל מתחת לפני השטח רחשה גם השאלה איפה יותר "כיף</em><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;">".</em></strong></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">כששרים היום את השיר הזה הוא נראה קצת אסקפיסטי ואולי משום כך לא הוקלט מעולם (מלבד בית אחד בתוך מחרוזת בתקליט "פלמחרוזת") אבל אם נזכור שאחד מבין כל ארבעה אסקפיסטים – ששרו את השיר ב-44' – נפל במלחמת העצמאות, נשיר אותו אולי קצת אחרת</em><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;">.</em></strong></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;"> </em></strong><em style="margin: 0px; padding: 0px;"> </em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">ביחס לשיר השני, אתה זוכר שאתה לא זוכר מאיפה הוא בדיוק נפל עליך בתקופה שהיית בתנועה המאוחדת בקן צפון תל אביב אבל אתה זוכר היטב שבדיוק מתי שהתחלתם לשיר את השירים האלה התחיל הגוף שלך לגמגם תופעות התבגרות. הבנות לא היו יותר בזבל והבנים לא בפח אשפה.</em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">פתאום התיישבתם בחשכה, בן עם בת, נשענים בגבם אחד על השני ואולי קצת נוגעים גם יותר. זה גם מתי שפתאום התברר לך שהזין הוא לא רק בשביל לעשות פיפי.</em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">השיר הזה "הגידו חבריא מדוע" התגלגל ארצה יחד עם הסרט הרוסי "סיביר ארץ הפלאות".</em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">אתה לא זוכר שראית את הסרט הזה אבל כל הישוב פיזם את המנגינה וגם כתבו לה מילים. ואם כבר הסרט "סיביר ארץ הפלאות", אז למה לא להזכיר את עוד אחד מהסרטים הראשונים שאתה בכלל זוכר (בטח מקולנוע "שדירות") והלא היא "הציפור הכחולה", עם שירלי טמפל האלוהית, זאת שכולם העריצו גם כילדת פלאים וגם כסתם ילדה יפה שמתאים לה להיות מלכת הכיתה. </em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;"></em></p><div id="placeholder942428" style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 0px; width: 450px;"><div style="margin: 0px; padding: 0px;"><a href="http://cafe.themarker.com/media/t/349/113/0/file_0.jpg" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;"><img alt="" height="492" id="placeholder942428_player" src="http://cafe.themarker.com/media/t/349/113/0/file_0.jpg" style="border: 0px; margin: 0px; max-width: 470px; padding: 0px; visibility: visible;" width="427" /></a></div></div><em style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 0px;"><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /></em><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">רגע, רגע, עוד משהו קטן על השיר הקודם "שיא הכיף": באחת מהשורות משובץ הביטוי "יא-שיך".</em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">מה פתאום ערבית בתוך שיר עברי?</em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">אז כדאי להזכיר וגם לזכור את המנהג הרווח מאז וגם עד היום של שימוש במילים ערביות.</em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">זה בשביל להישמע יותר חבר'המן או משהו כזה. ואיפה אין כאלה מילים ערביות בשפת היום יום?</em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">למשל: </em><em style="margin: 0px; padding: 0px;">יאללה, על הכיפאק, מעליש, אהבל, טאוויל, ג'עבר, יעני, שופוני, שאפה, ג'בלאות, בוקרא-פל-מישמיש, נבוט. בנתי, אבני, חפיף, כולו כלב ביג'י יומו, אנא עארף, אהלן וסהלן, ג'אחש, ג'מעה, וואללה, טייב, שו אסמו, שו האדא, חמסה, דחילק,יאחראבטק, חרם, צ'יזבאט, סאלם עליכום, ראזלקה, מן איפה, </em><em style="margin: 0px; padding: 0px;">ועוד הרבה שאתה לא זוכר כרגע.</em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;"> </em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;"> </em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;"> </em></p><div id="placeholder245388" style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 0px; width: 450px;"><div style="margin: 0px; padding: 0px;"><a href="http://cafe.themarker.com/media/t/349/113/1/file_0.jpg" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;"><img alt="" height="309" id="placeholder245388_player" src="http://cafe.themarker.com/media/t/349/113/1/file_0.jpg" style="border: 0px; margin: 0px; max-width: 470px; padding: 0px; visibility: visible;" width="427" /></a></div></div><em style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 0px;"></em><strong style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;"><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /></em></strong><em style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 0px;">הגידו חבריא מדוע</em><strong style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;"> </em></strong><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">מילים</em><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;">: </em></strong><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;"><a href="https://www.zemereshet.co.il/artist.asp?id=626" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;">שמואל פישר</a></em></strong><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;"><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /></em></strong><em style="margin: 0px; padding: 0px;">לחן</em><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;">: </em></strong><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;"><a href="https://www.zemereshet.co.il/artist.asp?id=66" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;">עממי רוסי</a></em></strong><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;"><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /></em></strong><em style="margin: 0px; padding: 0px;">כתיבה</em><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;">: 1948</em></strong><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;"><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /></em></strong><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;"> </em></strong></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">הַגִּידוּ חֶבְרַיָּא, מַדּוּעַ</em><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;"><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /></em></strong><em style="margin: 0px; padding: 0px;">בְּרַעַם תּוֹתָח הַחוֹלֵף</em><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;"><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /></em></strong><em style="margin: 0px; padding: 0px;">נִשְׁמָע עוֹד הַהֵד שֶׁל גַּעְגּוּעַ</em><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;"><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /></em></strong><em style="margin: 0px; padding: 0px;">עוֹלֶה בַּשְּׂדֵרוֹת שֶׁל הַלֵּב</em><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;">?<br style="margin: 0px; padding: 0px;" /><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /></em></strong><em style="margin: 0px; padding: 0px;">הַגִּידוּ חֶבְרַיָּא, מַדּוּעַ</em><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;"><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /></em></strong><em style="margin: 0px; padding: 0px;">הַמָּוֶת נִצָּב אֶל הַסַּף</em><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;"><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /></em></strong><em style="margin: 0px; padding: 0px;">לְטַעַם חַיֵּינוּ יֵשׁ טַעַם</em><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;"><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /></em></strong><em style="margin: 0px; padding: 0px;">דַּוְקָא שִׁבְעָתַיִם בַּקְּרָב</em><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;">?<br style="margin: 0px; padding: 0px;" /><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /></em></strong><em style="margin: 0px; padding: 0px;">הַגִּידוּ חֶבְרַיָּא, מַדּוּעַ</em><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;"><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /></em></strong><em style="margin: 0px; padding: 0px;">פּוֹרְחִים הַגַּנִּים בִּשְׂדֵה קְרָב</em><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;">?<br style="margin: 0px; padding: 0px;" /></em></strong><em style="margin: 0px; padding: 0px;">כָּל פֶּרַח זֶה אָח שֶׁהֵנִיחַ</em><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;"><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /></em></strong><em style="margin: 0px; padding: 0px;">אָחוֹת יְקָרָה שֶׁאָהַב</em><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;">.<br style="margin: 0px; padding: 0px;" /><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /></em></strong><em style="margin: 0px; padding: 0px;">הַגִּידוּ חֶבְרַיָּא מַדּוּעַ</em><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;"><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /></em></strong><em style="margin: 0px; padding: 0px;">תָּמִיד הוּא אִתָּנוּ הָאָח</em><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;">?<br style="margin: 0px; padding: 0px;" /></em></strong><em style="margin: 0px; padding: 0px;">אֲנַחְנוּ נַעֲבֹר עִם הָרוּחַ</em><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;">,<br style="margin: 0px; padding: 0px;" /></em></strong><em style="margin: 0px; padding: 0px;">אֶת זֶה שֶׁנָּפַל לֹא נִשְׁכַּח</em><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;">.</em></strong></p>אחאב בקרhttp://www.blogger.com/profile/02268583673331826299noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7345163869002928519.post-11460034367980263052020-07-09T11:47:00.001-07:002020-07-09T11:47:48.729-07:00מה זה קתרזיס?<br /><div><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"> </p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #333300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">ברשומה האחרונה שבנך פרסם ברשת קצץ בנך כמה שורות שבתחילת העניין.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #333300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">אכפת לך דווקא כן להביא את זה. למה?</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #333300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">מפני שזה היה בזמן שהיית בן 20 ולא בן 87 , הר געש של יוזמות רוחניות – כתיבת פיליטונים השמעת מוסיקה מתקליטים, כתיבת פזמונים לחתונות וכיוצא באלה.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #333300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">אז זה מה שהיה כתוב שם:</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">בעלון קיבוץ יזרעאל מספר 1855 ביולי 2018 כתבה על בנג'י סקולניק ז"ל. בין השאר יש שם פסקה בעניין קבלות השבת בקיבוץ יזרעאל, זה הקיבוץ שלך וזה מה שכתוב. "קבלת השבת תמיד הייתה יקרה לליבו של בנג'י. </em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">יום אחד הביא בנג'י כמה דפים של "קבלת השבת" עם שירים ועם פרשנויות מחבורה שהייתה נפגשת בלילות שבת.</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">הוא הציע לעשות כך גם אצלנו. לקחנו את רעיון השירים המשולבים בקטעי הקריאה והרי קבלת שבת שלנו – תחילתה בימים הראשונים של יזרעאל, כאשר אליהו מטלון ז"ל הביא את המסורת הזאת לקבוצה.</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">עם הוספת שירים, כהצעתו של בנג'י, נוסף גם קטע פרשנות של שלמה כהן על פרשת השבוע.</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"></p><div id="placeholder618782" style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 0px; width: 450px;"><div style="margin: 0px; padding: 0px;"><a href="http://cafe.themarker.com/media/t/349/052/6/file_0.jpg" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;"><img alt="" height="298" id="placeholder618782_player" src="http://cafe.themarker.com/media/t/349/052/6/file_0.jpg" style="border: 0px; margin: 0px; max-width: 470px; padding: 0px; visibility: visible;" width="427" /></a></div></div><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #333300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">21.5.2019 - מחרתיים ל"ג בעומר.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #333300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">אתה זוכר את המדורה הענקית שעשיתם בשכונה ברחוב גורדון 79 ת"א.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #333300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">בעצם לא ברחוב גורדון אלא מאחורי שורת הבתים של מספר 79 ומטה, עד רחוב שלמה המלך.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #333300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">שם היה כזכור מגרש המשחקים של השכונה. אחר-כך עשתה ממנו העירייה פארק יפה לשבת עם ילדים או עם זקנים אחרי הצהריים. אחר-כך המקום הוזנח לחלוטין (כשמזמן כבר לא היית שם) ומתישהו חזרה העיריה וניקתה אותו ושיפרה אותו ומאז שם המקום הוא גן-דבורה ברון. (זה מה שאתה חושב).</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #333300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">אבל אז לפני שמונים שנים שזה היה מגרש המשחקים, שמה עשו את מדורת ל"ג בעומר. שבועות קודם לכן הייתם מתרוצצים בכל הסביבה ואוספים, גונבים או שודדים כל מה שהיה טוב ודליק בשביל המדורה. אתה זוכר שהקבלנים שבנו שם בתים היו - או בעצמם או בעזרת שומרים ששכרו - שומרים הקפדנות על כל קרש, לוח או סתם פלנקה, שלא יגנבו למדורה בל"ג בעומר. במאמץ כביר ואפילו בעזרת אביך הטפסן הייתם בונים שם מן מבנה בגובה של בית, מבנה שכולו חומרי בערה החל בקרשים עבור לניירות עיתונים וגמור בהמון אגודות קוצים יבשים שסחבתם לשם ממרחקים.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #333300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"></span></p><div id="placeholder200616" style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 0px; width: 450px;"><div style="margin: 0px; padding: 0px;"><a href="http://cafe.themarker.com/media/t/349/052/7/file_0.jpg" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;"><img alt="" height="428" id="placeholder200616_player" src="http://cafe.themarker.com/media/t/349/052/7/file_0.jpg" style="border: 0px; margin: 0px; max-width: 470px; padding: 0px; visibility: visible;" width="427" /></a></div></div><br style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 0px;" /><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #333300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">עד כמה שאתה זוכר בראש מבנה המדורה היה דחליל ענק, בדרך כלל דחליל שקראו לו היטלר. כשהמדורה נדלקה הוארה כל הסביבה למרחק של מאות מטרים.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #333300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">ילדים, הורים וסתם כל מיני אנשים היו מקיפים את המדורה במעגל ושרים משירי ל"ג בעומר ואפילו רוקדים. אבל היה שם כל כך חם שאי אפשר היה לעמוד לידה אלא במרחק של 4 מטר לפחות. אתה לא זוכר שום מקרה שהמדורה הזאת גרמה שרפה כלשהי.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #333300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">בהזדמנות זו עוד שני שירים שלמדת בבית החיוך בצפון – ת"א.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"> </p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #333300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">"מדורות הדליקו" ו- "היערה היערה בקשת וחץ.,</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #333300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">מילים<strong style="margin: 0px; padding: 0px;">: </strong><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><a href="https://www.zemereshet.co.il/artist.asp?id=970" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;">מנחם לונשטין</a></strong><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /></strong>לחן<strong style="margin: 0px; padding: 0px;">: </strong><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><a href="https://www.zemereshet.co.il/artist.asp?id=966" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;">רודולף פרימל</a></strong><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /></strong>הלחנה <strong style="margin: 0px; padding: 0px;"> 1925</strong><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /></strong><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"> </strong></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #333300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">מְדוּרוֹת הַדְלִיקוּ, אֵשׁ אוֹרוֹת הַבְהִיקוּ<strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /></strong>עַז יַשְׁמִיעַ פִּינוּ קוֹל<strong style="margin: 0px; padding: 0px;">.<br style="margin: 0px; padding: 0px;" /></strong>אֶבֶן, עֵץ יָרֹנּוּ, לַבִּנְיָן הִכּוֹנוּ<strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /></strong>בּוֹאוּ יַחַד בְּמָחוֹל<strong style="margin: 0px; padding: 0px;">.<br style="margin: 0px; padding: 0px;" /><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /></strong>שִׂישׂוּ שִׂישׂוּ עַד בְּלִי דַּי<strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /></strong>הֵד קוֹלֵנוּ יִשָּׂא הַר וָגַיְא<strong style="margin: 0px; padding: 0px;">!<br style="margin: 0px; padding: 0px;" /><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /></strong>סֹב בִּמְחוֹל מַחֲנַיִם' הַךְ בִּמְצִלְתַּיִם<strong style="margin: 0px; padding: 0px;">!<br style="margin: 0px; padding: 0px;" /></strong>גַּם הָאֵשׁ בְּגִיל תִּקֹּד<strong style="margin: 0px; padding: 0px;">.<br style="margin: 0px; padding: 0px;" /></strong>בַּמַּעְגָּל נָסֹבָּה, מַה לִּי רָעָב, לִי שֹׂבַע<strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /></strong>מַה לִּי, מִי לִי, מַה לִּי עוֹד<strong style="margin: 0px; padding: 0px;">.<br style="margin: 0px; padding: 0px;" /></strong><em style="margin: 0px; padding: 0px;"><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /></em>רֹנּוּ, רֹנּוּ, רֹנּוּ בְּקוֹל!<br style="margin: 0px; padding: 0px;" />הִתְלַקֵּחַ, עוּרָה הַמָּחוֹל!<br style="margin: 0px; padding: 0px;" /><br style="margin: 0px; padding: 0px;" />מְדוּרוֹת הַדְלִיקוּ...</span><span style="color: #333300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">!</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #333300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"></span></p><div id="placeholder956627" style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 0px; width: 450px;"><div style="margin: 0px; padding: 0px;"><a href="http://cafe.themarker.com/media/t/349/052/8/file_0.jpg" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;"><img alt="" height="615" id="placeholder956627_player" src="http://cafe.themarker.com/media/t/349/052/8/file_0.jpg" style="border: 0px; margin: 0px; max-width: 470px; padding: 0px; visibility: visible;" width="427" /></a></div></div><br style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 0px;" /><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"> </p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #333300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">מילים: <a href="https://www.zemereshet.co.il/artist.asp?id=355" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;">שמואל לייב גורדון</a><br style="margin: 0px; padding: 0px;" />לחן: <a href="https://www.zemereshet.co.il/artist.asp?id=1" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;">חנינא קרצ'בסקי</a><br style="margin: 0px; padding: 0px;" />כתיבה:1901<br style="margin: 0px; padding: 0px;" /><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #333300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">הַיַּעְרָה, הַיַּעְרָה! הַיַּעְרָה בְּקֶשֶׁת וָחֵץ<br style="margin: 0px; padding: 0px;" />נָקוּמָה, נֵצֵאָה - שָׁם פֶּרַח הֵנֵץ.<br style="margin: 0px; padding: 0px;" />יָצִיצוּ, יָצִיצוּ מֵעַל, מִצַּמֶּרֶת כָּל עֵץ,<br style="margin: 0px; padding: 0px;" />שָׁם יֶרֶק וָזֹהַר וְרַחַב אֵין קֵץ!<br style="margin: 0px; padding: 0px;" /><br style="margin: 0px; padding: 0px;" />נִשְׁרֹק עִם חָסִיל וּנְזַמְזֵם עִם הַזְּבוּב,<br style="margin: 0px; padding: 0px;" />נְקַרְקֵר עִם צְפַרְדֵּעַ שׁוֹכֶנֶת בַּסּוּף:<br style="margin: 0px; padding: 0px;" />נָרוּצָה, נָרוּצָה אַחִים, הוֹי, נָרוּץ, נִשְׁתּוֹבֵב!<br style="margin: 0px; padding: 0px;" />נָרִיעָה, נִצְהָלָה, נָגִילָה בְּכָל לֵב!</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #333300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;"> </em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #333300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"> </span></p><div id="placeholder36871" style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 0px; width: 450px;"><div style="margin: 0px; padding: 0px;"><a href="http://cafe.themarker.com/media/t/349/052/9/file_0.jpg" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;"><img alt="" height="336" id="placeholder36871_player" src="http://cafe.themarker.com/media/t/349/052/9/file_0.jpg" style="border: 0px; margin: 0px; max-width: 470px; padding: 0px; visibility: visible;" width="427" /></a></div></div><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #333300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">עכשיו 23.5.2019 – הלילה הדליקו את המדורות בכל הארץ ובעיקר במירון בקבר בר-יוחאי. איזה 600.000 משוגעים נוהרים לשם ביום ובלילה בשביל להתפלל ולשיר "בר-כוכבא אשריך" וכו'. את זה הם עושים במשך יומיים בלי הפסקה ובלי מנוחה, קופצים, צועקים, מתפללים ונופלים ארצה פצועים ומיובשים ומפונים באמבולנסים.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #333300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">זה מזכיר לך קצת את האקסטזה של מאמיני האל דיוניסוס היווני. על התופעה הזאת עוד למדת באוניברסיטת ת"א לפני 60 שנים גם במסגרת אומנות התאטרון וגם במקצוע הפילוסופיה העתיקה.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #333300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #333300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">חכם גדול אחד – ניטשה, בחן ביסודיות את סגנונות ההרגשה השונים בספרו "הולדת הטרגדיה מתוך המוסיקה". </span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #333300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">בסגנון דיוניסוס, זה בניגוד לחוויה האפולינית (האל אפולו). בניגוד לשני מביאים עצמם הרבה אנשים לאקסטזה תוך כדי תנועה פראית ותוך כדי שאגות וצעקות או צריחות בכל הנוגע לסיבת הפסטיבל. אתה לא יודע אם היה רשב"י או לא היה.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #333300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">אבל עפ"י קהל החוגגים היה גם היה ואפילו ישנו והקירבה אליו בהתרגשות גדולה גורמת לכולם קתרזיס. מה זה? קתרזיס זה מן חוקן לנשמה שבגללו משתחררים כולם ממטען גדול של לחץ נפשי. כך גם בטרגדיות היווניות וכך גם מהלחץ הבלתי נסבל של חיי היום יום בעידן הזה.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #333300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"> </span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #333300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">מתוך ויקיפדיה:</em></span></p><div style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 0px;"><h2 style="margin: 0px; padding: 0px;"><span style="color: #333300; font-size: medium; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;">שורשי הקתרזיס בספרות ובתיאטרון<strong style="font-style: normal; margin: 0px; padding: 0px;">[</strong><strong style="font-style: normal; margin: 0px; padding: 0px;"><a href="https://he.wikipedia.org/w/index.php?title=%D7%A7%D7%AA%D7%A8%D7%96%D7%99%D7%A1&action=edit&section=1" style="color: rgb(146, 99, 55) !important; font-size: 11pt; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;">עריכת קוד מקור</a></strong><strong style="font-style: normal; margin: 0px; padding: 0px;"> | </strong><strong style="font-style: normal; margin: 0px; padding: 0px;"><a href="https://he.wikipedia.org/w/index.php?title=%D7%A7%D7%AA%D7%A8%D7%96%D7%99%D7%A1&veaction=edit&section=1" style="color: rgb(146, 99, 55) !important; font-size: 11pt; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;">עריכה</a></strong><strong style="font-style: normal; margin: 0px; padding: 0px;">]</strong><strong style="font-style: normal; margin: 0px; padding: 0px;"> </strong></em></span></h2></div><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #333300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;"><span style="font-size: medium; margin: 0px; padding: 0px;">"המושג הופיע בתקופת הפריחה התרבותית של <a href="https://he.wikipedia.org/wiki/%D7%99%D7%95%D7%95%D7%9F_%D7%94%D7%A7%D7%9C%D7%90%D7%A1%D7%99%D7%AA" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;">יוון הקלאסית</a><strong style="font-style: normal; margin: 0px; padding: 0px;"> </strong>שארעה בין השנים 479–338 לפני הספירה, כתיאור להשפעות הנפשיות על הצופים בהצגת הטרגדיות, בתוך מכלול ניתוח ה<a href="https://he.wikipedia.org/wiki/%D7%A4%D7%95%D7%90%D7%98%D7%99%D7%A7%D7%94_(%D7%90%D7%A8%D7%99%D7%A1%D7%98%D7%95)" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;">פואטיקה</a><strong style="font-style: normal; margin: 0px; padding: 0px;"> </strong>של אריסטו את מאפייני הרפרטואר התרבותי של הטרגדיה וה<a href="https://he.wikipedia.org/wiki/%D7%A7%D7%95%D7%9E%D7%93%D7%99%D7%94" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;">קומדיה</a><strong style="font-style: normal; margin: 0px; padding: 0px;"> </strong>באותה תקופה. בתורת הספרות של <a href="https://he.wikipedia.org/wiki/%D7%90%D7%A8%D7%99%D7%A1%D7%98%D7%95" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;">אריסטו</a><strong style="font-style: normal; margin: 0px; padding: 0px;">, </strong><strong style="font-style: normal; margin: 0px; padding: 0px;"><a href="https://he.wikipedia.org/wiki/%D7%A4%D7%95%D7%90%D7%98%D7%99%D7%A7%D7%94_(%D7%90%D7%A8%D7%99%D7%A1%D7%98%D7%95)" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;">פואטיקה</a></strong><strong style="font-style: normal; margin: 0px; padding: 0px;">, </strong>אשר נכתבה ב-350 לפנה"ס בקירוב, מתואר הקתרזיס כפעולת ה<a href="https://he.wikipedia.org/wiki/%D7%98%D7%A8%D7%92%D7%93%D7%99%D7%94" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;">טרגדיה</a><strong style="font-style: normal; margin: 0px; padding: 0px;"> </strong>על הצופה, המטהרת אותו בעזרת רגשי פחד וחמלה<strong style="font-style: normal; margin: 0px; padding: 0px;">.</strong>"</span><strong style="font-style: normal; margin: 0px; padding: 0px;"> </strong></em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #333300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;"> </em></span></p><div id="placeholder688085" style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 0px; width: 450px;"><div style="margin: 0px; padding: 0px;"><a href="http://cafe.themarker.com/media/t/349/053/0/file_0.jpg" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;"><img alt="" height="347" id="placeholder688085_player" src="http://cafe.themarker.com/media/t/349/053/0/file_0.jpg" style="border: 0px; margin: 0px; max-width: 470px; padding: 0px; visibility: visible;" width="427" /></a></div></div><em style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 0px;"></em><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #333300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">בימים האחרונים קורים לך שני דברים לא הכי נחמדים.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #333300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">א. אתה נרדם באמצע הדיבור או ההקשבה למישהו. </span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #333300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">ב. אתה מנסה לעמוד על הרגליים ישר והן פשוט לא מסכימות לעשות כרצונך. אז זה מסתיים בצעקות רמות כאלה כשאתה נובח על עצמך -</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #333300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">תעמוד ישר!"<strong style="margin: 0px; padding: 0px;"> </strong> "תעמוד ישר ואל תרדם באמצע", כמו שקורה לך הרגע.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #333300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">יש מישהו שלא מבין על מה אתה מדבר?</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #333300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">אז אתה בטח שלא. וככה אתה מתדרדר ונרדם בדרך אל האסלה.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #333300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">בנס</span><span style="color: #333300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"> </span><span style="color: #333300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">אתה מצליח להתיישב בה ושוב נרדם. איזה חיים מעניינים!</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #333300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #333300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">לפני כמה דקות התעוררת שוב כנראה מאיזה נמנום חפוז. מתברר שזאת דינה לוין המטפלת נפש שלך שניסתה להעיר את הפגר החי הזה בלי הצלחה יתרה.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #333300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">למה? כי מתברר שאתה לא יודע מי היא ומה היא רוצה ממך ולצורך איזה עניין? </span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #333300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">ושוב פעם העניין הוא איזה מאמץ לא ברור להתרומם ולהיעמד על הרגליים בשוונג כלשהו. לא מצליח.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #333300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">אז איפה היינו לפני שדינה צפצפה לך באוזניים, רמז לכך שאתה עוד פעם נרדם. </span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #333300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">זה פתאום עוד משהו שמבליח להכרתך מתוך המהומה המטומטמת הזאת.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #333300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">פתאום אתה מרגיש שאתה דחוק בצורה בלתי נסבלת לחלוטין בתוך קהל של פראי אדם שדוחפים ומועכים את עצמם ואת האחרים לכל כיוון. אתה יודע שבעוד רגע אתה מתעלף ומאבד את ההכרה. זה בדיוק מתי שסדרן קולנוע פותח דלתות לרווחה ועדר פראי האדם פורץ פנימה אל אולם הקולנוע לתפוס מקום יותר טוב מפני שמקומות הישיבה לא מסומנים בכרטיס הכניסה. כרטיסי הכניסה האלה אינם אלה רק חתיכות קרטון גזור מאיפשהו עם שם הקולנוע וזה בשביל להשתמש עוד פעם בפעם הבאה לאותה מטרה.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #333300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"></span></p><div id="placeholder715043" style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 0px; width: 450px;"><div style="margin: 0px; padding: 0px;"><a href="http://cafe.themarker.com/media/t/349/053/1/file_0.jpg" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;"><img alt="" height="471" id="placeholder715043_player" src="http://cafe.themarker.com/media/t/349/053/1/file_0.jpg" style="border: 0px; margin: 0px; max-width: 470px; padding: 0px; visibility: visible;" width="427" /></a></div></div><br style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 0px;" /><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #333300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">מי יודע ומי זוכר מה זה הצגת סרטים למחוסרי עבודה? </span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #333300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">אתה זוכר ואתה לא בטוח שעוד מישהו גם כן זוכר, איפה ומתי ולמה. אתה זוכר שזה באמצע מלחמת העולם השניה, אולי ב-1942-3, כשהרבה אנשים מסתובבים סתם ברחובות בלי לדעת מה לעשות. אז פתאום נולדת ההברקה בהנהלת קולנוע "אסתר" שבכיכר דיזינגוף בת"א, גם להעסיק את בני-האדם וגם להרוויח איזה גרוש מהצד.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #333300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">אז לוקחים מערכה אחת או שתיים מתוך איזה סרט ישן עם קרי גרנט שלא חשוב שם מה ממה זה התחיל ואיך זה נגמר, בשביל לראות את זה, מוכרים כרטיסים בגרוש וחצי כל אחד ומקפידים שהסדרנים שנוכחים במקום הם כולם בריונים נוראיים שכולם מפחדים מהם. ובעיקר מפחדים לשאול מאיזה סרט לקחו את הקטע ומה יקרה שם בסוף?</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #333300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">בהחלט יכול להיות שאיזה סדרן קולנוע בריון אימים אבל עם חוש הומור יענה לשואלים: את זה תבואו לראות מחר – באותו מקום ובאותה שעה.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #333300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">בכל מקרה הסיפור עם הסרט המקרי נפוץ במהירות הבזק בין אלה שמסתובבים ברחובות סתם ככה וכולם נוהרים לחוות שוב ושוב את ההרפתקה מאתמול.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #333300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;"> </em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #333300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;"> </em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"> </p></div>אחאב בקרhttp://www.blogger.com/profile/02268583673331826299noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7345163869002928519.post-44058154915097448052020-07-09T11:43:00.001-07:002020-07-09T11:43:46.880-07:00דליה חביבה<br /><div><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">ועכשיו פתאום בלי שום קשר קופץ לך מתוך הקבר של המוח עוד איזה שיר מפעם פעם.</em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">וזה ככה - </em><em style="font-size: 10pt; margin: 0px; padding: 0px;"> </em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"> </p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="font-size: 10pt; margin: 0px; padding: 0px;">היי דליה / ותיקי השומר הצעיר – גדוד יחיעם – ת"א</em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">מילים: לא ידוע / לחן: לא ידוע</em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;"> </em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">היי דליה, דליה חביבה</em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">שמעי נא מה לך אספרה:</em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">בדרך לזיכרון, שמה חפרו</em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">אביך ביניהם ומים מצאו</em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">מים בשפיה בשנת תרצ"ו</em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">היי דליה, הוי כמה זה נחמד</em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">גדלי מהר, גדלי דליה</em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">הביאי לנו לברכה הצ'רקסיה.</em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;"></em></p><div id="placeholder465559" style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 0px; width: 450px;"><div style="margin: 0px; padding: 0px;"><a href="http://cafe.themarker.com/media/t/348/998/8/file_0.jpg" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;"><img alt="" height="304" id="placeholder465559_player" src="http://cafe.themarker.com/media/t/348/998/8/file_0.jpg" style="border: 0px; margin: 0px; max-width: 470px; padding: 0px; visibility: visible;" width="427" /></a></div></div><em style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 0px;"><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /></em><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"> </p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">המקום הזה שמופיע בשיר – מאיר שפיה לא שייך אולי לזיכרונות הפרטיים שלך, אבל הוא ענתיקה אמיתית מסוף המאה ה-19. אומרים שמישהם מזיכרון יעקב הקרובה החליטו להקים שם עוד שכונה וגם התחילו לעשות שם ענבים וייקב וכו' וכו'. כמו בכפר ילדים בעפולה עלית אז גם לשפיה הגיעו יתומי קישינב מהפוגרומים ההם.</em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">אתה זוכר מילדותך כשהרדיו היה עוד "קול ירושליים המנדטורי" היו משדרים שם תזמורת גדולה של מנדולינות שניגנו ילדי שפיה. שפיה הוקמה מכספו של מאיר – האבא של הברון רוטשילד וברוב תולדותיה הייתה פנימיה חשובה ומקורית.</em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">זה אולי לא מעניין את מי יודע מי, אבל אפילו לך יש איזה זיכרונות משפיה.</em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">אתה זוכר שכאשר היית מזכיר הקיבוץ בקדנציה ראשונה ביקרת שם. </em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">הביקור היה אצל פלונית, רחל קורודי, חברת משק שהאימא שלה, סבתא חנה (לא זכורה רק לטוב), חיתנה אותה עם מישהו מגבעת עדה. רחל ברחה מהאיש יום אחרי החתונה ומצאה מקלט בשפיה. </em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">הדבר היה צריך להישמר בסוד בגלל סיבוכי משפט הגירושין. אתה זוכר שלקחת אתך את חבר המשק מוישיץ שהיו לו יחסים כלשהם עם רחל (שניהם הונגרים) ונסעתם ביחד לשפיה בכדי שהשניים יחדשו את קשריהם.</em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">אתה זוכר שמצאת את רחל ואת אמה שם באיזה בית נטוש.</em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">יש ביזרעאל עוד חתיכת שפייה ושמו ערן שקולניק, ששהה בשפיה כמה שנים במסגרת כלשהי.</em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;"></em></p><div id="placeholder825198" style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 0px; width: 450px;"><div style="margin: 0px; padding: 0px;"><a href="http://cafe.themarker.com/media/t/348/998/9/file_0.jpg" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;"><img alt="" height="626" id="placeholder825198_player" src="http://cafe.themarker.com/media/t/348/998/9/file_0.jpg" style="border: 0px; margin: 0px; max-width: 470px; padding: 0px; visibility: visible;" width="427" /></a></div></div><em style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 0px;"><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /></em><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">היום 2.5.2019 - אתמול היה 1 במאי.</em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">החג ההוא היה חגו של כמעט כל הישוב העברי בפלסטינה א"י. מאות אלפים קיימו תהלוכות עם דגל אדום וכולם היו מלאי גאווה על תנועת הפועלים בא"י. מזה לא שרד כנראה כלום. כמוך. </em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">אבל היום זה יום השואה. כבר קודם במסמך הזה לא התביישת לכתוב שאין לך כח מול כל גודל המהומה.</em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">יום הציון לשואה הוא חשוב מאוד מאוד אבל גם ארוך מאוד מאוד וטקס השואה נמשך ממש על ימים ועל שבועות ובקושי מפסיק בכלל. אולי משהו אחר בעניין הזה?</em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">איך זה יכול להיות שבת-דודתך מעיירה ברוסיה הלבנה, זאת שברחה אל מעבר לוולגה במלחמת העולם השניה ואחר כך נתקעה בקרטצ' חיה היום עם בעל גרמני גוי דווקא בפוטסצדם – ברלין. </em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">אומרים שבגרמניה חיים מאות אלפי רוסים שברחו מרוסיה אחרי המלחמה. ובהם יהודים רבים. ואיך זה שמשפחתה של אשתו הראשונה של אחיך, יהודים מחלם שהתחבאו שנתיים בבונקר הגיעו גם הם לברלין ונהיו שם מיליונרים מהשכרת דירות.</em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">ויותר משוגע מזה, אומרים שבגרמניה ובברלין בפרט חיים מאות ויותר ישראלים ילידי ארץ ישראל. ושהם טוענים שמצוין לחיות שם? האם גם זה שייך לזכר השואה?</em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;"> </em></p><div id="placeholder741773" style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 0px; width: 450px;"><div style="margin: 0px; padding: 0px;"><a href="http://cafe.themarker.com/media/t/348/999/0/file_0.jpg" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;"><img alt="" height="334" id="placeholder741773_player" src="http://cafe.themarker.com/media/t/348/999/0/file_0.jpg" style="border: 0px; margin: 0px; max-width: 470px; padding: 0px; visibility: visible;" width="427" /></a></div></div><em style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 0px;"></em><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">עוד פסח עבר. פעם היה פסח ממש מפחיד אותך בגלל ההכרח לאכול מצות ועוד כל מיני דברים כשרים לפסח והיית מקפיד להכין לחם לכל הפסח. בזמן האחרון התחילו המצות דווקא למצוא חן בעיניך וזה די נחמד לגרוס את המצה כשהיא מרוחה בחמאה יחד עם כוס הקפה. בשבילך, אם אין גפילטע פיש, כבד קצוץ ומרק עוף עם הרבה קניידלך אז אין פרעה ואין יציאת מצריים. </em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">בהזדמנות זאת, עוד שיר מבית החינוך בצפון, תל אביב. יש כמה וכמה שירי פסח, על אפיקומן ועל משחקים באגוזים שכאשר הם קופצים לך מהקבר של המוח אתה נהיה צעיר מלפני שמונים שנים.</em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;"> </em><em style="margin: 0px; padding: 0px;">מילים</em><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;">: </em></strong><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;"><a href="https://www.zemereshet.co.il/artist.asp?id=2" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;">יעקב פיכמן</a></em></strong><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;"><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /></em></strong><em style="margin: 0px; padding: 0px;">לחן</em><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;">: </em></strong><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;"><a href="https://www.zemereshet.co.il/artist.asp?id=7" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;">סמבורסקי</a></em></strong><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;"><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /></em></strong><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;"> </em></strong></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">בְּשׂוֹרָה טוֹבָה הֵבֵאתִי</em><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;">,<br style="margin: 0px; padding: 0px;" /></em></strong><em style="margin: 0px; padding: 0px;">כִּי הַגַּן נִמְלָא אוֹרָה</em><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;">,<br style="margin: 0px; padding: 0px;" /></em></strong><em style="margin: 0px; padding: 0px;">וּבַיַּעַר וּבַחֹרֶשׁ</em><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;"><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /></em></strong><em style="margin: 0px; padding: 0px;">כָּל צִפּוֹר אוֹמְרָה שִׁירָה</em><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;">.<br style="margin: 0px; padding: 0px;" /><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /></em></strong><em style="margin: 0px; padding: 0px;">כִּי בְּכָל פִּנָּה הַפֶּסַח</em><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;"><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /></em></strong><em style="margin: 0px; padding: 0px;">אֶת רֵיחוֹ הַטּוֹב נוֹתֵן</em><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;"> –<br style="margin: 0px; padding: 0px;" /></em></strong><em style="margin: 0px; padding: 0px;">וְאָבִיב כְּבָר בְּאַרְצֵנוּ</em><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;">,<br style="margin: 0px; padding: 0px;" /></em></strong><em style="margin: 0px; padding: 0px;">זְמַן חֵרוּת וְגִיל וָחֵן</em><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;">!</em></strong><em style="margin: 0px; padding: 0px;"> </em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;"> </em></strong><em style="margin: 0px; padding: 0px;"> </em></p><div id="placeholder526713" style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 0px; width: 450px;"><div style="margin: 0px; padding: 0px;"><a href="http://cafe.themarker.com/media/t/348/999/1/file_0.jpg" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;"><img alt="" height="466" id="placeholder526713_player" src="http://cafe.themarker.com/media/t/348/999/1/file_0.jpg" style="border: 0px; margin: 0px; max-width: 470px; padding: 0px; visibility: visible;" width="427" /></a></div></div><em style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 0px;"></em><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">14.5.2019. </em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">סתם בשביל לשמור את זה בזיכרון – המורה שלך לפסנתר אמר לך שהוא מציע לנסות לנגן איזה קטע קטן מאיזה סימפוניה של מוצרט. כמו שהוא התחיל לנגן את זה אתה קפצת עם כל השמונים ושבע שנים והודעת לו שזה שום סימפוניה אלא הקטע השני מתוך " מוסיקת לילה זעירה" של מוצרט. </em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">ממש מעניין והמורה קצת הסמיק אבל לא נורא.</em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">או היום או מחר מתחיל הארווויזיון. בתקשורת מדברים כמעט רק על זה כאילו לא קורה פה שום דבר אחר. אתה מקווה שהארווויזיון הזה לא יהיה כמו הקירקור של נטע ברזילי בשנה שעברה.</em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">אם זה כן יהיה אז אפשר לצרף את התאריך לחודש התענוג של מיום השואה דרך יום הזכרון וגם חג העצבנות (עצמאות) עם כל השערוריות של הדלקת המשואות. </em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">מצטער אבל זה מה שאתה מרגיש.</em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;"> </em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">דווקא יש משהו שמקפיץ לרגע מהקבר את מה שבשבילך הייתה ארץ ישראל היפה. אבל קובר אותה עוד יותר עמוק. זה מה שהאדון אביגדור ליברמן מודיע לנתניהו על התנאים שלו להכנס לקואליציה החדשה. וזה מה?</em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">החל מפרוק חאן אל אחמר – עבור לחיסול רצועת עזה וגמור בגיוס החרדים. וכל מה שבניהם. כך במקום שאביגדור ליברמן יסיים סוף סוף את הטיפול בכל הגנבים המושחתים שמאיישים את הנהגת מפלגתו.</em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;"> </em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">19.5.2019 – ברוך שפטרנו מעונשו של הזיפט הזה, הארוויזיון. לא יועיל אבל לטעמך אין שם כלום שנוגע לשירה או זמר, רק מקהלת צריחות שחוזרת על עצמה מכל הארצות המיוצגות. </em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">הפעם היה דווקא שיר אחד שדומה למשהו, השיר של סלובניה. אבל הוא הלך לאיבוד בתוך המהומה הבלתי נסבלת.</em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">לפני 60 שנים היו בארווויזיון שירים יפים מאוד, למשל "ווטרלו" של להקת אבא ועוד כאלה.</em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">אבל מאז התהפך כל העולם גם בשירי הארוויזיון. אז מה? התהפך פה והתהפך שם בשבילך זה סתם זבל.</em></p></div>אחאב בקרhttp://www.blogger.com/profile/02268583673331826299noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7345163869002928519.post-73752544446827952962020-07-09T11:42:00.000-07:002020-07-09T11:42:16.408-07:00לא הכל זיפת לא הכל דרעק<p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #993300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">14.4.2019</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #993300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">לפני כמה ימים אחרי הצהריים פתאום הנייד שלך צלצל.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #993300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">בדרך כלל אתה אפילו לא מתחיל להתקרב אליו. לנייד הזה. למה?</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #993300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">מפני שעד שאתה מגיע אליו על אדן החלון – הצלצול נגמר. </span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #993300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">היות ואתה עיוור אין לך אפשרות לברר מי זה היה או מי זה לא היה.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #993300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">במקרה לגמרי ובאופן יוצא מהכלל הרמת את הטלפון והקשבת.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #993300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">קול לא מוכר אמר לך שהוא עוזי שָלֵו – בן קיבוץ עין-דור (לשעבר) עכשיו בתזמורת הפילהרמונית הישראלית נגן בסון. התחצפת לשאול את מי שהתקשר, מה הוא בדיוק רוצה ממך.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #993300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"></span></p><div id="placeholder592402" style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 0px; width: 450px;"><div style="margin: 0px; padding: 0px;"><a href="http://cafe.themarker.com/media/t/256/284/0/file_0.jpg" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;"><img alt="" height="336" id="placeholder592402_player" src="http://cafe.themarker.com/media/t/256/284/0/file_0.jpg" style="border: 0px; margin: 0px; max-width: 470px; padding: 0px; visibility: visible;" width="427" /></a></div></div><br style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 0px;" /><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #993300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">הוא אמר שהוא מוזיקאי מקצועי אבל זה לא בקשר למקצוע שלו אלא בקשר לכך שהוא מרבה לכתוב כל מיני פוסטים באינטרנט וגם עוסק קצת בהלחנה פשוטה להנאתו.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #993300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">באיזושהי הזדמנות הוא נתקל בשיר של חוה אלברשטיין שרה, "שלכת".</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #993300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">הערת לו שאת השיר אתה כתבת כבר לפני 50 שנה ויותר ומה פתאום הוא מתעורר להגיד על זה משהו היום.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #993300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">הוא אמר שהוא בכלל בן 50 וכשהשיר נכתב ובוצע הוא אולי רק נולד. אז מה?</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #993300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">"אני רוצה להגיד לך, ככה הוא, שזה שיר נפלא, מהמם, שאין כאלה הרבה ושהוא שר את זה לעצמו בלי להפסיק כבר כמה ימים – עד שפתאום החליט למצוא אותך במייל ואכן מצא". </span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #993300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">מסתבר שה-עוזי שלו הזה הוא לא סתם מישהו. וזה מה שכתוב עליו בוויקיפדיה.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #993300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;"><span style="color: teal; margin: 0px; padding: 0px;">עוזי שלו.... נולד בשנת 1961 בקיבוץ עין-דור לאהובה ורפי שלו. הוא למד נגינה בבסון אצל שרה צור, זאב דורמן, וולטר מרוז ומרדכי רכטמן. עם סיום שרותו הצבאי כקצין בצה"ל (השתחרר מהמילואים בדרגת רב-סרן) המשיך בלימודיו בביה"ס ג'וליארד בניו-יורק. מאז 1987 מכהן שלו כמשנה לנגן הראשי בסון בתזמורת הפילהרמונית הישראלית</span>. </em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"> </p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><span style="color: #993300; margin: 0px; padding: 0px;">עוד הרבה יותר מזה אפשר לקרוא בוויקיפדיה. העוזי שלו הזה הוא מוזיקאי רב-מעללים וגם כותב כל מיני דברים אחרים. אז שיופיע עוד פעם גם במסמך שלך ושדרכך יגיעו אליו עוד קוראים.</span></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><span style="color: #993300; margin: 0px; padding: 0px;"></span></span></p><div id="placeholder599239" style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 0px; width: 450px;"><div style="margin: 0px; padding: 0px;"><a href="http://cafe.themarker.com/media/t/348/740/5/file_0.jpg" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;"><img alt="" height="645" id="placeholder599239_player" src="http://cafe.themarker.com/media/t/348/740/5/file_0.jpg" style="border: 0px; margin: 0px; max-width: 470px; padding: 0px; visibility: visible;" width="427" /></a></div></div><br style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 0px;" /><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><span style="color: #993300; margin: 0px; padding: 0px;">אז מה? לא הכל זיפט.. ולא הכל דרעק. </span></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><span style="color: #993300; margin: 0px; padding: 0px;">אחד מהדברים שעושה לך טוב על הנשמה זה איזכור ממשהו מיצירותיך במרחבי הרשת. </span></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><span style="color: #993300; margin: 0px; padding: 0px;">שלשום סיפרה לך פלונית עפרה שפירא חברת הקיבוץ כי בוקר אחד היא נסעה עם הנכדות שלה לטייל בפרדס חנה. בחנות של ספר אחד גילתה עפרה להפתעתה כמות אדירה של תקליטים מהדור הישן, כאלה תקליטים שנזרקו כבר לפח. </span></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><span style="color: #993300; margin: 0px; padding: 0px;">יש היום אנשים שבכלל לא יודעים – מה זה תקליט. אז פעם היו שומעים מוזיקה מפטיפון או מגרמופון (אותו הדבר) שעל הצלחת המסתובבת בראשו היו שמים תקליט ובעזרת מחט שנעה בחריץ , שמוטבע בכל תקליט שומעים מוזיקה.</span></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><span style="color: #993300; margin: 0px; padding: 0px;">בהתחלה היו תקליטים קטנים עשויים בקליט שהיו נשברים בקלות. </span></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><span style="color: #993300; margin: 0px; padding: 0px;">אחר- כך היו אריכי-נגן שהיו עשויים מחומר גמיש. הם הציפו את כל העולם.</span></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><span style="color: #993300; margin: 0px; padding: 0px;">כך עד שהגיע עידן הדיסקים, שגם הוא כבר בשלב ההכחדה. </span></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"></p><div id="placeholder414458" style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 0px; width: 450px;"><div style="margin: 0px; padding: 0px;"><a href="http://cafe.themarker.com/media/t/348/942/1/file_0.jpg" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;"><img alt="" height="508" id="placeholder414458_player" src="http://cafe.themarker.com/media/t/348/942/1/file_0.jpg" style="border: 0px; margin: 0px; max-width: 470px; padding: 0px; visibility: visible;" width="427" /></a></div></div><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><span style="color: #993300; margin: 0px; padding: 0px;"><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /></span></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><span style="color: #993300; margin: 0px; padding: 0px;">ולמה כל זה? מפני שעפרה שפירא חיטטה ומצאה שם תקליט אחד עם שירים שלך - אמנון בקר.</span></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><span style="color: #993300; margin: 0px; padding: 0px;">מסתבר שלפני כמה שנים היו התקליטים האלה שווים בקושי חצי שקל התקליט, אם בכלל ומסתבר שבכל העולם מתעורר שוק חדש ואינטנסיבי מאוד דווקא לתקליטים ההם. התקליט שעפרה שפירא מצאה היה מתוצרת חברת "הד ארצי" והשירים שהיו בו הם מלפני 50 שנים. עפרה קנתה את התקליט ב-30 שקלים ואתה ממנה. יש שם כמה שירים שלך בביצוע הגבעטרון למרבה הפליאה מופיע שם השיר שלך "שיר לשבת", עם הלחן של דב כרמל בביצוע הזה.</span></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><span style="color: #993300; margin: 0px; padding: 0px;">אתה זוכר שיש ביצוע של השיר עם הזמרת עירית סנדנר אבל לא עם הגבעטרון, אז מתי שהוא שתתגלגל על יד איזה פטיפון ישן, יצא לך סוף סוף לשמוע ביצוע של השיר הזה - שבחיים לא שמעת.</span></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;"><span style="font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><span style="color: #993300; margin: 0px; padding: 0px;">אגב, אצלך בסטודיו יש ערימה גדולה של תקליטים כאלה שהיו אצלך בבית.</span></span></em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;"><span style="font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><span style="color: #993300; margin: 0px; padding: 0px;">אתה לא זרקת אתם לפח ומעניין כמה שווים היום באך, מוצרט, שוברט וברהמס בימים טרופים אלה.</span></span></em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;"><span style="font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><span style="color: #993300; margin: 0px; padding: 0px;"></span></span></em></p><div id="placeholder60956" style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 0px; width: 450px;"><div style="margin: 0px; padding: 0px;"><a href="http://cafe.themarker.com/media/t/348/942/2/file_0.jpg" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;"><img alt="" height="635" id="placeholder60956_player" src="http://cafe.themarker.com/media/t/348/942/2/file_0.jpg" style="border: 0px; margin: 0px; max-width: 470px; padding: 0px; visibility: visible;" width="427" /></a></div></div><em style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 0px;"><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /></em><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><span style="color: #993300; margin: 0px; padding: 0px;">עוד משהו שלא יאומן כי יסופר.</span></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><span style="color: #993300; margin: 0px; padding: 0px;">בקטע קודם שאחאב בנך פרסם ברשת, אתה נזכר בכך שהתחלת לנגן בפסנתר עם מורה.</span></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><span style="color: #993300; margin: 0px; padding: 0px;">אפשר להשתגע. למה פתאום? למה להשתגע, מפני שמישהו ברשת פרסם מאמר על זקנים שלומדים פתאום לנגן על פסנתר.</span></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><span style="color: #993300; margin: 0px; padding: 0px;">זה ממש מדהים כאילו אותו המישהו ישב כאן אצלך בחדר ושאל ושמע והבין מה פתאום בגיל 86 התחלת לנגן.</span></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><span style="color: #993300; margin: 0px; padding: 0px;">בעצם יש מישהו כזה או יותר נכון מישהי ושמה – טלי קורן מטפלת הנפש שלך. </span></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><span style="color: #993300; margin: 0px; padding: 0px;">וזה מה שאחת, נחמה שירלי פרקש כותבת, יחד עם אחרים באותו עניין:</span></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="font-size: medium; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;"><span style="color: #993300; margin: 0px; padding: 0px;">"...בגיל השלישי, אנשים מוצאים את עצמם מטופלים בנכדים, נסיעות, חוגים נוספים והרבה פעילויות פנאי. בדיוק בגלל זה חשוב להבין שלימוד מוזיקה יכול לשדרג את החיים שלהם. מוזיקה מחברת את כל החלקים שהתפרקו בחיים - פיטורים, גירושים, פרידות, מוות - היא מלמדת אותנו את השיעור הגדול ביותר באהבה עצמית</span></em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="font-size: medium; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;"><span style="color: #993300; margin: 0px; padding: 0px;">תחזיקו חזק כי אתם הולכים לעוף עכשיו: רבות נכתב על השפעתה של האזנה למוזיקה על המוח האנושי. הרבה פחות נכתב על <a href="https://www.ynet.co.il/articles/0,7340,L-3667286,00.html" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;" target="_blank">ההשפעות של לימוד נגינה בגילאים בוגרים</a>, ועוד פחות על אלו שמתמידים במשך שנים.</span></em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="font-size: medium; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;"><span style="color: #993300; margin: 0px; padding: 0px;"> </span></em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="font-size: medium; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;"><span style="color: #993300; margin: 0px; padding: 0px;">ספויילר: כל המחקרים שעוסקים במוח ובנגינה בגיל הבוגר מהשנים האחרונות מעידים שלימוד מוזיקה משנה את המפה הביולוגית שלנו, ומאט את תהליך הזקנה באופן משמעותי. להאזנה למוזיקה יש אמנם השפעה אדירה על המוח, אבל שווה לדעת מה קורה כשאתם לוקחים את זה שלב אחד למעלה ומתחילים ללמוד לנגן, ככה סתם באמצע החיים או אפילו מאוחר הרבה יותר.</span></em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;"><span style="color: #993300; font-size: medium; margin: 0px; padding: 0px;"> </span></em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;"><span style="font-size: medium; margin: 0px; padding: 0px;"><span style="color: #993300; margin: 0px; padding: 0px;">ככל שאנחנו מתבגרים, התאים בגופנו הולכים ומתכלים. מוזיקה היא התחום היחיד בו אנחנו יכולים לחדש את ימינו כקדם. מחקר מסטנפורד מגלה שנגינה בגיל מבוגר מאיצה את מהירות התגובה שיורדת עם הגיל, בונה סינפסות חדשות במוח, מחזקת היבטים ליקויים של מוטוריקה ושפה, עוזרת בשיקום נפגעי שבץ מוחי, מורידה רמות של מתח ודיכאון, ואפילו מגבירה את הייצור של הורמון הגדילה <strong style="font-style: normal; margin: 0px; padding: 0px;">HGH</strong> שנעלם עם השנים..."</span></span></em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"> </p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="font-size: 10pt; margin: 0px; padding: 0px;"><span style="font-size: medium; margin: 0px; padding: 0px;"><span style="color: #993300; margin: 0px; padding: 0px;"><a href="https://www.facebook.com/achavb/videos/10217513489843154/" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;">(אמן מנגן שלושה שבועות לפני מותו) </a></span></span></em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"></p><div id="placeholder734885" style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 0px; width: 450px;"><div style="margin: 0px; padding: 0px;"><iframe frameborder="0" height="320.72444444444443" id="placeholder734885_player" src="http://www.youtube.com/embed/HGKVGyfG9vc" style="margin: 0px; padding: 0px;" width="427"></iframe></div></div><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"> </p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #993300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">וגם על זה כבר אמרת שלא הכל חרטא ברטא.</span></p>אחאב בקרhttp://www.blogger.com/profile/02268583673331826299noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7345163869002928519.post-84411093573177098682020-07-09T11:40:00.001-07:002020-07-09T11:40:24.564-07:00על החיים ועל המוות<p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">אפילוג. היום 28.3.2019 אתה מבין שאתה בתקופת הגמר שלך ואם אתה לא תופס את זה דרך הקוגניציה אז אתה תופס את זה מצוין ישר בטוסיק. לפני שאתה נרדם – לא יודע עד מתי אם בכלל, תואיל בבקשה לציין ששמו עליך 2 מדבקות עם מורפיום. זה נגד הכאבים המשגעים בפרקים. את הכאבים זה לא מסלק אבל, לעומת זה, זה מרדים אותך, רוצה או לא רוצה. </em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">אתמול אחרי הצהריים קרא באוזניך רזי (המטפל הנוסף שלך, בעלה של לילה מדבוריה) את הדפים הראשונים של המסמך "לפני שאתה שוכח". עבורו זה היה קשה מפני שהוא קודם כל דובר ערבית וקצת עברית לא רעה והוא גם מורה לכימיה בתיכון וגם עושה תואר שני בכיוון. </em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">בעניין, הקשבת למה שהוא קרא אבל יותר ויותר אתה מרגיש שיותר אתה לא מסוגל לכתוב את הזיכרונות האלה.</em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">אולי כן ואולי לא אבל עד שזה מתברר אתה נרדם כמו מר-מיטה. </em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">ולא יועיל כלום...אז בבקשה להתחיל להתרגל. </em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"></p><div id="placeholder471986" style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 0px; width: 450px;"><div style="margin: 0px; padding: 0px;"><a href="http://cafe.themarker.com/media/t/348/878/3/file_0.jpg" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;"><img alt="" height="336" id="placeholder471986_player" src="http://cafe.themarker.com/media/t/348/878/3/file_0.jpg" style="border: 0px; margin: 0px; max-width: 470px; padding: 0px; visibility: visible;" width="427" /></a></div></div><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">הבעיה הזאת היא לא לבד. </em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">אתה הפסקת לקרוא ספרים דרך הדיסקים של הספריה לעיוור.</em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">כשאתה מתיישב ליד הפסנתר נופלות לך הידיים ממדף הקלידים ואתה גם נרדם. אז מה? </em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">ועל זה נאמר כבר : אם זה מגעגע כמו סוף וזה מתנענע כמו סוף אז כנראה שזה הסוף. </em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">ושלום על ישראל ובא לציון גואל. דיי. </em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">מחר תראה אם זה נכון או לא. בינתיים אתה נרדם ותודה רבה....</em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;"> </em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">חרא לי, לא טוב לי, מגרד לי כל הגוף ואין לי מושג למה אני ממשיך לחיות.</em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">יושבות לידי המטפלות שלי דינה ולילה, ואין לי מה להגיד להן. </em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">בעצם אני פשוט הוזה , הוזה בהזיות. יכול להיות שזה ייפסק לכיוון של לחזור לעצמי. איזה שטויות.</em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">לאיזה חזרה לעצמך אתה רוצה להגיע. אם כל מה שאתה יכול לעשות עכשיו זה לגרד את כל הגוף ולגרד, ולגרד ולגרד.</em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"></p><div id="placeholder683955" style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 0px; width: 450px;"><div style="margin: 0px; padding: 0px;"><a href="http://cafe.themarker.com/media/t/348/878/4/file_0.jpg" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;"><img alt="" height="436" id="placeholder683955_player" src="http://cafe.themarker.com/media/t/348/878/4/file_0.jpg" style="border: 0px; margin: 0px; max-width: 470px; padding: 0px; visibility: visible;" width="427" /></a></div></div><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">בלא חשק רב אתה ניזכר (כבר היית שם?) ביורם קניוק, זה שכתב את "על החיים ועל המוות", מצחיק. </em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">אנחנו, כשהיינו קטנים והיה צריך לקפוץ מאיזה גדר או לברכת גן הדסה היינו סופרים: 1, 2, 3, וצועקים ומכריזים "על החיים ועל המוות" וקופצים.</em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">עכשיו אתה אולי אמור לקפוץ אבל זה לא בתענוג ורק בלגרד את הזרועות ושיהיה יורם קניוק (שגר ליד בית החינוך בצפון, בת"א) לי בריא.</em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">מה שאתה זוכר ממנו, זה על המון דברים רעים שיש לבן אדם בחיים. אתה לא צריך את יורם קניוק בשביל לדווח על זה עכשיו לעצמך. ההיפוך מעיים הזה ממש בלתי נסבל ובעיקר מפני שכואבים לך כל הפרקים ומגרד לך בכל הגוף. </em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">וגם אתה חלש וכרגיל עיוור, חצי חרש וגם צולע לגמרי. אתה שם לב שאפילו עם כל זה אתה פשוט חוזר על עצמך ואפילו משעמם.</em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;"></em></p><div id="placeholder762638" style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 0px; width: 450px;"><div style="margin: 0px; padding: 0px;"><a href="http://cafe.themarker.com/media/t/348/878/5/file_0.jpg" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;"><img alt="" height="491" id="placeholder762638_player" src="http://cafe.themarker.com/media/t/348/878/5/file_0.jpg" style="border: 0px; margin: 0px; max-width: 470px; padding: 0px; visibility: visible;" width="427" /></a></div></div><em style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 0px;"><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /></em><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">היום זה 31.3.2019 . אחרי שכרגיל חטפה ישראל כמה טילים מעזה, ממשיכים לצ'פר את החמאס בסולר, ביבוא, בהגדלת שטח דייג ובהמון דולרים קטריים. ועל כך יאמר: אין חדש תחת. </em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">ככה זה גם ימשיך אחרי הבחירות כשנתניהו ופמלייתו ימשיכו גם לנהל את העיניינים וגם להתנצל על הניהול הזה, מה שכבר משעמם את כל העם היושב בציון.</em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"> </p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="font-size: 10pt; margin: 0px; padding: 0px;">ריח דבש וריח מנטה./מילים:לאה דגנית/ לחן: נחום נרדי</em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;"> </em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">ריח דבש וריח מנטה</em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">שעה בערב מופזה</em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">אל החוף ישבה חבריה</em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">למדורה העליזה</em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">-------------</em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">על החוף המואר</em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">מול חופו של נהר</em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">הנה ככה יסופר</em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">---------</em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">כשנגמור את בית ספרינו</em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">לדרכו ילך איש איש</em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">אביגדור נהג יהיה הוא</em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">ראובן יסול הכביש</em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">וחנן וחנן, כמובן כמובן</em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">החליט להיות גנן</em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">----------</em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">וגיורא מה יהיה הוא</em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">הוא יבנה אוירונים</em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">טייסים אליו יבואו</em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">להמריא לעננים</em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">----------</em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">ויעל ויעל, בפרות תטפל</em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">רפתנית תהיה יעל</em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">---------</em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">ומרים מה היא אומרת</em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;"> מה אומרת הקטנה</em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">נרדמה היא וחולמת</em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">בלי מקצוע ישנה</em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;">--------------</p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">נרדמה מול האש, הן תוכלו לנחש</em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">כי מרים רק בת חמש.</em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">--------</em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;"> על החוף המואש.......... </em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;"> </em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;"> </em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">בבקשה לא להיסחף . היפוכי מעיים לכיוונים שונים זרועים בפזרנות יתר על כל המסמך של "לפני שאתה שוכח".</em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">אז הנה יש על קצת טוב ועל יותר מזה חרא, ולא חשוב כבר על מה העיקר, שזה אותו היאוש הנחמד.</em></p>אחאב בקרhttp://www.blogger.com/profile/02268583673331826299noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7345163869002928519.post-71090829925144524932020-07-09T11:34:00.000-07:002020-07-09T11:34:01.464-07:00שינקין וקציצות חובזה<p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">טוב, שלשום המשכת לספר על חברים שלך על מנחם כרמין ועל אחותו גִלְעָדָה. </span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">את מנחם כרמין ואת אחותו גלעדה הכרת היטב בשכונה בה גרת ברחוב גורדון 79 בת"א. מנחם היה מבוגר מכם אולי בשנתיים אבל התחבר בקלות לכל הילדים בשכונה. הוא ואחותו היו הנכדים של אחד - שֵיינְקִין.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: navy; font-size: medium; margin: 0px; padding: 0px;"></span></p><div id="placeholder29319" style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 0px; width: 450px;"><div style="margin: 0px; padding: 0px;"><a href="http://cafe.themarker.com/media/t/348/651/8/file_0.jpg" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;"><img alt="" height="431" id="placeholder29319_player" src="http://cafe.themarker.com/media/t/348/651/8/file_0.jpg" style="border: 0px; margin: 0px; max-width: 470px; padding: 0px; visibility: visible;" width="427" /></a></div></div><br style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 0px;" /><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: navy; font-size: medium; margin: 0px; padding: 0px;">לטובת אלו שמכירים את רחוב שינקין (פעם גרו שם יאפים) משהו על שינקין מתוך ויקיפדיה:</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: navy; font-size: medium; margin: 0px; padding: 0px;">מנחם שינקין נולד ב<a href="https://he.wikipedia.org/wiki/%D7%A9%D7%98%D7%A2%D7%98%D7%9C" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;">עיירה</a><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"> </strong>אוּלַה (ב<a href="https://he.wikipedia.org/wiki/%D7%A8%D7%95%D7%A1%D7%99%D7%AA" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;">רוסית</a><strong style="margin: 0px; padding: 0px;">: Улла; </strong>ב<a href="https://he.wikipedia.org/wiki/%D7%91%D7%9C%D7%90%D7%A8%D7%95%D7%A1%D7%99%D7%AA" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;">בלארוסית</a><strong style="margin: 0px; padding: 0px;">: У́ла) </strong>שב<a href="https://he.wikipedia.org/wiki/%D7%91%D7%9C%D7%90%D7%A8%D7%95%D7%A1" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;">בלארוס</a><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"> (</strong>אז ב<a href="https://he.wikipedia.org/wiki/%D7%92%D7%95%D7%91%D7%A8%D7%A0%D7%99%D7%94" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;">פלך</a><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"> </strong><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><a href="https://he.wikipedia.org/wiki/%D7%95%D7%99%D7%98%D7%91%D7%A1%D7%A7" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;">ויטבסק</a></strong><strong style="margin: 0px; padding: 0px;">, </strong>ב<a href="https://he.wikipedia.org/wiki/%D7%AA%D7%97%D7%95%D7%9D_%D7%94%D7%9E%D7%95%D7%A9%D7%91" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;">תחום המושב</a><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"> </strong>של <a href="https://he.wikipedia.org/wiki/%D7%94%D7%90%D7%99%D7%9E%D7%A4%D7%A8%D7%99%D7%94_%D7%94%D7%A8%D7%95%D7%A1%D7%99%D7%AA" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;">האימפריה הרוסית</a><strong style="margin: 0px; padding: 0px;">) </strong>בשנת 1871, לצבי<strong style="margin: 0px; padding: 0px;">, </strong><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><a href="https://he.wikipedia.org/wiki/%D7%A8%D7%91" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;">רב</a></strong>הקהילה, מחסידי <a href="https://he.wikipedia.org/wiki/%D7%97%D7%91%22%D7%93" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;">חב"ד</a><strong style="margin: 0px; padding: 0px;">.</strong></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: navy; font-size: medium; margin: 0px; padding: 0px;">בגיל רך התייתם מהוריו, ובזכות אחיו הגדול נמצאה משפחה אמידה ב<a href="https://he.wikipedia.org/wiki/%D7%9E%D7%97%D7%95%D7%96_%D7%9E%D7%95%D7%94%D7%99%D7%9C%D7%91" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;">פלך מוהילב</a><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"> </strong>שאספה אותו לביתה. בצעירותו למד <a href="https://he.wikipedia.org/wiki/%D7%AA%D7%9C%D7%9E%D7%95%D7%93_%D7%AA%D7%95%D7%A8%D7%94" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;">תורה</a><strong style="margin: 0px; padding: 0px;">, </strong>ולפרנסתו עסק כ<a href="https://he.wikipedia.org/wiki/%D7%9E%D7%95%D7%A8%D7%94_%D7%A4%D7%A8%D7%98%D7%99" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;">מחנך</a><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"> </strong>במשפחת קרול האמידה, בעיירה <a href="https://he.wikipedia.org/w/index.php?title=%D7%A7%D7%A8%D7%99%D7%95%D7%A7%D7%95%D7%91&action=edit&redlink=1" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;">קריוקוב</a><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"> </strong>שבדרום <a href="https://he.wikipedia.org/wiki/%D7%A8%D7%95%D7%A1%D7%99%D7%94" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;">רוסיה</a><strong style="margin: 0px; padding: 0px;">. </strong>שינקין היה מורו לעברית ויהדות של <a href="https://he.wikipedia.org/w/index.php?title=%D7%99%D7%A2%D7%A7%D7%91_%D7%A7%D7%A8%D7%95%D7%9C&action=edit&redlink=1" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;">יעקב קרול</a><strong style="margin: 0px; padding: 0px;">, </strong>מי שלימים היה פרדסן ב<a href="https://he.wikipedia.org/wiki/%D7%A4%D7%AA%D7%97_%D7%AA%D7%A7%D7%95%D7%95%D7%94" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;">פתח תקווה</a><strong style="margin: 0px; padding: 0px;">. </strong>כמו כן, למד <a href="https://he.wikipedia.org/wiki/%D7%A4%D7%99%D7%9C%D7%95%D7%9C%D7%95%D7%92%D7%99%D7%94" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;">פילולוגיה</a>ב<a href="https://he.wikipedia.org/w/index.php?title=%D7%90%D7%95%D7%A0%D7%99%D7%91%D7%A8%D7%A1%D7%99%D7%98%D7%AA_%D7%90%D7%95%D7%93%D7%A1%D7%94&action=edit&redlink=1" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;">אוניברסיטת</a><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"> </strong><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><a href="https://he.wikipedia.org/wiki/%D7%90%D7%95%D7%93%D7%A1%D7%94" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;">אודסה</a></strong><strong style="margin: 0px; padding: 0px;">. </strong>במקביל ללימודיו ולעבודתו הציבורית והציונית, ייסד בעיר את אגודת<strong style="margin: 0px; padding: 0px;"> "</strong><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><a href="https://he.wikipedia.org/wiki/%D7%91%D7%A0%D7%99_%D7%A6%D7%99%D7%95%D7%9F" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;">בני ציון</a></strong><strong style="margin: 0px; padding: 0px;">" </strong>בשנת <a href="https://he.wikipedia.org/wiki/1898" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;"><strong style="margin: 0px; padding: 0px;">1898</strong></a><strong style="margin: 0px; padding: 0px;">. </strong>בשנת <a href="https://he.wikipedia.org/wiki/1900" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;"><strong style="margin: 0px; padding: 0px;">1900</strong></a><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"> </strong>סיים את לימודי הפילולוגיה ונבחר כציר ל<a href="https://he.wikipedia.org/wiki/%D7%94%D7%A7%D7%95%D7%A0%D7%92%D7%A8%D7%A1_%D7%94%D7%A6%D7%99%D7%95%D7%A0%D7%99_%D7%94%D7%A8%D7%91%D7%99%D7%A2%D7%99" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;">קונגרס הציוני הרביעי</a><strong style="margin: 0px; padding: 0px;">, </strong>שהתקיים ב<a href="https://he.wikipedia.org/wiki/%D7%9C%D7%95%D7%A0%D7%93%D7%95%D7%9F" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;">לונדון</a><strong style="margin: 0px; padding: 0px;">. </strong>לפני כן ביקר ב<a href="https://he.wikipedia.org/wiki/%D7%90%D7%A8%D7%A5_%D7%99%D7%A9%D7%A8%D7%90%D7%9C" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;">ארץ ישראל</a><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"> </strong>ולמד בה את בעיות <a href="https://he.wikipedia.org/wiki/%D7%94%D7%99%D7%99%D7%A9%D7%95%D7%91" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;">היישוב</a><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"> </strong>וה<a href="https://he.wikipedia.org/wiki/%D7%94%D7%AA%D7%99%D7%99%D7%A9%D7%91%D7%95%D7%AA" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;">התיישבות</a><strong style="margin: 0px; padding: 0px;">. </strong>מארץ ישראל יצא לקונגרס וסיפר לצירים את מראות עיניו<strong style="margin: 0px; padding: 0px;">. </strong><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><a href="https://he.wikipedia.org/wiki/%D7%94%D7%A2%D7%9C%D7%99%D7%99%D7%94_%D7%94%D7%A9%D7%A0%D7%99%D7%99%D7%94" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;">עלה ארצה</a></strong><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"> </strong>בשנת <a href="https://he.wikipedia.org/wiki/1906" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;"><strong style="margin: 0px; padding: 0px;">1906</strong></a><strong style="margin: 0px; padding: 0px;">, </strong>והקים ב<a href="https://he.wikipedia.org/wiki/%D7%99%D7%A4%D7%95" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;">יפו</a><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"> </strong>לשכת מודיעין מטעם הוועד ה<a href="https://he.wikipedia.org/wiki/%D7%90%D7%95%D7%93%D7%A1%D7%94" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;">אודסאי</a><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"> </strong>של "חובבי ציון" עבור המעוניינים לעלות. העדיף שבעלי אמצעים יעלו לארץ והמליץ למחוסרי האמצעים שלא יבואו. במכתב משנת <a href="https://he.wikipedia.org/wiki/1908" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;"><strong style="margin: 0px; padding: 0px;">1908</strong></a><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"> </strong>לחבר הוועד הפועל של ההסתדרות הציונית <a href="https://he.wikipedia.org/wiki/%D7%90%D7%95%D7%98%D7%95_%D7%95%D7%A8%D7%91%D7%95%D7%A8%D7%92" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;">אוטו ורבורג</a><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"> </strong>כתב שינקין<strong style="margin: 0px; padding: 0px;">:</strong></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: navy; font-size: medium; margin: 0px; padding: 0px;">על ידי <a href="https://he.wikipedia.org/wiki/%D7%94%D7%92%D7%99%D7%A8%D7%94" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;">אימיגרציה</a><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"> </strong>כזאת יורד כבודנו מיום ליום בעיני הפקידים ועם הארץ ... רואים הם לפניהם עניים מרודים, מדוכאים ומטולאים, עם צרורות של בעלי סחבות, דלת העם, שאינם ראויים להביא ברכה לארץ <strong style="margin: 0px; padding: 0px;"> </strong></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: navy; font-size: medium; margin: 0px; padding: 0px;">בניגוד לעמדה הרווחת בתקופתו, ראה שינקין בבעלי המלאכה, ולא בעובדי האדמה, את התורמים העיקריים לבניית היישוב<strong style="margin: 0px; padding: 0px;">:</strong></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: navy; font-size: medium; margin: 0px; padding: 0px;">ושמא אין בעל המלאכה היהודי הפשוט, בעל המשפחה, 'חלוץ' באמת? האם הראה בהחלטתו ובעוברו לארץ ישראל פחות אומץ ומסירות לאומית מאשר הצעירים החלוצים בעלי זכויות הבכורה?... האם לא הראה את כישרונו להקרבה עצמית, שיהי ראוי לשם 'חלוץ<strong style="margin: 0px; padding: 0px;">'? </strong></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: navy; font-size: medium; margin: 0px; padding: 0px;">בשנת <a href="https://he.wikipedia.org/wiki/1908" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;"><strong style="margin: 0px; padding: 0px;">1908</strong></a><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"> </strong>היה שינקין לרוח החיה בחברת <a href="https://he.wikipedia.org/wiki/%D7%9E%D7%A8%D7%9B%D7%96_%D7%91%D7%A2%D7%9C%D7%99_%D7%9E%D7%9C%D7%90%D7%9B%D7%94" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;">מרכז בעלי מלאכה</a><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"> </strong>שהוקמה כדי לאחד את בעלי המלאכה הזעירים של יפו<strong style="margin: 0px; padding: 0px;">.</strong></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: navy; font-size: medium; margin: 0px; padding: 0px;">שינקין היה אחד מהמתיישבים ב<a href="https://he.wikipedia.org/wiki/%D7%90%D7%97%D7%95%D7%96%D7%AA_%D7%91%D7%99%D7%AA" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;">אחוזת בית</a><strong style="margin: 0px; padding: 0px;">. </strong>בשנת <a href="https://he.wikipedia.org/wiki/1910" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;"><strong style="margin: 0px; padding: 0px;">1910</strong></a><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"> </strong>הציע לשנות את שם השכונה "אחוזת בית" לשם "תל אביב", על-פי תרגומו של <a href="https://he.wikipedia.org/wiki/%D7%A0%D7%97%D7%95%D7%9D_%D7%A1%D7%95%D7%A7%D7%95%D7%9C%D7%95%D7%91" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;">נחום סוקולוב</a><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"> </strong>לספרו של<a href="https://he.wikipedia.org/wiki/%D7%91%D7%A0%D7%99%D7%9E%D7%99%D7%9F_%D7%96%D7%90%D7%91_%D7%94%D7%A8%D7%A6%D7%9C" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;">הרצל</a><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"> "</strong>אלטנוילנד", ונימק את הצעתו כך: "בשם זה הביע מנהיגנו <a href="https://he.wikipedia.org/wiki/%D7%94%D7%A8%D7%A6%D7%9C" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;">הרצל</a><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"> </strong>את תקוות עתידנו ב<a href="https://he.wikipedia.org/wiki/%D7%90%D7%A8%D7%A5_%D7%99%D7%A9%D7%A8%D7%90%D7%9C" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;">ארץ ישראל</a><strong style="margin: 0px; padding: 0px;">. </strong>לשם <a href="https://he.wikipedia.org/wiki/%D7%AA%D7%9C_%D7%90%D7%91%D7%99%D7%91" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;">תל אביב</a><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"> </strong>יש צלצול מקומי<strong style="margin: 0px; padding: 0px;">, </strong><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><a href="https://he.wikipedia.org/wiki/%D7%A2%D7%A8%D7%91%D7%99" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;">ערבי</a></strong><strong style="margin: 0px; padding: 0px;">, </strong>וכל יושבי הארץ יתרגלו בו קל מהרה<strong style="margin: 0px; padding: 0px;">."</strong></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: navy; font-size: medium; margin: 0px; padding: 0px;">הוא היה בין ראשי המתנגדים להקמת ה<a href="https://he.wikipedia.org/wiki/%D7%A7%D7%99%D7%95%D7%A1%D7%A7" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;">קיוסק</a><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"> </strong>הראשון בעיר החדשה. שתי אספות כלליות ושעות ארוכות של דיונים הקדישו חברי<strong style="margin: 0px; padding: 0px;"> "</strong><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><a href="https://he.wikipedia.org/wiki/%D7%90%D7%97%D7%95%D7%96%D7%AA_%D7%91%D7%99%D7%AA" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;">אחוזת בית</a></strong><strong style="margin: 0px; padding: 0px;">" </strong>לשאלה שהייתה עשויה לשנות מהותית את אופי אזור המגורים שלהם. מנחם שינקין היה ראשון הדוברים באספה: "כשייסדנו את אגודתינו היה הדבר מובן מאליו שאין אנו בונים <a href="https://he.wikipedia.org/wiki/%D7%A0%D7%95%D7%95%D7%94_%D7%A9%D7%9C%D7%95%D7%9D_(%D7%A9%D7%9B%D7%95%D7%A0%D7%94)" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;">נווה שלום</a><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"> </strong>חדש, כי אם נווה שאנן, מעין נאות קיץ לנוח אחרי עבודת היום<strong style="margin: 0px; padding: 0px;">."</strong></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: navy; font-size: medium; margin: 0px; padding: 0px;">בשנת <a href="https://he.wikipedia.org/wiki/1909" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;"><strong style="margin: 0px; padding: 0px;">1909</strong></a><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"> </strong>נוסדה הגימנסיה העברית יפו, שלאחר זמן קצר קיבלה את שמה החדש<strong style="margin: 0px; padding: 0px;">: </strong><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><a href="https://he.wikipedia.org/wiki/%D7%94%D7%92%D7%99%D7%9E%D7%A0%D7%A1%D7%99%D7%94_%D7%94%D7%A2%D7%91%D7%A8%D7%99%D7%AA_%D7%94%D7%A8%D7%A6%D7%9C%D7%99%D7%94" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;">הגימנסיה העברית הרצליה</a></strong><strong style="margin: 0px; padding: 0px;">. </strong>מנחם שינקין היה אחד ממקימיה, ובזכות התעמולה שקיים, גדל מספר התלמידים בה בצורה משמעותית<strong style="margin: 0px; padding: 0px;">.</strong></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: navy; font-size: medium; margin: 0px; padding: 0px;">בשנת <a href="https://he.wikipedia.org/wiki/1910" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;"><strong style="margin: 0px; padding: 0px;">1910</strong></a><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"> </strong>ייסד שינקין, יחד עם <a href="https://he.wikipedia.org/wiki/%D7%99%D7%95%D7%A1%D7%A3_%D7%90%D7%9C%D7%99%D7%94%D7%95_%D7%A9%D7%9C%D7%95%D7%A9" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;">יוסף אליהו שלוש</a><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"> (</strong>בנו של <a href="https://he.wikipedia.org/wiki/%D7%90%D7%94%D7%A8%D7%95%D7%9F_%D7%A9%D7%9C%D7%95%D7%A9" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;">אהרון שלוש</a><strong style="margin: 0px; padding: 0px;">) </strong>ו<a href="https://he.wikipedia.org/wiki/%D7%A2%D7%A7%D7%99%D7%91%D7%90_%D7%90%D7%A8%D7%99%D7%94_%D7%95%D7%99%D7%A1" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;">עקיבא אריה ויס</a><strong style="margin: 0px; padding: 0px;">, </strong>את<strong style="margin: 0px; padding: 0px;"> "</strong><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><a href="https://he.wikipedia.org/wiki/%D7%97%D7%91%D7%A8%D7%94_%D7%97%D7%93%D7%A9%D7%94_%D7%9C%D7%A7%D7%A0%D7%99%D7%99%D7%AA_%D7%95%D7%9E%D7%9B%D7%99%D7%A8%D7%AA_%D7%A7%D7%A8%D7%A7%D7%A2%D7%95%D7%AA" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;">חברה חדשה לקניית ומכירת קרקעות</a></strong><strong style="margin: 0px; padding: 0px;">". </strong>מלכתחילה התכוונה האגודה לקנות קרקעות בכל מקום בארץ, אך למעשה התרכזו קניותיה על גבול <a href="https://he.wikipedia.org/wiki/%D7%AA%D7%9C_%D7%90%D7%91%D7%99%D7%91" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;">תל אביב</a><strong style="margin: 0px; padding: 0px;">. </strong>בשנת <a href="https://he.wikipedia.org/wiki/1913" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;"><strong style="margin: 0px; padding: 0px;">1913</strong></a><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"> </strong>הקימה את <a href="https://he.wikipedia.org/wiki/%D7%A8%D7%97%D7%95%D7%91_%D7%90%D7%9C%D7%A0%D7%91%D7%99" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;">רחוב אלנבי</a><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"> </strong>על האדמות שממזרח לפסי הרכבת שנרכשו ממשפחת טנוס<strong style="margin: 0px; padding: 0px;">.</strong></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: navy; font-size: medium; margin: 0px; padding: 0px;">בשנת <a href="https://he.wikipedia.org/wiki/1912" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;"><strong style="margin: 0px; padding: 0px;">1912</strong></a><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"> </strong>הנהיג את התאחדות בעלי המלאכה העצמאים בתל אביב ויזם את הקמת שכונת <a href="https://he.wikipedia.org/wiki/%D7%9E%D7%A8%D7%9B%D7%96_%D7%91%D7%A2%D7%9C%D7%99_%D7%9E%D7%9C%D7%90%D7%9B%D7%94_(%D7%A9%D7%9B%D7%95%D7%A0%D7%94)" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;">מרכז בעלי מלאכה</a><strong style="margin: 0px; padding: 0px;">, </strong>שרחובה הראשי נקרא על שמו. שם הארגון נגזר משם <a href="https://he.wikipedia.org/wiki/%D7%91%D7%99%D7%AA_%D7%94%D7%9B%D7%A0%D7%A1%D7%AA" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;">בית הכנסת</a><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"> </strong>ששימש מקום מרכז להתכנסות מייסדיו. פעילותו התפרשה על מגוון רחב של תחומים כגון, קופה מלווה - מתן הלוואות בתשלומים לחברי הארגון<strong style="margin: 0px; padding: 0px;">.</strong></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: navy; font-size: medium; margin: 0px; padding: 0px;">בשנת <a href="https://he.wikipedia.org/wiki/1914" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;"><strong style="margin: 0px; padding: 0px;">1914</strong></a><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"> </strong>בזמן <a href="https://he.wikipedia.org/wiki/%D7%9E%D7%9C%D7%97%D7%9E%D7%AA_%D7%94%D7%A2%D7%95%D7%9C%D7%9D_%D7%94%D7%A8%D7%90%D7%A9%D7%95%D7%A0%D7%94" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;">מלחמת העולם הראשונה</a><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"> </strong>הורגשו ב<a href="https://he.wikipedia.org/wiki/%D7%AA%D7%9C_%D7%90%D7%91%D7%99%D7%91" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;">תל אביב</a><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"> </strong>מאורעות ה<a href="https://he.wikipedia.org/wiki/%D7%9E%D7%9C%D7%97%D7%9E%D7%94" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;">מלחמה</a><strong style="margin: 0px; padding: 0px;">. </strong>ההשפעות היו בתחום הכלכלי: אזל ה<a href="https://he.wikipedia.org/wiki/%D7%9B%D7%A1%D7%A3_(%D7%90%D7%9E%D7%A6%D7%A2%D7%99_%D7%AA%D7%A9%D7%9C%D7%95%D7%9D)" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;">כסף</a><strong style="margin: 0px; padding: 0px;">, </strong>המצרכים החיוניים התייקרו מאוד והחל להסתמן מצב של חוסר עבודה חריף. פסק ה<a href="https://he.wikipedia.org/wiki/%D7%9E%D7%A1%D7%97%D7%A8" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;">מסחר</a><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"> </strong>ב<a href="https://he.wikipedia.org/wiki/%D7%A9%D7%91%D7%AA" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;">שבת</a><strong style="margin: 0px; padding: 0px;">, </strong><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><a href="https://he.wikipedia.org/wiki/%D7%94%D7%A1%D7%92%D7%A8_(%D7%9E%D7%9C%D7%97%D7%9E%D7%94)" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;">הסגר</a></strong><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"> </strong>החופים הפך את תל אביב ו<a href="https://he.wikipedia.org/wiki/%D7%99%D7%A4%D7%95" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;">יפו</a><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"> </strong>לכעין עיר ב<a href="https://he.wikipedia.org/wiki/%D7%9E%D7%A6%D7%95%D7%A8" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;">מצור</a><strong style="margin: 0px; padding: 0px;">. </strong>רבים מה<a href="https://he.wikipedia.org/wiki/%D7%AA%D7%99%D7%99%D7%A8%D7%99%D7%9D" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;">תיירים</a><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"> </strong>שהיו בסביבה נתקעו באזור ורק הגבירו את ה<a href="https://he.wikipedia.org/wiki/%D7%9E%D7%94%D7%95%D7%9E%D7%94" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;">מהומה</a><strong style="margin: 0px; padding: 0px;">. </strong>לכן הוחלט להקים את ה"ועד להקלת המשבר". בהרכב הראשון של הוועד השתתף מנחם שינקין יחד עם <a href="https://he.wikipedia.org/wiki/%D7%9E%D7%90%D7%99%D7%A8_%D7%93%D7%99%D7%96%D7%A0%D7%92%D7%95%D7%A3" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;">מאיר דיזנגוף</a><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"> </strong>ורבים אחרים. הוועד דאג לאספקת <a href="https://he.wikipedia.org/wiki/%D7%9E%D7%96%D7%95%D7%9F" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;">מזון</a><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"> </strong>ולחלוקתו הצודקת, מנע הפקעת מחירים וסיפק עבודה לפועלים מובטלים<strong style="margin: 0px; padding: 0px;">.</strong></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: navy; font-size: medium; margin: 0px; padding: 0px;">בשנת <a href="https://he.wikipedia.org/wiki/1919" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;"><strong style="margin: 0px; padding: 0px;">1919</strong></a><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"> </strong>מונה לנהל את מחלקת העלייה של <a href="https://he.wikipedia.org/wiki/%D7%94%D7%94%D7%A0%D7%94%D7%9C%D7%94_%D7%94%D7%A6%D7%99%D7%95%D7%A0%D7%99%D7%AA" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;">ההנהלה הציונית</a><strong style="margin: 0px; padding: 0px;">.</strong></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: navy; font-size: medium; margin: 0px; padding: 0px;">ב<strong style="margin: 0px; padding: 0px;">-</strong><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><a href="https://he.wikipedia.org/wiki/3_%D7%91%D7%A0%D7%95%D7%91%D7%9E%D7%91%D7%A8" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;">3 בנובמבר</a></strong><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"> </strong><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><a href="https://he.wikipedia.org/wiki/1924" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;">1924</a></strong><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"> </strong>נהרג שינקין ב<a href="https://he.wikipedia.org/wiki/%D7%AA%D7%90%D7%95%D7%A0%D7%AA_%D7%93%D7%A8%D7%9B%D7%99%D7%9D" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;">תאונת דרכים</a><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"> </strong>ב<a href="https://he.wikipedia.org/wiki/%D7%A9%D7%99%D7%A7%D7%92%D7%95" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;">שיקגו</a><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"> </strong>בעת שהיה בשליחות ב<a href="https://he.wikipedia.org/wiki/%D7%90%D7%A8%D7%A6%D7%95%D7%AA_%D7%94%D7%91%D7%A8%D7%99%D7%AA" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;">ארצות הברית</a><strong style="margin: 0px; padding: 0px;">. </strong>החשמלית שבה נסע עלתה על פסי רכבת, ורכבת חולפת התנגשה בה בעוצמה<span style="margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: text-top;"><a href="https://he.wikipedia.org/wiki/%D7%9E%D7%A0%D7%97%D7%9D_%D7%A9%D7%99%D7%A0%D7%A7%D7%99%D7%9F#cite_note-1" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;"><strong style="margin: 0px; padding: 0px;">[1]</strong></a></span><strong style="margin: 0px; padding: 0px;">. </strong>אלמנתו העלתה את ארונו ארצה והוא נקבר ב<a href="https://he.wikipedia.org/wiki/%D7%91%D7%99%D7%AA_%D7%94%D7%A7%D7%91%D7%A8%D7%95%D7%AA_%D7%98%D7%A8%D7%95%D7%9E%D7%A4%D7%9C%D7%93%D7%95%D7%A8" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;">בית הקברות טרומפלדור</a><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"> </strong>בתל אביב, ליד קבר חללי <a href="https://he.wikipedia.org/wiki/%D7%A4%D7%A8%D7%A2%D7%95%D7%AA_%D7%AA%D7%A8%D7%A4%22%D7%90" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;">פרעות תרפ"א</a><span style="margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: text-top;"><a href="https://he.wikipedia.org/wiki/%D7%9E%D7%A0%D7%97%D7%9D_%D7%A9%D7%99%D7%A0%D7%A7%D7%99%D7%9F#cite_note-2" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;"><strong style="margin: 0px; padding: 0px;">[2]</strong></a></span><strong style="margin: 0px; padding: 0px;">. </strong><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><a href="https://he.wikipedia.org/wiki/%D7%A2%D7%99%D7%A8%D7%99%D7%99%D7%AA_%D7%AA%D7%9C_%D7%90%D7%91%D7%99%D7%91" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;">עיריית תל אביב</a></strong><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"> </strong>ו<a href="https://he.wikipedia.org/wiki/%D7%92%D7%91%D7%A2%D7%AA%D7%99%D7%99%D7%9D" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;">עיריית גבעתיים</a><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"> </strong>כיבדו את זכרו ב<a href="https://he.wikipedia.org/wiki/%D7%A9%D7%9E%D7%95%D7%AA_%D7%A8%D7%97%D7%95%D7%91%D7%95%D7%AA_%D7%91%D7%99%D7%A9%D7%A8%D7%90%D7%9C" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;">רחובות הקרויים על שמו</a><strong style="margin: 0px; padding: 0px;">. </strong><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><a href="https://he.wikipedia.org/wiki/%D7%A8%D7%97%D7%95%D7%91_%D7%A9%D7%99%D7%A0%D7%A7%D7%99%D7%9F" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;">רחוב שינקין</a></strong><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"> </strong>שב<a href="https://he.wikipedia.org/wiki/%D7%9C%D7%91_%D7%AA%D7%9C_%D7%90%D7%91%D7%99%D7%91" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;">לב תל אביב</a><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"> (</strong>במקור שכונת <a href="https://he.wikipedia.org/wiki/%D7%9E%D7%A8%D7%9B%D7%96_%D7%91%D7%A2%D7%9C%D7%99_%D7%9E%D7%9C%D7%90%D7%9B%D7%94" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;">מרכז בעלי מלאכה</a><strong style="margin: 0px; padding: 0px;">) </strong>הפך לסמל ול<a href="https://he.wikipedia.org/wiki/%D7%A1%D7%98%D7%A8%D7%99%D7%90%D7%95%D7%98%D7%99%D7%A4" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;">סטריאוטיפ</a><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"> </strong>בתרבות הישראלית<strong style="margin: 0px; padding: 0px;">.</strong></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"> </span></p><div id="placeholder915560" style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 0px; width: 450px;"><div style="margin: 0px; padding: 0px;"><a href="http://cafe.themarker.com/media/t/348/814/7/file_0.jpg" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;"><img alt="" height="344" id="placeholder915560_player" src="http://cafe.themarker.com/media/t/348/814/7/file_0.jpg" style="border: 0px; margin: 0px; max-width: 470px; padding: 0px; visibility: visible;" width="427" /></a></div></div><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">כשהכרת את מנחם וגלעדה, הם נותרו מוזנחים לגמרי לגמרי. הם גרו בקומה שנייה, ברחוב שעכשיו קוראים לו רחוב הדסה, בבית שאתה לא יודע אם הוא קיים עוד. </span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">בבית הזה גרה הסבתא שלהם שהייתה כבר זקנה מאוד מאוד ובקושי זזה.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">היא הייתה אשתו של שיינקין המפורסם. מנחם וגלעדה היו בניה של בתם של הזוג, שהייתה נשואה לפלוני ד"ר יוסף כרמין שנטש את כולם ועבר לגור בכפר מל"ל אחרי שהקים בת"א מפעל קטן לייצור תרופות של בתי-מרקחת.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">זה עוד בזמן שבית החולים היחיד בת"א היה בית חולים דנצינגר, זה שהבן שלו הוא הפסל המפורסם.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">אתה זוכר שהסבא של מנחם וגלעדה – שיינקין נחשב בת"א הקטנה לאיש אמיד מאוד – איך זה שאשתו והילדים שלו התגלגלו לצפון הרחוק על יד גן הדסה לדירה צנועה מאוד? אתה זוכר שבכל הדירה בת שני החדרים היו מפוזרים הרבה אביזרי נחושת של בתי עשירים, מזוזות מנחושת, פעמוני הקשה מנחושת ואפילו שעון מטוטלת ענק שהיה נחשב אז לחפץ של עשירים בלבד.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"></p><div id="placeholder53478" style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 0px; width: 450px;"><div style="margin: 0px; padding: 0px;"><a href="http://cafe.themarker.com/media/t/348/814/8/file_0.jpg" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;"><img alt="" height="322" id="placeholder53478_player" src="http://cafe.themarker.com/media/t/348/814/8/file_0.jpg" style="border: 0px; margin: 0px; max-width: 470px; padding: 0px; visibility: visible;" width="427" /></a></div></div><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">מהאינטרנט נודע שמנחם שיינקין התל אביבי האמיד נהרג בתאונת דרכים בשיקגו ארה"ב. זה אולי הקשר. את האבא הזה של מנחם וגלעדה אתה זוכר בקושי מפני שלאורך כל הילדות שלהם הוא הגיע בקושי. איך שהוא ניסו שארי משפחה לדאוג שלזקנה שיינקין ולמנחם וגלעדה יהיו, מה שנקרא פעם עוזרות בית שינקו, יבשלו ויאכילו ויקימו את הילדים לבית ספר. אתה זוכר שתמיד לא היה בבית הזה של מנחם וגלעדה מה לאכול ושתמיד שהלכת משם הביתה לאכול צהריים אצל האימא שלך. היא הייתה תמיד שואלת, איפה היום מנחם וגלעדה ואיפה הם בכלל אוכלים. אתה זוכר שתמיד היא הייתה מזמינה אותם לאכול ומחלקת את מעט האוכל שהיה אצלכם עם הנכדים האלה של שינקין, הגביר העשיר.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"></p><div id="placeholder776993" style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 0px; width: 450px;"><div style="margin: 0px; padding: 0px;"><a href="http://cafe.themarker.com/media/t/348/814/9/file_0.jpg" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;"><img alt="" height="315" id="placeholder776993_player" src="http://cafe.themarker.com/media/t/348/814/9/file_0.jpg" style="border: 0px; margin: 0px; max-width: 470px; padding: 0px; visibility: visible;" width="427" /></a></div></div><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">אתה זוכר מצוין שלפעמים גם לכם לא היה מה לאכול מפני שאימא נשארה לבד לעשות הכל כשאבא שלך נסע לסוריה לבנות גשר על נהר עַפְרִין. אתה חושב שבגלל זה עשו אבא שלך ואימא שלך גינת ירק ענקית, שם, על מגרש ריק סמוך. הייתה מזה קצת פרנסה וכל השכנות באו לקנות אצל אימא שלך כל מיני ירקות, פטרוזיליה ושמיר, גזר ובצל ירוק, חסה ואפילו תפוחי אדמה. לכם, לילדים, הייתה שם ערוגה שבה גידלתם הרבה פולים ענקיים. הפולים הירוקים הענקיים האלה היו לפעמים האוכל העיקרי של ארוחת הצהריים, כשלאימא שלך לא היה כסף לקנות וזמן לבשל. אז הייתה אימא מבשלת סיר ענק מלא פולים קלופים ואת זה, עם קצת מלח גס, הייתם כולכם זוללים במקום ארוחת צהריים נורמלית. לתפריט הזה הייתה אימא שלך מוסיפה גם קציצות טעימות מעלי צמח החובזה, שהיינו קוטפים וזה תמיד היה טעים מאוד.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"> </p>אחאב בקרhttp://www.blogger.com/profile/02268583673331826299noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7345163869002928519.post-43209472760435183522020-07-09T11:32:00.001-07:002020-07-09T11:32:34.434-07:00מה זה חבר? <br /><div><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">עוד קצת על שירים. פשוט תענוג צרוף לשבת מול רשימת השירים של נחום נרדי מפני שאלה לא רק שירים יפים ואמיתיים אלא גם ממיטב שירי ילדותך.ו</em></span><em style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">לא יועיל.</em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">אתה מצליח גם לשיר אותם עם המנגינות אפילו שירים שכבר לא זימרת לפחות שמונים שנים.</em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"></em></p><div id="placeholder353825" style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 0px; width: 450px;"><div style="margin: 0px; padding: 0px;"><a href="http://cafe.themarker.com/media/t/348/752/1/file_0.jpg" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;"><img alt="" height="299" id="placeholder353825_player" src="http://cafe.themarker.com/media/t/348/752/1/file_0.jpg" style="border: 0px; margin: 0px; max-width: 470px; padding: 0px; visibility: visible;" width="427" /></a></div></div><em style="background-color: #f7f3e7; color: maroon; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /></em><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"> </p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;"> </em></span><em style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">ח ג ל ע מ ק / מילים-ג. פרנס/ לחן נחום נרדי</em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;"> </em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">חַג חַג חַג לָעֵמֶק</em><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;"><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /></em></strong><em style="margin: 0px; padding: 0px;">הַשּׁוֹכֵן בֵּין הֶהָרִים</em><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;">!<br style="margin: 0px; padding: 0px;" /></em></strong><em style="margin: 0px; padding: 0px;">כָּל עוֹבְדָיו הַיּוֹם יָבִיאוּ</em><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;"><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /></em></strong><em style="margin: 0px; padding: 0px;">מִמֵּיטַב הַבִּכּוּרִים</em><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;">.<br style="margin: 0px; padding: 0px;" /><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /></em></strong><em style="margin: 0px; padding: 0px;">יָצָאנוּ לַכְּרָמִים</em><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;"><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /></em></strong><em style="margin: 0px; padding: 0px;">לִבְצֹר הָעֲנָבִים</em><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;">:<br style="margin: 0px; padding: 0px;" /></em></strong><em style="margin: 0px; padding: 0px;">זֶה בּוֹצֵר וְזֶה אוֹסֵף</em><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;"><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /></em></strong><em style="margin: 0px; padding: 0px;">עֲנָבִים מִתֵּל יוֹסֵף</em><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;">.<br style="margin: 0px; padding: 0px;" /><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /></em></strong><em style="margin: 0px; padding: 0px;">יָצָאנוּ לַכְּרָמִים</em><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;"><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /></em></strong><em style="margin: 0px; padding: 0px;">לִקְטֹף אֶת הַשְּׁקֵדִים</em><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;">:<br style="margin: 0px; padding: 0px;" /></em></strong><em style="margin: 0px; padding: 0px;">הַשְּׁקֵדִים טוֹבִים מְאוֹד</em><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;"><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /></em></strong><em style="margin: 0px; padding: 0px;">הַשְּׁקֵדִים מֵעֵין-חֲרוֹד</em><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;">.<br style="margin: 0px; padding: 0px;" /><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /></em></strong><em style="margin: 0px; padding: 0px;">חַג חַג חַג לָעֵמֶק</em><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;">...</em></strong></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;"><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /></em></strong><em style="margin: 0px; padding: 0px;">יָצָאנוּ לַגִּנּוֹת</em><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;"><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /></em></strong><em style="margin: 0px; padding: 0px;">לֶאֱסֹף עַגְבָנִיּוֹת</em><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;"><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /></em></strong><em style="margin: 0px; padding: 0px;">וְאָסַפְנוּ מְלֹא הַסַּל</em><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;"><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /></em></strong><em style="margin: 0px; padding: 0px;">עַגְבָנִיּוֹת מִנַּהֲלָל</em><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;"> </em></strong></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;"> </em></strong></span><strong style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;"> </em></strong></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">יָצָאנוּ לַשָּׂדֶה</em><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;"><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /></em></strong><em style="margin: 0px; padding: 0px;">לֶאֱסֹף אֶת הַחִטָּה</em><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;"><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /></em></strong><em style="margin: 0px; padding: 0px;">הַחִטָּה גְּבוֹהָה יָפָה</em><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;">,<br style="margin: 0px; padding: 0px;" /></em></strong><em style="margin: 0px; padding: 0px;">הָחִטָּה מֵגֶּבַע</em><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;">.</em></strong><em style="margin: 0px; padding: 0px;"> </em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;"> </em></strong></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"></p><div id="placeholder770983" style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 0px; width: 450px;"><div style="margin: 0px; padding: 0px;"><a href="http://cafe.themarker.com/media/t/348/752/2/file_0.jpg" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;"><img alt="" height="487" id="placeholder770983_player" src="http://cafe.themarker.com/media/t/348/752/2/file_0.jpg" style="border: 0px; margin: 0px; max-width: 470px; padding: 0px; visibility: visible;" width="427" /></a></div></div><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;"> </em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">ועכשיו לרגע בלי שירים.</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">לפני כמה ימים אומרים לך שאחד, אלי סלושני, יגיע אחרי הצהריים.</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">עם קצת הרבה מחשבה לאחור, אתה מציין לעצמך לא בלי שמץ של תסכול שסוף סוף ולרגע אתה זוכה להיפגש עם חבר אמיתי. אתה לא בטוח שאת מספר החברים האמיתיים שהיו לך בחיים אתה יכול לספור על כף יד אחת ואולי קצת יותר.</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">אל אלי סלושני עוד תחזור אבל עד כמה שאתה זוכר, אז החברים של ממש שהיו לך בכלל הם אלה:</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">יהושע הלברטל (מהשכונה), זאב (זובה) מֶשֶל מבית חינוך בצפון ומהתנועה. גם יוסף הלחמי (זה שאבא שלו היה חלוץ תעשיית הקולנוע עוד בימי "הישוב" והוא זה שהפיק וביים את "עודד הנודד") מאותה התקופה.</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">אולי גם יואב אֶלְקִינְד בַּר-אֵל. אחרי זה אתה זוכר את מנחם כַּרְמִין גם מהשכונה ואחרי זה כבר רק את משה יובל (טיוכקה) ומה יש לדבר?</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">אתה לא שוכח את מנשה קדישמן וכמובן את אלי סְלוּשְנִי. רגע.</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;"></em></span></p><div id="placeholder226425" style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 0px; width: 450px;"><div style="margin: 0px; padding: 0px;"><a href="http://cafe.themarker.com/media/t/348/752/3/file_0.jpg" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;"><img alt="" height="410" id="placeholder226425_player" src="http://cafe.themarker.com/media/t/348/752/3/file_0.jpg" style="border: 0px; margin: 0px; max-width: 470px; padding: 0px; visibility: visible;" width="427" /></a></div></div><em style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 0px;"><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /></em><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">אולי תסביר לעצמך מה זה בכלל חבר?</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">בטח חבר זה המון דברים שאתה לא מסוגל להקיף, אבל מה שבטוח זה אנשים שיוצא להם לבלות יחד הרבה הרבה זמן ולעסוק יחד בשטחים שונים מאד אחד מהשני, כולל ויכוחים וחילוקי דעות מרים ביותר.</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">הכל תוך שמירה נאמנה על קשר, שהיא לאו דווקא הגיונית. עוד תכונה אחת של להיות חברים, זה אפשרות לדבר עם מישהו (חבר) על כל דבר שעולה לך בראש ועל כל דבר שקורה לך בחיים - בחופשיות ובלי מעצורים.</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">את אלי סלושני הכרת כשכבר לא היית ילד וזה מתי שחזרת הביתה מהשליחות ברודזיה ובדרום-אפריקה.</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">אם אתה זוכר נכון הוא היה אז הגזבר של הקיבוץ. איך הוא נתקע דווקא לשם תיכף עם הגיעו למשק אתה לא זוכר או לא יודע.</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">אולי מפני שהיה איש עם יכולת רבה גם בענייני כספים וגם בתפיסה מהירה של עולם הכספים בארץ לפני 60 שנים.</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">משום מה, כשחזרת, לא היו לך פה חברים מי יודע מה, כולם עזבו את הקיבוץ ועברו לחולון. אלי היה דרום-אפריקאי שהגיע כגרעין ב' או ג' מקייפטאון אל החבר'ה מגרעין גניגר. בקושי דיבר עברית ושמח למצוא בך פרטנר לשיחות ארוכות ומעניינות על מה זה סוציאליזם ועל מה זה קיבוץ.</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">במשך השנים הרביתם לבלות כך. כשנבחרת להיות מזכיר הקיבוץ (זה זיכרון שכבר העלית במסמך הזה) היה זה אלי שסיפר לך, כי משום מה הוא נחקר בוועדת החברה של איחוד הקבוצות והקיבוצים על תפקודך כמזכיר יזרעאל.</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">הוא לא סיפר לך מה פתאום, אבל רצה שתדע על זה לא רק בגלל הסיבה לאירוע אלא גם בגלל שהייתם חברים טובים.</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">מזכיר הקיבוץ, ג'וב קשה ומועך את הבן-אדם, אז טוב מאוד שיש לך מישהו מחוץ לוועדת המזכירות, או מחתיכת ממסד אחרת, שאפשר להשתפך בפניו וגם להתייעץ אתו וגם להתחלק אתו לתאבון בכל הצרות.</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">בשעתו עזב אלי סלושני (בגלל אישתו כמובן) את יזרעאל, אבל קשריכם לא נפסקו והוא ביוזמתו היה חוזר לשמור על הקשר בניכם.</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">כיום אלי סלושני מתגורר בישוב הקהילתי "מנוף". הוא נוהג לבוא אליך אחה"צ לביקור של פעם בחצי שנה. כמו שהוא ראה אותך בפעם האחרונה הוא העיר בנימה חברית</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">"מה זה? אמן, אתה פשוט נראה כמו אחד שנגמר". </em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">לא היה לך אלא להסכים איתו וכמעט להירדם באמצע הפגישה. מה זה פתאום כמעט להירדם? אתה נרדם ועוד איך ולא מצליח להשלים מילה אחת על אלי סלושני. למה?</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;"></em></span></p><div id="placeholder335266" style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 0px; width: 450px;"><div style="margin: 0px; padding: 0px;"><a href="http://cafe.themarker.com/media/t/348/752/4/file_0.jpg" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;"><img alt="" height="357" id="placeholder335266_player" src="http://cafe.themarker.com/media/t/348/752/4/file_0.jpg" style="border: 0px; margin: 0px; max-width: 470px; padding: 0px; visibility: visible;" width="427" /></a></div></div><em style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 0px;"><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /></em><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;"><span style="font-size: medium; margin: 0px; padding: 0px;">את זה אתה דווקא יודע מצוין. זה מפני שבכל הלילה שעבר, יום חמישי לפנות בוקר אתה פשוט לא ישנת.</span></em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">כל מה שעשית היה לחלום משהו הזוי לגמרי בלי להצליח להיפטר ממנו אפילו לא לרגע. פתאום, באיזשהו מקום ובאיזשהו זמן אתה נהיה איש דתי גדול עם זקן שחור שכל הזמן עוסק בבניין.</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">פתאום אתה מקבל עונש ממישהו שעד שלא תספר על איזה חטא שעשית לא תוכל להמשיך. אז מה זה בכלל?</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">ועכשיו אתה צריך לכתוב ספר תורה. עד כמה שאתה זוכר עושים את זה סופרי סת"ם בכתב יד ובדיו מיוחד על גבי גליל ארוך מאוד עשוי מעור מעובד. אבל אתה לא יודע איך עושים את זה, אז אומרים לך שתלמד בקפדנות את כל מה שאתה לא יודע.</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">משום מה אתה צריך לחפור את האותיות ואת המילים מתוך איזה דייסה או עיסת בצק ולכתוב – אתה לא יודע איך.</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"></p><div id="placeholder549467" style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 0px; width: 450px;"><div style="margin: 0px; padding: 0px;"><a href="http://cafe.themarker.com/media/t/348/752/5/file_0.jpg" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;"><img alt="" height="442" id="placeholder549467_player" src="http://cafe.themarker.com/media/t/348/752/5/file_0.jpg" style="border: 0px; margin: 0px; max-width: 470px; padding: 0px; visibility: visible;" width="427" /></a></div></div><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">החלום המטומטם הזה לא מסכים להיפרד ממך לאורך כל הלילה ולא ברור לאיפה ולאן אתה תמשיך לחיות כשתתעורר. פתאום אתה צריך להשתין אל הבקבוק שליד המיטה ואחרי זה אתה לא זוכר מה. רק משום מה דואג נורא שלא תשכח איפה ובאיזה עולם תמשיך להיות.</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">בסוף מגיעה לַילָה, המטפלת שלך ומחזירה אותך עם קפה ודיסת קְוָואקֶר בחזרה מן החרא ההוא אל החרא הזה.</em></span></p></div>אחאב בקרhttp://www.blogger.com/profile/02268583673331826299noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7345163869002928519.post-63830400470743172372020-07-09T11:31:00.000-07:002020-07-09T11:31:03.960-07:00משמים קודר הכפר<br /><div><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #993300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">בעלון הקיבוץ מה- 1.2.19 מופיע בשער העלון שיר שלך.</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #993300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">אתה בטוח שכבר כתבת עליו גם במסמך אבל אם לא כתבת על זה כלום אז הנה כמה מילים: השיר נכתב עבור המחזה "נאום הכוס ציפור הלילה", מחזה שהוצג בחג ה-15 להולדת קיבוץ יזרעאל.</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #993300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">זה מתי? ב-1963 לפני 56 שנים. אפילו אז קשה היה לך להבין מה פתאום ומאיפה לאיפה יוצא לך שיר שכולו נַכבָּה על אף העובדה שאתה בכלל לא בעד הערבים ואתה לא איזה שמאלן קיצוני מ"שוברים שתיקה". </em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #993300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">אז למה בכל אופן?</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #993300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">אולי מפני שכל מה שרצית במחזה הזה, זה לצייר תמונת עולם בעיני מי שישב פה כבר 15 שנים. ושהכפר הערבי זרעין, הוא חלק קבוע מתמונת עולמו.</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #993300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">אבל בכל אופן איך יצא לך מן רֶקוִויֵיאם כזה מר נפש?</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #993300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;"></em></span></p><div id="placeholder537255" style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 0px; width: 450px;"><div style="margin: 0px; padding: 0px;"><a href="http://cafe.themarker.com/media/t/348/667/2/file_0.jpg" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;"><img alt="" height="320" id="placeholder537255_player" src="http://cafe.themarker.com/media/t/348/667/2/file_0.jpg" style="border: 0px; margin: 0px; max-width: 470px; padding: 0px; visibility: visible;" width="427" /></a></div></div><em style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 0px;"><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /></em><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"> </p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #993300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">אולי מפני שליצירה לא אכפת בכלל מה חושבים.</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #993300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">השמאל או הימין על מה שקרה פה לערבים ב-1948.</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #993300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">מה שאכפת ליצירה זאת התגובה הטבעית של העומד ומביט נכחו על הכפר הנטוש והעזוב כבר שנים רבות ושכולו מתכסה קוצים ואבק. זאת מן אובייקטיביות שהיצירה תובעת לעצמה.</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #993300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;"> </em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #993300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">מַשְׁמִים קוֹדֵר הַכְּפָר</em><em style="margin: 0px; padding: 0px;"> </em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #993300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">הָעֵשֶׂב בִּלְחָייָו</em><em style="margin: 0px; padding: 0px;"> </em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #993300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">מְאוּם בּוֹ לֹא נוֹתָר</em><em style="margin: 0px; padding: 0px;"> </em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #993300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">נָמָרוּ רֵיחוֹתָיו.</em><em style="margin: 0px; padding: 0px;"> </em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #993300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">מַשְׁמִים קוֹדֵר הַכְּפָר.</em><em style="margin: 0px; padding: 0px;"></em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #993300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;"> </em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #993300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">לֹא עָצוּר לֹא עָזוּב</em><em style="margin: 0px; padding: 0px;"></em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #993300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">אֵין נוֹבֵחַ בִּכְלָבָיו</em><em style="margin: 0px; padding: 0px;"></em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #993300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">אֵין מַשְׁתִין בְּקִירוֹתָיו</em><em style="margin: 0px; padding: 0px;"></em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #993300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">אֵין רוֹמֵס אֶת הָעַקְרָב.</em><em style="margin: 0px; padding: 0px;"></em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #993300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;"> </em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #993300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">מַשְׁמִים קוֹדֵר הַכְּפָר</em><em style="margin: 0px; padding: 0px;"></em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #993300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">חֻרְבָּן בִּרְחוֹבָיו</em><em style="margin: 0px; padding: 0px;"></em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #993300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">מְאוּם בּוֹ לֹא נוֹתָר</em><em style="margin: 0px; padding: 0px;"></em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #993300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">לֹא אֵש בְּתַנּוּרָיו</em><em style="margin: 0px; padding: 0px;"></em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #993300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">מַשְׁמִים קוֹדֵר הַכְּפָר.</em><em style="margin: 0px; padding: 0px;"></em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #993300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">לֹא שׁוֹאֵל לֹא מֵשִׁיב</em><em style="margin: 0px; padding: 0px;"></em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #993300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">אֵין דוֹרֵשׁ בִּשְׁלוֹמוֹתָיו</em><em style="margin: 0px; padding: 0px;"></em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #993300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">אֵין יוֹשֵׁב בְּבֵית אוֹרְחָיו</em><em style="margin: 0px; padding: 0px;"></em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #993300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">אֵין שׁוֹמֵעַ לִזְקֵנָיו.</em><em style="margin: 0px; padding: 0px;"></em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #993300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;"> </em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #993300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">מַשְׁמִים קוֹדֵר הַכְּפָר</em><em style="margin: 0px; padding: 0px;"></em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #993300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">יָבְשׁוּ בּוֹרוֹתָיו</em><em style="margin: 0px; padding: 0px;"></em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #993300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">מְאוּם בּוֹ לֹא נוֹתָר</em><em style="margin: 0px; padding: 0px;"></em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #993300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">אַיֵה כָּל תוֹשָׁבָיו</em><em style="margin: 0px; padding: 0px;"></em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #993300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">מַשְׁמִים קוֹדֵר הַכְּפָר.</em><em style="margin: 0px; padding: 0px;"></em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #993300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;"> </em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #993300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">לֹא פַלָּח לֹא קַדָּר</em><em style="margin: 0px; padding: 0px;"></em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #993300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">אֵין גּוֹעֵר בַּחֲמוֹרָיו</em><em style="margin: 0px; padding: 0px;"></em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #993300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">אֵין מֵעִיז אֶת עֲדָרָיו</em><em style="margin: 0px; padding: 0px;"></em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #993300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">אֵין אוֹהֵב אֶת נְשׁוֹתָיו.</em><em style="margin: 0px; padding: 0px;"></em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #993300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;"> </em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #993300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">מַשְׁמִים קוֹדֵר הַכְּפָר</em><em style="margin: 0px; padding: 0px;"></em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #993300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">הַשְּׁכוֹל עַל חָרְבוֹתָיו</em><em style="margin: 0px; padding: 0px;"></em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #993300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">מְאוּם בּוֹ לֹא נוֹתָר</em><em style="margin: 0px; padding: 0px;"></em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #993300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">אַךְ כּוֹס וּצְרִיחוֹתָיו</em><em style="margin: 0px; padding: 0px;"></em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #993300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">מַשְׁמִים קוֹדֵר הַכְּפָר.</em><em style="margin: 0px; padding: 0px;"></em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #993300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;"> </em></span></p><div id="placeholder343312" style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 0px; width: 450px;"><div style="margin: 0px; padding: 0px;"><a href="http://cafe.themarker.com/media/t/348/667/3/file_0.jpg" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;"><img alt="" height="305" id="placeholder343312_player" src="http://cafe.themarker.com/media/t/348/667/3/file_0.jpg" style="border: 0px; margin: 0px; max-width: 470px; padding: 0px; visibility: visible;" width="427" /></a></div></div><em style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 0px;"></em><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #993300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">לפני כמה שחרים ב-4 בבוקר (מתי שאתה מתעורר לשמוע זמר עברי טוב) פתאום קפצו לך בוקר אחרי בוקר גם "שלכת" וגם "קשת פיתולי הדרך". (שירים שכתבת והלחנת ועדיין מושמעים) זה ד"ש מרחוק רחוק רחוק.</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #993300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">היה נעים להיזכר.</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #993300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">אתה לא יכול לדלג על מה שקורה עם בריאותך בימים האחרונים. כאבים איומים במפרק הכתפיים, פרקי היד והירכיים.</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #993300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">לא רק כאב אלא גם חולשה מרגיזה בכל מה שנוגע – ללקום ולשבת.</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #993300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">ושעוד פעם להיתקל בעצירות מחליאה ובגֶרֶד בכל הגוף. אתמול בבוקר אתה פשוט לא יכולת לזוז במיטה והיה צריך לסובב אותך ולהרים אותך כמו שעושים עם תינוק.</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #993300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">כל זה לא רק שנוא אלא גם מפחיד. על אמת.</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #993300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">ואל תשחק אותה "לא איכפת לי שאני הולך למות" מפני שכנראה זה כן אכפת לך. </em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #993300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">מאוד, מאוד, מאוד.</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #993300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;"> </em></span></p></div>אחאב בקרhttp://www.blogger.com/profile/02268583673331826299noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7345163869002928519.post-33757927617847539202020-07-09T11:27:00.001-07:002020-07-09T11:27:34.033-07:00חוק פרקינסון<br /><div><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">ילד ירוק - מילים – יהונתן גפן/ לחן – חואן פרדו</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;"> </em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">על שפת נחל בערב</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">שמה איש לא יפריע</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">שם הרוח נושבת</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">תלטף ותרגיע</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">שם אכתוב לך במים</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">שיר שאיש לא יטביע</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"> </p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">אה הה הה הה.... אני ילד ירוק</em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;"> </em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">בא עוד בוקר זורח</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">אקליפטוס תינוק</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">ענפים הוא שולח</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">אל השמש רחוק</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">מתעורר בי הילד צוחק לירוק</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;"> </em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">אה הה הה הה.... אני ילד ירוק</em></span></p><div style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;"><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /></em></div><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"> </em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">מסתכל לתוך פרח רואה את עינייך</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">הלוואי שתבואי לא יכול בלעדיך</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">לו הייתי ציפור עף הייתי אליך</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"> </p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">אה הה הה הה.... אני ילד ירוק</em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;"> </em></span></p><div id="placeholder895125" style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 0px; width: 450px;"><div style="margin: 0px; padding: 0px;"><a href="http://cafe.themarker.com/media/t/348/607/8/file_0.jpg" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;"><img alt="" height="300" id="placeholder895125_player" src="http://cafe.themarker.com/media/t/348/607/8/file_0.jpg" style="border: 0px; margin: 0px; max-width: 470px; padding: 0px; visibility: visible;" width="427" /></a></div></div><em style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 0px;"></em><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">למען הגילוי הנאות: נגמר לך על מה לכתוב.</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">לא מדויק, בטוח שיש עוד הרבה הרבה, אבל האנרגיה של מרתון הזיכרונות התעייפה.</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">אז תעזוב לרגע את פעם, פעם ותיזכר במשהו שנתקלת בו היום לפנות בוקר בשעה ארבע. בין ארבע לחמש יש ברדיו, ברשת ב', שידור מצוין של מיטב הזמר העברי מכל השנים. פתאום פלט השדרן משהו כזה:</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">"והנה שיר שכבר מזמן לא שמעתי ושאני מוכן לשמוע ולשמוע ולשמוע עוד ועוד".</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">את השיר שר אריק סיני, את המנגינה חיבר איזה מישהו ספרדי ואת המילים כתב יהונתן גפן. כבר כתבת פעם שאולי לא כל מה שהגפן הזה אמר או עשה בחיים כל כך נראה לך מי יודע מה אבל כמה מהשירים שלו נמנים על מיטב הזמר העברי.</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">למשל: "...שומר עברי על סוס לבן בלילה שחור...", והיום בבוקר אני שומע גם את "אני ילד ירוק".</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">בתוך המבול של מערכת הבחירות המתגלגלת בגועל נפש עם כל השנאה, תאוות השלטון ואי הרגישות מחורבן הבית השלישי שזה מה שאפשר לשמוע היום וכל היום ברדיו הרי ש.."אני ילד ירוק" בא כמו משב רוח רענן על גלי האתר ומלמד אותך שלא הכל מוכרח להיות כזה חרא.</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">ושמכל מיני סדקים וחרכים מציץ פתאום עוד איזה ילד ירוק שעושה לך טוב על הנשמה.</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;"></em></span></p><div id="placeholder587660" style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 0px; width: 450px;"><div style="margin: 0px; padding: 0px;"><a href="http://cafe.themarker.com/media/t/348/608/0/file_0.jpg" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;"><img alt="" height="357" id="placeholder587660_player" src="http://cafe.themarker.com/media/t/348/608/0/file_0.jpg" style="border: 0px; margin: 0px; max-width: 470px; padding: 0px; visibility: visible;" width="427" /></a></div></div><em style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 0px;"><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /></em><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"> </p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">היום - 15.1.2019 יש קור נוראי ואי אפשר להיות בסטודיו בלי גם מזגן וגם עוד איזה שניים שלושה תנורים חשמליים וזה עדיין קר. וגם מוציא ממך את כל החשק.</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">אז שלום ולהתראות במזג אויר משופר קצת יותר.</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"> </p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">17-1-19 </em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">היום לא פחות קר משלשום והיום הזה גם התחיל עם כאבים נוראיים בפרקים.</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">אתה לא מפסיק לצרוח ולשגע את כל מי שנמצא בסביבתך וגם להתגרד כמו משוגע. </em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">חרף זאת התעקשה דינה לוין, המלווה שלך, להוריד אותך בכח מהבית לסטודיו.</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">הסצנה הזאת חוזרת על עצמה בזמן האחרון יותר מדי פעמים.</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">חשוב לזכור.</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">כל היום וכל הלילה מיללת כל המדינה נגד המשטרה מפני ששוטר הרג בחור בן 24, כנראה קצת משוגע אבל לעומת זה מאוד תוקפני.</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">דעתך פה לא תורמת מי יודע מה למוסר החברתי והחוקי של ציון הנגאלת (והנגעלת). </em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">לא יועיל – אבל אתה משוכנע שמי שמתנפל על שוטר בסכין שלופה אז שלא יתפלא הוא ולא משפחתו אם השוטר ירה בו כהגנה עצמית.</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">אם הכדורים הרגו אותו זה המזל הרע שלו ולא חשוב עם הוא אסקימוסי או אוסטרלי או אתיופי, משוגע או לא משוגע. </em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">נקודה.</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;"></em></span></p><div id="placeholder567383" style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 0px; width: 450px;"><div style="margin: 0px; padding: 0px;"><a href="http://cafe.themarker.com/media/t/348/608/1/file_0.jpg" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;"><img alt="" height="660" id="placeholder567383_player" src="http://cafe.themarker.com/media/t/348/608/1/file_0.jpg" style="border: 0px; margin: 0px; max-width: 470px; padding: 0px; visibility: visible;" width="427" /></a></div></div><em style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 0px;"> </em><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">הברדק הטוטאלי סביב עלילותיו של עו"ד אפי נווה, ובעיקר זה שהוא מזיין שופטת וסטודנטית למשפטים ובטח עוד וכל זה כשוחד מיני, מזכיר לך ספר משעשע מאוד שקראת לפני 60 שנים: "חוק פרקינסון".</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">כתב אותו אחד ששמו הפרטי נורת'קוט פרקינסון שהיה פקיד גבוה ברחבי הבירוקרטיה של האימפריה הבריטית, כשזאת עוד היתה אימפריה.</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">ע"פי החוק שהוא קבע, אז אף פעם לא מעיפים לעזאזל את מי שסרח בעבודה, אלא רק בועטים אותו כלפי מעלה ותמיד רק למעלה, בתוך אותו המנגנון.</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">אז יש להניח שהאדון נווה, ראש לשכת עורכי הדין, יעוף מהמשרה ויהיה או נשיא לשכת עורכי הדין או לפחות שר בממשלה, מה שבא קודם.</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">וראה מה קרה לאריה מחלוף דרעי המסכן והנכלם ולצחי הנגבי האומלל.</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">וכאן אתה חוזר לרגע למה שעמוס עוז אמר שמישהו העיר לו פעם:</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #993300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">"אתה אל תהיה כל-כך צנוע ומצטנע. אתה לא כזה חשוב".</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"></p><div id="placeholder957475" style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 0px; width: 450px;"><div style="margin: 0px; padding: 0px;"><a href="http://cafe.themarker.com/media/t/348/608/2/file_0.jpg" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;"><img alt="" height="287" id="placeholder957475_player" src="http://cafe.themarker.com/media/t/348/608/2/file_0.jpg" style="border: 0px; margin: 0px; max-width: 470px; padding: 0px; visibility: visible;" width="427" /></a></div></div><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"> </p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><span style="color: #993300; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;"><span style="font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-size: 10pt; margin: 0px; padding: 0px;">ובעניין ההברקות משהו של הרב אייכלר ב-12 בלילה: </em></span></em></span></strong></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><span style="color: #993300; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;"><span style="font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-size: 10pt; margin: 0px; padding: 0px;">יהודי אחד הגיע אל הרבי שלו וביקש שימחל לו על עברה שהוא עשה.</em></span></em></span></strong></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><span style="color: #993300; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;"><span style="font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-size: 10pt; margin: 0px; padding: 0px;">שאל אותו הרבי מה עשית?</em></span></em></span></strong></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><span style="color: #993300; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;"><span style="font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-size: 10pt; margin: 0px; padding: 0px;">אמר לו היהודי, לא שטפתי את ידיי אחרי "מים אחרונים".</em></span></em></span></strong></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><span style="color: #993300; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;"><span style="font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-size: 10pt; margin: 0px; padding: 0px;">השיב לו הרבי, ובשביל זה הגעת לרב?</em></span></em></span></strong></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><span style="color: #993300; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;"><span style="font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-size: 10pt; margin: 0px; padding: 0px;">אמר היהודי, כן, ואחר כך אכלתי חזיר. הזדעק הרב... יהודי!!!</em></span></em></span></strong></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><span style="color: #993300; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;"><span style="font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-size: 10pt; margin: 0px; padding: 0px;">אתה אכלת "דבר אחר" ועוד ביום כיפור? </em></span></em></span></strong></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><span style="color: #993300; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;"><span style="font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-size: 10pt; margin: 0px; padding: 0px;">המשיך היהודי אכלתי גם אכלתי מפני שביום כיפור אין מסעדות כשרות פתוחות.</em></span></em></span></strong></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><span style="color: #993300; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;"><span style="font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"> </span></em></span></strong></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">ח צ ץ</em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">על הסלע, על הסלע הך</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">שיר הפלא, שיר הפלא לך</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">מן הסלע שיר הפלא</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">אמן סלה, צנח!</em></span></p></div>אחאב בקרhttp://www.blogger.com/profile/02268583673331826299noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7345163869002928519.post-85435754732293048372020-07-09T11:26:00.001-07:002020-07-09T11:26:45.882-07:00על אהבה וחושך<br /><div><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">אתה כבר זקן בן 86 שכבר לא אוכל כלום. לא שומע לא רואה ולא זז. </span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">באמצע הלילה ברדיו מדברים על ת"א החדשה שמחרבת את הישנה. </span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">והפעם את גן הילדים שהיה עד היום ברחוב שפינוזה. בזה אתה בטוח.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">זה היה גן הילדים שאליו הלכת כשגרתם ברחוב שטנד פינת זמנהוף.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">אתה היית אולי בן שלוש וזוכר משם דברים רק במעומעם, אבל את הגננת חנה מגן הילדים ברחוב שפינוזה אתה כן זוכר וגם כמה שירים שהיא לימדה את הילדים.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">עכשיו אמרו ברדיו שבמקום גן הילדים ההוא, עם החצר ההיסטורית שלו בונים בית רב קומות, שבאחת מהקומות יהיה גן הילדים שהיה פעם למטה לבד.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">חבל על דאבדין.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"></p><div id="placeholder131451" style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 0px; width: 450px;"><div style="margin: 0px; padding: 0px;"><a href="http://cafe.themarker.com/media/t/348/559/8/file_0.jpg" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;"><img alt="" id="placeholder131451_player" src="http://cafe.themarker.com/media/t/348/559/8/file_0.jpg" style="border: 0px; margin: 0px; max-width: 470px; padding: 0px; visibility: visible;" /></a></div></div><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">בכלל מפריע לך שיש איזה בלבול בכל התולדות שלך מיום לידתך עד שעברתם מפלורנטין לרחוב גורדון 79.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">יותר מידי אירועים על פחות מידי שנים.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">כפי שכתבת, אתה נולד בעפולה, עובר לגור בת"א בבית שאחר כך נהיה קולנוע אלנבי. משם זורקים אתכם, יכול להיות שאל שכונת צריפים לגור אצל אֶסְיָה איזושהי.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">משם לחורבות של שכונת שְׁפָּק ליד סָרוֹנָה ומשם לרחוב שטנד בת"א ומרחוב שטנד לשני מקומות למה שהיה פעם מזרחי ב' ועכשיו זה אבולעפיה.</span></p><div id="placeholder54752" style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 0px; width: 450px;"><div style="margin: 0px; padding: 0px;"><a href="http://cafe.themarker.com/media/t/348/559/9/file_0.jpg" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;"><img alt="" height="337" id="placeholder54752_player" src="http://cafe.themarker.com/media/t/348/559/9/file_0.jpg" style="border: 0px; margin: 0px; max-width: 470px; padding: 0px; visibility: visible;" width="427" /></a></div></div><span style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px;">יה.</span><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">אל תוך בליל התולדות הנ"ל, נכנסים גם גן הילדים ברחוב שפינוזה, גם גן ילדים של מַנְיָה ופְרַנְיָה ברחוב ריינס (מתי בדיוק?), משם לפלורנטין ואז לגורדון 79 שהיה בצפון ת"א עם עוד גן ילדים ברחוב בן-יהודה ליד גן רינה ואחר-כך לכיתה א' של בית החינוך בצפון, שבצפון ת"א. זה מתי? ב-1938? </span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">או שכן או שלא – וכבר אין את מי לשאול, בטח שלא אותך.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">מה שבטוח - זה יותר מידי דברים על פחות מידי שנים. מה יהיה? לא יהיה, כי כבר היה אפילו עם זיכרונות מבולבלים.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"> </p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">וזה עוד שיר ילדים, שאתה זוכר מאיפשהו באחד מהמקומות הנ"ל:</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">"אֶרֶץ יִשְׂרָאֵל תִּבַּנֵּה</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">נוֹעָה וְיוֹסִי זוּג נָאֶה</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">כְּשֶׁיַעֲבְרוּ עוֹד כַּמָה שָׁנִים</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">בֶּטַח שֶׁנִרְאֶה אוֹתם מְחוּתָנִים.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"> </p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">השיר הזה קפץ לך מאיזה קבר של המוח. ומהשנים המבולבלות ההן. </span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"> </p><div id="placeholder195565" style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 0px; width: 450px;"><div style="margin: 0px; padding: 0px;"><a href="http://cafe.themarker.com/media/t/348/560/0/file_0.jpg" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;"><img alt="" height="640" id="placeholder195565_player" src="http://cafe.themarker.com/media/t/348/560/0/file_0.jpg" style="border: 0px; margin: 0px; max-width: 470px; padding: 0px; visibility: visible;" width="427" /></a></div></div><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">עכשיו, כשעוד פעם מתפלחים כולם לשמים לפניך, בין השאר גם עמוס עוז ז"ל, אז עוד משהו שנורא חשוב לך להיזכר בו ולא לשכוח מרוב בלבול: מ</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">תישהו כבר כתבת משהו על האיש הענק הזה אבל למשמע מה שאומרים עליו בעניין הספר שקראת לאחרונה (שמעת מדיסק לעיוורים) -</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">"הבשורה על-פי יהודה איש קריות"!</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">אתה מוכרח לשוב ולציין: זה פשוט עמוס עוז במיטבו, לא רק מיטבו אלא המיטב של מיטבו. אז גם ממך מגיע לו כזה ציון לשבח.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">נוסף לזה אתה שומע כבר אולי שבועיים ראיונות אתו ברדיו שהם מעניינים לא פחות מהספרים שכתב.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">וזה מה שכתבת עליו פעם, תחת ה כותרת: </span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">אשדות החרון הנבואיים - </span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">"...דולי הייתה מקדמת את פָּנַי בשתיים-שלוש נביחות לפני שעוֹיזֶער היה מהמם אותה בגערת רעמים מהדהדת: "בושה דולי! בושה וחרפה! במי זה נבחת?! על מי העזת להרים קול?!" או לפעמים גם: "באמת דולי! אני כולי המום! המום ונכלם בגללך!! איך יכולת?! איך לא רעד קולך?! הלא רק את עצמך את מביישת בהתנהגות מחפירה שכזאת!"</span></em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">הכלבה הייתה מתכווצת כולה לשמע אשדות החרון הנבואיים האלה, מתרוקנת ככלבת-בלון שהאוויר ברח מתוכה, והייתה מחפשת בשארית כוחותיה לאן תוליך את חרפתה, עד שחרפתה הוליכה אותה עמוק אל מתחת למיטה..." </span></em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"> </span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">וזו רק ציטטה מ"סיפור על אהבה וחושך" של עמוס עוז (עמ'538-539), מתוך קטע המתאר את הסופר בנעוריו, נכנס לחדרם של קיבוצניקים בחולדה.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">התחצפנו לצטט משם חרף כל האיומים של "אין להעתיק ואין לשכפל וכולי". אנחנו תקווה שנצא נקיים.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"></span></p><div id="placeholder52255" style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 0px; width: 450px;"><div style="margin: 0px; padding: 0px;"><a href="http://cafe.themarker.com/media/t/348/560/1/file_0.jpg" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;"><img alt="" height="425" id="placeholder52255_player" src="http://cafe.themarker.com/media/t/348/560/1/file_0.jpg" style="border: 0px; margin: 0px; max-width: 470px; padding: 0px; visibility: visible;" width="427" /></a></div></div><br style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 0px;" /><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">אנחנו ממליצים מכל הלב, בכל לשון ובכל הכבוד לתפוס את הספר הזה ולבלוע אותו, על קרבו ועל כרעיו. צריך להיות כֵּנִים: אף פעם לא היינו גְרוּפִּים גדולים של עמוס עוז. מכל ספריו קראנו, אולי את "ארצות התן", את "מיכאל שלי" ואת "מנוחה נכונה".</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">בלי להמעיט בערכו של הבחור כמרצה מצוין וכאחד מכוחותינו בענייני אידאולוגיה, לא נמשכנו לסיפורים שלו:</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">מתוסבך קצת יותר מדי. מתעסק יותר מדי במה שהגיבורים חושבים ומתלבטים ונבוכים - ולא במה שהם עושים (מרכיב הכרחי בכל סיפור, לטעמנו). </span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">אז ויתרנו על השאר. </span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">עד שאחינו הפרופ' דן בקר תבע מאתנו, באלימות חביבה, לרוץ ולקרוא את הספר האחרון של עמוס עוז. לשם וידוא המילכוד הוא טרח וקנה בעצמו את הספר, במיטב כספו, והביא לנו אותו, מתנה ליומולדת ה-70, ככה שלא יהיה לנו מפלט מקריאה ומעמידה מכובדת במבחן-בקיאות בחומר. קראנו.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">וזה מה שהחמור (זה אנחנו) שמח להצהיר:</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">את "סיפור על אהבה וחושך" צריך לשבץ כחומר לקריאת חובה בתכנית הלימודים.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">כך מפני שהוא מכיל: מיטב התיאור האותנטי של פרקים מתולדות ארץ ישראל בכלל, פרקים הכרחיים מתולדות ירושלים ותושביה בעת החדשה, פרק חשוב וזנוח של תיאור מקורם של אנשי העליות - השלישית, הרביעית והחמישית, כולל חבלי היקלטותם בארץ ועוד אינסוף עניינים חשובים: </span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">למשל, תיאור המשוררת זלדה, תיאור השליַאכטָה הפולנית-אקדמית הירושלמית (שכל תנועת ההתיישבות היתה לצנינים בעיניה), גם תיאור פרקים מהמצור על ירושלים ב-48 ועוד אוקיינוס של פרקי חיים אוטוביוגרפיים, של עמוס עוז. אחרי שקוראים אותם הם נהיים, לגמרי, החיים של כולנו.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">והכל בהומור ובפשטות ובקסם ששובים את הלב, ושמתרחשים כשסופר <strong style="margin: 0px; padding: 0px;">אמיתי</strong> עושה את עצמו, כאילו סתם מספר, על מה שכאילו סתם היה. </span></p></div>אחאב בקרhttp://www.blogger.com/profile/02268583673331826299noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7345163869002928519.post-50840025326958217282020-07-09T11:21:00.001-07:002020-07-09T11:21:44.087-07:00טעם של פעם<p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">פתאום בא לך שוקולד. זה סימן נחמד על זה שיש לך חרא של מצב רוח.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">בשנים האחרונות אתה בכלל לא נוגע בשום ממתק. שום ממתק חוץ משוקולד ובעיקר שוקולד מקופלת. </span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">אתה לא בטוח שאתה יודע מי בדיוק עושה שוקולד היום.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">מה שאתה זוכר מצויין זה שלושה בתי-חרושת לממתקים שהיו כשהיית ילד.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">היה "עלית", היה "ליבר" והיה "צֶ-דֶה". </span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">נדמה לך שלצומת בן-גוריון פינת ז'בוטיסקי ברמת גן קוראים עד היום צומת צֶ-דֶה. </span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">כמו שכבר אמרת היו כל מיני שוקולדים. בין חבילות השוקולד הקטנות הייתה אחת הכי טובה, זאת של צֶ-דֶה. וכמובן גם המקופלת שיש היום. היא לא טעימה כמו ההיא ואין לך מושג למה. </span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"></span></p><div id="placeholder813309" style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 0px; width: 450px;"><div style="margin: 0px; padding: 0px;"><a href="http://cafe.themarker.com/media/t/348/458/0/file_0.jpg" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;"><img alt="" height="304" id="placeholder813309_player" src="http://cafe.themarker.com/media/t/348/458/0/file_0.jpg" style="border: 0px; margin: 0px; max-width: 470px; padding: 0px; visibility: visible;" width="427" /></a></div></div><br style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 0px;" /><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"> </p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">אם מדברים על איזשהו אוכל טוב אז אתה יודע להגיד שהאוכל הכי טוב שאתה מכיר זה מנה פלאפל. נכון, שסטֵיק שָׁטוֹ-בְּרִיאָן זה גם כן לא רע, אבל זה לא חסר לך כמו איזה מנה פלפל טובה. אפילו בקיבוץ שלך כיום מגישים פעם בחודש בימי שישי איזה פלאפל במקום ארוחת צהריים.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">אבל הפלפל הזה לא דומה למה שפלאפל צריך להיות באמת. בחיים שלך זללת, כמו כל ישראלי ממוצע, המון פלאפל. זללת המון בהמון מקומות, ויש לך כמה זיכרונות בסגנון איפה היה "הפלאפל הכי טעים".?</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">קצת מוזר לדבר על טעם אבל מה? בכל אופן יש יותר טעים ופחות טעים מכל מיני בחינות. הפלאפל הראשון שאתה זוכר כשהיית עוד ילד היה בשדרות קק"ל בת"א (היום שדרות בן-גוריון) – דוכן פלאפל שהיה ממוקם בין רחוב ריינס לדיזינגוף.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">זה היה בחזית של בית על קומה אחת ובו גרה משפחה תימנית גדולה וענפה.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">הדוכן היה קרוב למדרכה מעבר לגדר והיית עומד שם שעות עם כל החבר'ה לראות איך שהתימני הזה עושה את הפלאפל במתקן ידני ולא כמו שהיום במכונה שיורקת פלאפלים במהירות גדולה מידי.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">אז קודם כל – המנה פלאפל של אז היה שלוש או ארבע קציצות בחצי פיתה. אז לא ידעתם ולא שמעתם על מה שקוראים היום מנה בפיתה שלמה.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">מנה פלאפל של אז הייתה בחצי פיתה עם קצת סלט וטחינה וקצת סחוג ירוק. היתרון של הפלאפל ההוא היה בזה שמתחילים לעשות אותו אחרי שאתה מזמין והוא לא מחכה לך בקערה בצד ומתקרר חצי שעה קודם ונשאר בלי טעם. </span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">אתה זוכר שהפלאפל ההוא עלה חצי גרוש (לא מעט כסף, בזה יכולת לקנות חמישה מסטיקים).</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">אבל מאז ועד היום זולל העולם פלאפלים באלפי מקומות.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"></p><div id="placeholder214256" style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 0px; width: 450px;"><div style="margin: 0px; padding: 0px;"><a href="http://cafe.themarker.com/media/t/348/458/1/file_0.jpg" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;"><img alt="" height="629" id="placeholder214256_player" src="http://cafe.themarker.com/media/t/348/458/1/file_0.jpg" style="border: 0px; margin: 0px; max-width: 470px; padding: 0px; visibility: visible;" width="427" /></a></div></div><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">בא לך להזכיר כמה שהיו טעימים וזכורים במיוחד.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">היה פלאפל של שוק בצלאל בת"א, שחצי ת"א הייתה נוהרת לשם בשביל לאכול את זה במקום צהריים. היו שם אפילו שתי חנויות, אחת ליד השנייה וגם הן לא הספיקו כמו שצריך.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">היה פלאפל בואדי ניסנס בחיפה – המיוחד בפלאפל ההוא היה האורך של הפיתה, משהו לא רגיל, גם פלאפל בטעם מקורי, כמו שערבים יודעים לעשות.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">אתה זוכר פלאפל אחד שקרא לעצמו "מלך הפלאפל" ( היה גם אחד בירושלים, זה עם כל הקירות שלו המצויירים בסגנון הירונימוס - בוש) – והיה אחד בראשל"צ מול בית הראשונים. זאת הייתה חנות קטנה עם אשה קטנה שמכינה בזריזות מאות מנות וקהל גדול של פקידות שכל אחת מהן קונה פלאפל גם לעצמה וגם לוקחת לכל החברות שלה במשרד. מאחורי האישה הקטנה היה עומד איש גדול לבוש במין עבאייה והיה עושה את הפלאפלים בשמן רותח על פרימוס גדול.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">המיוחד במקום הזה היה הכמות המוגבלת שמכרו שם, אולי שעתיים ביום וזהו.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">האיש הגדול הזה היה מביא מהבית סיר בינוני עם תערובת מוכנה של חומוס ועוד כל מיני. אחרי שעתיים היה הסיר נגמר וכל הקיוסק היה נסגר וזהו.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">אתה זוכר את הפלאפל ההוא לטובה גם מפני שאכלת אותו באמצע תליית תערוכה של ציוריך בבית הראשונים בראשל"צ, מת מרעב.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">אתה זוכר שהפלאפל הזה היה טעים מאוד ויותר ממנה אחת אי אפשר היה להשיג מרוב דוחק של קונים.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"></p><div id="placeholder771455" style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 0px; width: 450px;"><div style="margin: 0px; padding: 0px;"><a href="http://cafe.themarker.com/media/t/348/458/2/file_0.jpg" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;"><img alt="" height="438" id="placeholder771455_player" src="http://cafe.themarker.com/media/t/348/458/2/file_0.jpg" style="border: 0px; margin: 0px; max-width: 470px; padding: 0px; visibility: visible;" width="427" /></a></div></div><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">וגם יש את הפלאפל של דבורה – בכרכור.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">נוסעים מצומת עין שמר לתוך כרכור ואחרי איזה ק"מ מתחילה שורה ארוכה של מכוניות בחניה שבסוף השורה יש בית על קומה אחת שכל החזית שלו היא חנות אחת גדולה ומפוצצת של זוללי פלאפל.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">קראו לזה "הפלאפל של דבורה" וממשיכים לקרוא לזה ככה גם אחרי שהלכה לעולמה והורישה את העסק לצאצאים.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">אתה זוכר שזה היה גם פלאפל מאוד טעים אבל לא פחות מזה הפיתה, שלא כמו אצל כל האחרים הייתה "פיתה של תימנים" שהייתה עשויה מקמח אחיד. הפיתה הזאת הייתה חזקה ולא נקרעת, ככה שהטחינה לא נוזלת לך על הידיים. </span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">עוד פלאפל שזכור לך לטובה היה בקיוסק שבצומת טבעון – קרית עמל (היום זה כבר איננו). המיוחד בפלאפל ההוא היה הצבע הירוק של הפלאפלים שם שזה נובע מהפול המצרי שממנו הוא היה עשוי. משהו מיוחד במינו.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"></span></p><div id="placeholder714215" style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 0px; width: 450px;"><div style="margin: 0px; padding: 0px;"><a href="http://cafe.themarker.com/media/t/348/458/3/file_0.jpg" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;"><img alt="" height="640" id="placeholder714215_player" src="http://cafe.themarker.com/media/t/348/458/3/file_0.jpg" style="border: 0px; margin: 0px; max-width: 470px; padding: 0px; visibility: visible;" width="427" /></a></div></div><br style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 0px;" /><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">יש גם, כמובן, פלאפל גולני – מול משטרת עפולה, איפה שחצי הארץ מתעכבת שם לזלול מנה או שתיים ושהמוכר מעיף את הפלאפלים באוויר מיד אחת אל היד השניה - זאת עם הפיתה. טעם הפלאפל הזה די ממוצע, והמיוחד שם זה מבחר הסלטים שיש לקחת חופשי כמה שרוצים, לחוד מהמנה ובמיוחד את הבצלצלים הכבושים בחומץ ואת הפלפל הירוק החריף נורא שטובלים לכמה שניות בשמן הרותח של הפלאפל – הדבר הזה יש לו טעם של אלוהים, חריף ונותן כוח למוח.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">ועכשיו לפלאפל הכי טוב שאכלת בחיים – העסק הזה לא קיים יותר במקומו המקורי. המזנון של חדר המיון בעפולה. שם אתה היית בא ומזמין מנה. כמו אצל התימני ההוא הראשון. אבל כאן לעומת זה הייתה גם הפיתה דליקטס – מיוחד במינו.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">רק אחרי שאתה משלם ונרשם בתור אז הולכים ועושים את הפיתה על טבון שיש שם וגם את הפלאפל בשמן רותח רק את זה שלך. לכל זה אתה מחכה לפחות עשר דקות עד שקוראים לך לקחת את המנה – וזאת היא פיתה ענקית חמה, טריה וטעימה עם לפחות שבעה פלאפלים שאתה מוסיף עליהם טחינה נוזלת וטעימה לפי הטעם הפרטי שלך. כזה פלאפל לא ראית ולא שמעת בשום מקום, אפילו לא בוויליג' שבמנהטן. </span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">חבל שהמקום נעלם ואתה לא יודע לאן.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"></span></p><div id="placeholder304293" style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 0px; width: 450px;"><div style="margin: 0px; padding: 0px;"><a href="http://cafe.themarker.com/media/t/348/458/4/file_0.jpg" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;"><img alt="" height="607" id="placeholder304293_player" src="http://cafe.themarker.com/media/t/348/458/4/file_0.jpg" style="border: 0px; margin: 0px; max-width: 470px; padding: 0px; visibility: visible;" width="427" /></a></div></div><br style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 0px;" /><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">מה שנורא מצער, זה שאתה כבר בכלל לא מסוגל לאכול יותר משני ביסים של פלאפל, טעים או לא – מפני שאתה כבר זקן בן 86 שכמעט ולא אוכל כלום.</span></p>אחאב בקרhttp://www.blogger.com/profile/02268583673331826299noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7345163869002928519.post-3395863726098459662020-07-09T11:19:00.000-07:002020-07-09T11:19:05.871-07:00על שני עמודי החשמל היחידים בסוגם שלא תלשו אותם ועל אחד שכן<p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="font-size: xx-large; margin: 0px; padding: 0px;"><strong style="margin: 0px; padding: 0px;">זיכרונות אמנון בקר - רגע לפני שאתה שוכח. </strong></span></p><h1 style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; margin: 0px; padding: 0px;"><span style="font-size: small; margin: 0px; padding: 0px;">סיפר- אמנון בקר. הקלידו ערכו והגיהו - ניצן ריבלין פלדמן, דינה לוין, יאיר יריב, איימי בן אסולי</span></h1><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="margin: 0px; padding: 0px;"><a href="http://amenbeker.blogspot.com/" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;">"לפני שאתה שוכח כל הרשימות"</a></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"> </p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"> </p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">בימים טרופים אלה, בא לנו, בהחלט, לנעור איזה חמוריות נמרית קלאסית בעניני גזברויות ומגזרים והפרטאוטולוגיה ושידרוג החיים למילניום הבא ומה לא.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">אבל יש לנו בעייה עם זמני הדקדוק העברי. ההווה משעמם ומעצבן. העתיד סתם מפחיד. רק העבר, הוא מה שאפשר, איכשהו, להתחכך בו בלי מריבות גדולות מדי. כל זמן שזה כך, אנחנו ממהרים לחזור אל ספר היובל של הקיבוץ, שהוא מקום מפלט בטוח מהמציאות הזאת. </span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">וגם החשמל מתחיל שם, כתשתית, רק בעשור האחרון. לנו בא לדבר, רגע, על עמודי חשמל. מדובר על עמודי חשמל של קו חשמל, להבדיל מקרונזולות, בשביל לקבל חשמל מהעמוד לבית ולהבדיל מעמודי תאורה מכל סוג, צורה ואופי הפזורים אצלנו לרוב.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">עכשיו. לא ב-1952.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">טיבו של עמוד חשמל הוא, שהוא עשוי גזע עץ, הוא תקוע בתוך בור מלא ומהודק באבנים ובעפר, בראשו מבדדים מקרמיקה, מורכבים על ווי פלדה הנעוצים בעמוד. </span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">אפשר לטפס עליו בעזרת "מגלי" טיפוס וחגורת בטחון והוא מחוזק, לפעמים, ביתרים חזקים או בתמיכת רבעי עמודים עם חבקים. אליו וממנו יוצאים ובאים כבלי הקו, שנים או ארבעה ואפילו שמונה. ככה זה אצלנו ובכל מקום דומה, חוץ מהעמודים של חברת החשמל, העשויים בטון ואסבסט או כמו מגדל מפלדה.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"></span></p><div id="placeholder698852" style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 0px; width: 450px;"><div style="margin: 0px; padding: 0px;"><a href="http://cafe.themarker.com/media/t/348/373/5/file_0.jpg" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;"><img alt="" height="436" id="placeholder698852_player" src="http://cafe.themarker.com/media/t/348/373/5/file_0.jpg" style="border: 0px; margin: 0px; max-width: 470px; padding: 0px; visibility: visible;" width="427" /></a></div></div><br style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 0px;" /><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">מי שזה בכלל מעניין אותו, יכול למצוא באמצע המשק, שני עמודים מוזרים, שבסיסם מוקף קוצים וצמחייה, והם לא מחוברים לשום חשמל של היום.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">אחד נמצא ליד הכביש בין גן-אלון לבגד-חן, 5 מטר משרידי הג'ון-דיר טח טח. </span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">השני ניצב ממערב לבאסין הראשון, מול הכניסה לבונקר המפקדה (מי יודע מה זה?) וקרוב לבונקר הגנרטור והאבטיחים (איננו), גנרטור שנתן הנקניק נאלץ לתקן אותו באמצע החתונה של עצמו, שהאורחים יראו משהו.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">אחד החשמלאים הראשונים על הגבעה היה אריה קאראס, הפלמחניק המכונה "חזק" במלעיל. </span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">זה היה, באמת, בחור מיוחד במינו. תמיד הוא ניצח בתחרות התחפושות בפורים. אומרים שפעם הוא התחפש לגועל נפש, בעזרת חמרים מתעלות הרפת וזכה בפרס, אבל גמר את המסיבה. בתור חשמלאי הוא היה הפרפקציוניסט הכי הכי שיש. </span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">הוא היה משיג, אז, מהולנדי בשם ואן-דר-חלדר מחיפה, את כל אביזרי החשמל שמלפני מלחמת העולם השנייה, ממש בפרוטקציה. הוא גם היה הראשון ביזרעאל שגר בבית ממש. זאת אומרת בחשמליה. את עמודי החשמל הראשונים, פה, הוא ייצר במקום, לפי תקן "חזק" אורגינל. הוא לא הסכים לטפס כמו לוליין על עמודי חשמל והוא לא רצה עמודים מעץ מפני שהם יכולים להירקב. אז הוא היה לוקח צינורות מים ששה צול (וזה כשצול היה צול ולא סתם אינטש) והיה מרתך עליהם שלבים לטיפוס ואת ווי המבדדים והכי חשוב: הוא היה ממלא את הצינור ששה צול בבטון.</span></p><ul style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px 20px 0px 0px; padding: 0px;"><li style="list-style: none; margin: 0px; padding: 0px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><div id="placeholder937170" style="margin: 0px; padding: 0px; width: 450px;"><div style="margin: 0px; padding: 0px;"><a href="http://cafe.themarker.com/media/t/348/373/6/file_0.jpg" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;"><img alt="" height="337" id="placeholder937170_player" src="http://cafe.themarker.com/media/t/348/373/6/file_0.jpg" style="border: 0px; margin: 0px; max-width: 470px; padding: 0px; visibility: visible;" width="427" /></a></div></div><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /></span></li></ul><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">אחר כך היו חופרים, כמו אליהו אליהו, בור של שלשה מטר עומק ומטר וחצי לאורך ולעובי, היו מביאים את העמוד לבור, סוחבים לשם את הטעפאלע וחמרים לבטון וגם הרבה דֶּבֵּש. כשפלוגה שלמה של גואלי שממה, מצויידים בחבלים, היתה מוכנה למבצע, היה חזק מורה להתחיל להציב את העמוד.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">תמיד היה אז איזה מטומטם שחשב שאומרים "היי הופ" וזה יתרומם . </span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">אבל חזק היה מתקן אותו ומלמד שצועקים ביחד: " היי ררריפפ!" ורק אז מצליחים. אחרי שהרימו את העמוד וייצבו אותו כמו שצריך עם פלס מים ורטיקלי, היו מפעילים את הטעפאלע וממלאים את הבור בדבש ובבטון, בלי לחסוך כלום, העיקר שחזק יהיה מרוצה.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">חזק נסע לאנגליה ולא חזר אף פעם וכל החשמלאים שאחריו חשבו שהוא היה משוגע וכל העמודים האלה נעלמו עם חלוף השנים. חוץ מהשניים הנ"ל. </span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"></span></p><div id="placeholder564961" style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 0px; width: 450px;"><div style="margin: 0px; padding: 0px;"><a href="http://cafe.themarker.com/media/t/348/373/7/file_0.jpg" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;"><img alt="" height="288" id="placeholder564961_player" src="http://cafe.themarker.com/media/t/348/373/7/file_0.jpg" style="border: 0px; margin: 0px; max-width: 470px; padding: 0px; visibility: visible;" width="427" /></a></div></div><br style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 0px;" /><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">ב-1982, היה עוד כזה עמוד (כבר בלי חשמל) על יד הנגריה <strong style="margin: 0px; padding: 0px;">ההיא</strong>.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">כשהתחילו את שיכון ההורים, היה צריך להעתיק את הכביש, שעבר אז בקשת באמצע המגרש, לאיפה שהוא היום, ממערב לכתה א'.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">אבל היה שם העמוד הזה. קראו לשופל 930 להוציא אותו. ניסה וניסה ולא הצליח. קראו לשופל 950 ,וגם הוא לא הצליח. אז הוא פשוט חפר מסביב לכל העמוד את הכל, לכל העומק. כשהוציאו את העמוד, סוף סוף, התברר שהוא היה מעוגן לאדמה עם בוחטה של בטון ודבש במשקל ארבעה טון.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">הטרקטוריסט, חסיין, ירד מה-950 והביט כלא מאמין בעמוד ואמר: בחיים שלי לא ראיתי דבר כזה. אין כאלה דברים בכלל.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">אנחנו, שהיינו באותו מעמד, אמרנו לו: יש כאלה ,עוד כמה, בקיבוץ הזה. ואנחנו אישית השתתפנו בהקמה של העמוד שעכשיו הוצאת כדי שיגיע חשמל אל הנגרייה ואפשר יהיה להשתמש בה. אם שכחנו את כל זה, אז חוליות שלש, ארבע וחמש מעל לטוסיק, מזכירות לנו את יום הקיץ ההוא, בכל בוקר. ואם זה לא, אז שני העמודים ה ה ם שעוד שרדו, זקופים לגמרי, עד היום, מלפני 47 שנים, גם כן מזכירים לנו את כל זה, אף על פי שהם מוחבאים לגמרי בתוך שיחים ועצים וקוצים שונים, כמו היפהפייה הנרדמת.</span></p>אחאב בקרhttp://www.blogger.com/profile/02268583673331826299noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7345163869002928519.post-28556465780336808652020-07-09T11:17:00.001-07:002020-07-09T11:17:29.923-07:00יום הכיפורים<p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">חגי תשרי בפתח. </span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">בחוסר רצון מובהק אתה חוזר אל עוד יום כיפור, זה שהתרחש לפני כמה ימים.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">לא נעים להצהיר אבל בשבילך היה יום הכיפורים הזה חרא אחד גדול. גם מפני שאין רדיו (גם הטלויזיה לא בשבילך כי אתה עיוור) אבל בעיקר היללות הגדלות והולכות שבועיים לפני התאריך. לא מפסיקים לחטט ולגרד כל פסיק מכל מה שאפשר לדבר על מלחמת יום הכיפורים. אתה חושב שכל זה רק מוריד את המורל הלאומי ולא תורם שום דבר, לא לתולדות המדינה ולא לעתידה הביטחוני.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">מי היו האשמים בכל הסיפור? אחד, חיים באר שעשו עליו תכנית שלמה וכל מה שאמר "שפתיים יישק" .</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">הוא סיפר דברים נוראיים על מהלך המלחמה – הוא הזכיר בין השאר שנשיא המדינה חיים הרצוג אמר ש"כולנו אשמים". לך נדמה שזה לא נכון. למיטב זיכרונך מי שהכריז את האמרה האומללה הזאת היה הנשיא קציר, לא הרצוג.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"> </span></p><div id="placeholder387226" style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 0px; width: 450px;"><div style="margin: 0px; padding: 0px;"><a href="http://cafe.themarker.com/media/t/348/253/8/file_0.jpg" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;"><img alt="" height="302" id="placeholder387226_player" src="http://cafe.themarker.com/media/t/348/253/8/file_0.jpg" style="border: 0px; margin: 0px; max-width: 470px; padding: 0px; visibility: visible;" width="427" /></a></div></div><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">ועכשו ליום כיפור....</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">יום כיפור אמור להיות הרבה חשבון נפש – עכשיו בגיל 86 אתה מתקשה יותר ויותר להתחשבן עם הנפש שלך. כל הדברים שהיו אמורים להיות נושא לחשבון נפש קרו כבר לפני המון שנים. על חלקם כבר כתבת בזיכרונותיך, אבל לא על הכל.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">אתה בטח לא העזת להיזכר בזה שכשאחד מהתלמידים בכיתתך בבית הספר העממי "בית חינוך" מת מדלקת קרום המוח, אתה פשוט השתמטת מללכת להלוויה שלו ובמקום זה הלכת לאיזה הצגה יומית. ממש לא יפה. </span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">למה עשית את זה? לא יודע, ולא רוצה לדעת. זה היה לפני 78 שנים. זה היה כשעוד היית סתם ילד מתוסבך עם כל החסרונות הזכורים לרעה. בשנות בגרותך דווקא בכל הנוגע להלוויות אתה תמיד היית לא רק נוכח אלא גם שותף פעיל בנשיאת הארון בהורדתו לקבר ובסתימת הגולל. אז מעוד איזה חטאים ונדרים אתה צריך להיפטר ביום כיפור?</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">כבר כתבת על זה שגנבת פנס רוח של העירייה.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"></p><div id="placeholder461785" style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 0px; width: 450px;"><div style="margin: 0px; padding: 0px;"><a href="http://cafe.themarker.com/media/t/348/253/9/file_0.jpg" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;"><img alt="" height="419" id="placeholder461785_player" src="http://cafe.themarker.com/media/t/348/253/9/file_0.jpg" style="border: 0px; margin: 0px; max-width: 470px; padding: 0px; visibility: visible;" width="427" /></a></div></div><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">מה עוד?</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">כשהיית מזכיר הקיבוץ העפת מפה כמה אנשים. כשזה קרה היית משוכנע שזה מה שהיה צריך לעשות, אבל אלוהים רוצה דין וחשבון על כל דבר ולא כל כך אכפת לו מה חשבת או לא חשבת שנכון או לא נכון, צודק או לא צודק.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">ועוד על יום כיפור. אתה גם כתבת על זה שאבא שלך הלך לבנות את הבית של המשפחה במו ידיו, גם ביום כיפור. אתה זוכר שלא התאפקת ושאלת אותו איך הוא מעז לעבוד ביום כיפור, דבר שאף אחד לא עושה. אתה זוכר היטב שהוא כעס והשיב: אם יש אלוהים בשמיים אז עלי הוא לא חשב אף פעם, לא עלי ולא על הצרות שלי.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">עד עכשיו היו לנו חיים קשים ובלתי נסבלים, לא היה בדיוק איפה לגור ומה אוכלים מחר. אתה יודע ילד טוב (ילד טוב זה אתה) שכמעט התגרשתי מהאמא שלך וששנינו עשינו את המוות אחד לשניה בעיקר בגלל כל זה.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">את הצרות שלי אני מוכרח לפתור בעצמי. אז במקום ללכת לבית-הכנסת ולדפוק על החזה וליילל "אשמנו בגדנו", אין לי בררה אלא לקחת את גורלי בשתי ידי, לבנות בית ולהתחיל לחיות כמו בן-אדם, ושילך לעזאזל יום הכיפורים.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"></span></p><div id="placeholder673920" style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 0px; width: 450px;"><div style="margin: 0px; padding: 0px;"><a href="http://cafe.themarker.com/media/t/348/254/0/file_0.jpg" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;"><img alt="" height="504" id="placeholder673920_player" src="http://cafe.themarker.com/media/t/348/254/0/file_0.jpg" style="border: 0px; margin: 0px; max-width: 470px; padding: 0px; visibility: visible;" width="427" /></a></div></div><br style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 0px;" /><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">ועוד על יום הכיפורים, במה עוד חטאת?</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">למשל, משהו על כמה פעמים התפטרת ממשהו בקיבוץ? </span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">אז ככה: כמו שהגעת לכאן עשו ממך מרכז בנין. לא היה לך ניסיון ואחרי שנתיים מתסכלות הבנת שזה לא זה. ואתה לא מבין ולא יודע כלום על איך בונים.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">אתה זוכר שבאת למזכירות הקיבוץ והצהרת שאתה לא יכול יותר להמשיך.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">הם נבהלו כי לא היה מישהו אחר למלא את התפקיד, אבל לך זה כבר לא היה אכפת. אתה גם איימת שתעזוב את המשק. זה עשה את שלו ואחרי זמן קצר נשלחת להדריך בתנועה בחיפה. אבל מתי התפטרת ברעש הכי גדול והכי משמעותי?</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">כשהיית מזכיר הקיבוץ בקדנציה השנייה. אז הפכת את העולם, במטרה להאיץ את בניית חדר האוכל החדש ותוך כדי כך גרמת לפיטוריו של מי שאחראי על תכנון חדר האוכל. כשזה נודע באספה קמה אשתו החוצפנית ודרשה ממך להתפטר.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">היה שקט ואף אחד לא הגיב, אז ברוב זעם ותסכול אתה הודעת שבזה אתה מתפטר ושילכו כולם לעזאזל. אף אחד לא הלך לעזאזל ויכול להיות שהסיפור שווה כיפור.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"></span></p><div id="placeholder435311" style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 0px; width: 450px;"><div style="margin: 0px; padding: 0px;"><a href="http://cafe.themarker.com/media/t/348/254/1/file_0.jpg" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;"><img alt="" height="408" id="placeholder435311_player" src="http://cafe.themarker.com/media/t/348/254/1/file_0.jpg" style="border: 0px; margin: 0px; max-width: 470px; padding: 0px; visibility: visible;" width="427" /></a></div></div><br style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 0px;" /><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">מתי עוד פעם התפטרת?</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">שוב פעם כמרכז הבניין בפעם השנייה. אתה עסקת בבניית השיכון לנוער ופתאום הודיעו לך שאין כסף לשלם לפועלים ושתפסיק את הבניה.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">אז בתגובה התפטרת. למה? אולי מפני שלא דיברו אתך מספיק זמן לפני זה? אולי.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">וגם על זה כבר כתבת.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">מתי עוד פעם גרמת למשהו רע מאוד? בסדנת הצפון של בימת הקיבוץ. אתה קרעת את התחת שם 4 שנים בכל הניהול, גם הארגוני וגם האמנותי.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">אבל הייתה שם אחת – אורנה ספיר (שחקנית) עם אף גבוה עד השמיים שהודיעה לכלל חברי הסדנה כזה דבר:</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">"אם רוצים להגיע למשהו בתאטרון הזה אז צריך לעשות את הכל ההפך ממה שאמן עושה".</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">זה נפל עליך כרעם ביום בהיר וגרם להתפטרות קולנית ודי שערורייתית.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">אז מה פה לא בסדר? לא בסדר כי מאותו רגע התדרדרה סדנת הצפון עד שהתפרקה ונעלמה.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"> על מה עוד צריך חשבון נפש?</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">על זה שבגיל 86 אתה לא בטוח שאתה בכלל תגיע לעוד יום כיפור. אז די ונמאס מהחשבונות של הנפש.</span></p>אחאב בקרhttp://www.blogger.com/profile/02268583673331826299noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7345163869002928519.post-19816826381993294842020-07-09T10:34:00.001-07:002020-07-09T10:34:45.091-07:00צועדת חזית אדומה<br /><div><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #333300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">עכשיו אתה חוזר ל"אלה הם חייך" . ב1954 נשלחת לתנועה המאוחדת להות מדריך באזור הצפון. </span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #333300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">מופיעה רשימה שכתבת, עם הגעתך לקומונה ברח' ברזילי 13 חיפה.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #333300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">לא ברור איפה זה התפרסם, אבל כן כתוב שזה התפרסם בעלון של קן התנועה בחיפה. מזה אתה שכחת בכלל ולגמרי.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #333300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #333300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">"<span style="margin: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: underline;">על התנועה...ואני?</span></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #333300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">...עשרות ידיים הושטו אל על, לבי גלש לתהומות. שכנתי התגלגלה ביילל צחוק מטורפים ונחפזה להשיג פלגין ומלח אנגלי, לא בשבילי אלא בשבילה.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #333300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">מרכז המשק חטף שבץ קטן, החלוציות לא הכזיבה.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #333300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">זהו בערך התיאור המבולבל אמנם אך הנאמן למציאות, מתגובותיו של העולם הסובב אותי ביחס להלצה הטיפשית שהגורל ממציא לנו לפני חודש במשק יזרעאל (זה כשעוד קוראים לקיבוץ "משק" לכל הכיוונים, יש מצב המשק יש מיקום המשק ויש בני משק וכאלה);</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #333300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">אני יוצא להדרכה.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #333300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">ארוז בתוך חולצה כחולה חדשה וכל חפצי, אני ניצב יום בהיר אחד בפתח הקומונה ברחוב ברזילאי 13.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #333300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">נושא עדיין בלבי את תמימותה הארסית של ברכת הפרידה הלבבית מפי הנהג שלנו והאוטו שלו. כך אני צועד ברגשות מעורבים צעד ראשון בשבילי הדרכה וחינוך להגשמת החלוציות וחזונה הסוציאלקונסטרוקטיבי קבוצתי.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"></p><div id="placeholder406011" style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 0px; width: 450px;"><div style="margin: 0px; padding: 0px;"><a href="http://cafe.themarker.com/media/t/348/167/9/file_0.jpg" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;"><img alt="" height="342" id="placeholder406011_player" src="http://cafe.themarker.com/media/t/348/167/9/file_0.jpg" style="border: 0px; margin: 0px; max-width: 470px; padding: 0px; visibility: visible;" width="427" /></a></div></div><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"> </p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #333300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">ראשון המכשולים הניצב לי בדרכי אל מצודת הערכים הנ"ל, הוא הר של צוקי אשפה וגלי אשפה העלול להפיץ לכל עבר בעזרת ממדיו העצומים וצחנתו האדירה גדוד חיילים סיני. אולם, אמר מי שאמר: אין גדול מכוחו של ההרגל.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #333300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">לאחר שאני מתרגל למראה והריח, אני מטפס בתנופה רבה על הררי החושך ודומן הטינופת הללן ומגיע לעברם השני, שם אני מתחיל לגלוש במדרגות אל שאול תחתיה, בה אני עומד לשכון כבוד משך תקופת זמן ממושכת יותר מדי.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #333300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">ואכן, המראה אשר נתגלה לעיני לא עמד בשום סתירה לאשר לבי נבא לי קודם. </span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #333300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">תקצר הלשון מלספר והדמיון מלתאר את מרבץ חזירי אדם בצורת מדריכים הזה.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #333300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">הרי ניירות מקושקשים מפוזרים בשיטה מקורית ביותר בינות למטות וכונניות.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #333300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">גרביים וספרים ונעלים ואפר ומשחת נעלים ופרוסת לחם מימי דן צמחי (שהיה פה פעם) הכל בחדר אחד. </span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"></p><div id="placeholder294751" style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 0px; width: 450px;"><div style="margin: 0px; padding: 0px;"><a href="http://cafe.themarker.com/media/t/348/168/0/file_0.jpg" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;"><img alt="" height="582" id="placeholder294751_player" src="http://cafe.themarker.com/media/t/348/168/0/file_0.jpg" style="border: 0px; margin: 0px; max-width: 470px; padding: 0px; visibility: visible;" width="427" /></a></div></div><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #333300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">אל השני לא מגיעים כל כך מהר:</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #333300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">כאן צריך לעבור ביעף על פתח חדר האמבטיה ועוד כל מיני, אשר ממנו נודף בעוצמה מבלבלת חושים ועשתונות סירחון אימים של כל מה שעשו שם במשך מי יודע כמה זמן. (אחר כך מסתבר לי שהקירות המשוחים ברוב חוכמה בצבע כהה כנגד לכלוך אינם אלה חרסינה לבנה).</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #333300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">פתחו של חדר בלהות זה הוא משמאל ומימין פינה אפלולית הדומה תכלית דמיון לכוך קברים. שם קבורים למעצבה שלושים וחצי זוגות נעלים שעם החדיש ביותר נפגשתי עוד בימי הטיול לאילת בהיותי חניך.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #333300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">והחדר, החדר שבו אני צריך לשכון נראה לי על פי הזיכרון כתצלום מדוייק להפליא של מהפכת סדום ועמורה שמלפני אלפי שנים.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #333300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">אין ספק בידי שמאז לא טרח איש אף להציץ לתוכו עד שאני התנדבתי לכך.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #333300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"></span></p><div id="placeholder546038" style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 0px; width: 450px;"><div style="margin: 0px; padding: 0px;"><a href="http://cafe.themarker.com/media/t/348/168/1/file_0.jpg" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;"><img alt="" height="447" id="placeholder546038_player" src="http://cafe.themarker.com/media/t/348/168/1/file_0.jpg" style="border: 0px; margin: 0px; max-width: 470px; padding: 0px; visibility: visible;" width="427" /></a></div></div><br style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 0px;" /><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #333300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">כן, עוד פרט מעניין שאני מחסיר כל העת מהתמונה מרהיבת העין והלב, הלא הוא מה שהיה פעם מטבח בתוך מה שהיה פה פעם דירה. מטבח?</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #333300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">לא. מדבר!!</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #333300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">מדבר של שממת כלי מטבח ופסולת נושנה, השורץ מקקים מתים למחצה מרעב כתוצאה משפע האוכל המצוי במזללת הלולים הזו. שלא לדבר על המרפסת הצופה אל הנוף נפלא ומראות טבע נהדרים ושבעצם איננה אלה משכן לעשרות אריות בצורת חתולים שמשום מה פרים ורבים כאן ברחוב באין פוצה פה ומצפצף כנגד יללתם.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #333300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">לאור כל האמור והמסופר, ברור יהיה שמעשי הראשון בעבודת ההדרכה היה התנפלות טוטאלית על דירת הקומונה ויושביה השאננים והפיכת המקום על אנשיו מפח אשפה מלוכלך לפח אשפה נקי.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #333300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">זו היתה קבלת הפנים שנפלה לי חבל בנעימים מיד עם צאתי מעולם ההגשמה החלוצית ובואי אל מערכות התנועה הרעיונית הצועדת לקראתה.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #333300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">יתר הרפתקאותיי אשר היו ולא היו מאז והלאה עוד תסופרנה.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #333300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">אמן</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #333300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">חבר!! קראת את העלון פעם אחת. חזור וקרא בו שנית!!"</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #333300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #333300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">מתוך "עלעלים" עלון מחנה חיפה – התנועה המאוחדת - ט"ו חשון תשט"ו - 11.11.54 </span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #333300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"> </p><div id="placeholder366683" style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 0px; width: 450px;"><div style="margin: 0px; padding: 0px;"><a href="http://cafe.themarker.com/media/t/348/168/2/file_0.jpg" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;"><img alt="" height="302" id="placeholder366683_player" src="http://cafe.themarker.com/media/t/348/168/2/file_0.jpg" style="border: 0px; margin: 0px; max-width: 470px; padding: 0px; visibility: visible;" width="427" /></a></div></div><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #333300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">ולכבוד תנועת הנוער המאוחדת הרי שיר סוציאליסטי למהדרין אותו שרת כשהשתתפת במצעדים של אחד המאי עוד בת"א.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"> </p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><strong style="color: #333300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">צועדת חזית אדומה</strong></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #333300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><strong style="margin: 0px; padding: 0px;">מילים</strong><strong style="margin: 0px; padding: 0px;">:</strong> <a href="https://www.zemereshet.co.il/artist.asp?id=20" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;">לא ידוע</a></span><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /><span style="color: #333300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><strong style="margin: 0px; padding: 0px;">לחן</strong><strong style="margin: 0px; padding: 0px;">:</strong> <a href="https://www.zemereshet.co.il/artist.asp?id=1177" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;">יולי אברמוביץ' חאיט</a></span><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /><span style="color: #333300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><strong style="margin: 0px; padding: 0px;">הלחנה</strong><strong style="margin: 0px; padding: 0px;">:</strong> 1921</span><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /><span style="color: #333300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">קָדִימָה, קָדִימָה, קָדִימָה –</span><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /><span style="color: #333300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">צוֹעֶדֶת חֲזִית אֲדֻמָּה.</span><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /><span style="color: #333300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">לִקְרָב אַחֲרוֹן אֶת הַדֶּגֶל הָרֵם,</span><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /><span style="color: #333300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">פּוֹעֵל וְעוֹבֵד אֲדָמָה!</span><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /><span style="color: #333300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">דֶּגֶל אָדֹם, דֶּגֶל קָדִימָה,</span><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /><span style="color: #333300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">דֶּגֶל אָדֹם נִשָּׂא אֶל הַשְּׁחָקִים</span><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /><span style="color: #333300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">וְהוּא יוֹבִיל אוֹתְךָ תָּמִיד קָדִימָה</span><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /><span style="color: #333300; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">כָּל הֶעָמֵל לִקְרַאת הַנִּצָּחוֹן.</span></p></div>אחאב בקרhttp://www.blogger.com/profile/02268583673331826299noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7345163869002928519.post-38981779005188831632020-07-09T10:24:00.000-07:002020-07-09T10:24:40.119-07:00אין לאן לברוח <br /><div><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: red; margin: 0px; padding: 0px;">אבא שלי - אמנון בקר נפטר בשבת 7-9-2019 .</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: red; margin: 0px; padding: 0px;">הוא היה צלול ומודע עד לרגע האחרון. על אף מצבו הבריאותי - עיוור, חירש ומוגבל בתנועה, המשיך ליצור, לכתוב, לנגן ולפסל. סבל מחולשה ומבעיות לב. </span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: red; margin: 0px; padding: 0px;">בחמש השנים האחרונות, העליתי את מסמך הזיכרונות שכתב, "רגע לפני שאתה שוכח" או "הטיוטא" כפי שקרא לו, במקטעים. </span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: red; margin: 0px; padding: 0px;">אמן יצר מתוך האש שבערה בעצמותיו. התגובות של חברי הקוראים היו כשמן בעצמותיו ונתנו לו רצון להמשיך ליצור ולחיות. בוקר לפני שנפטר הספיק להכתיב עוד שלושה עמודי זיכרונות. </span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: red; margin: 0px; padding: 0px;">בכוונתי להמשיך ולהעלות את שארית המסמך עד לסופו. להלן קטע שנכתב כבר לפני שנה. </span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"> </p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">אין לאן לברוח. היום, 14.11.2018 אתה בן 86. מי היה מאמין?</em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">זאת כנראה הזדמנות שעצמך יקשקש קצת על עצמך כל מיני דיבורים ישר מהבטן.</em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">לפני שעה היית אצל רופא המשפחה שלך במרפאה בקיבוץ, ד"ר בר-סלע.</em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">הפעם הגעת אליו מפני שבזמן האחרון אתה סובל נורא מכאבים במפרק הזרועות וגם בירך שמאל.</em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">לא מסוגל להרים את הידיים לצדדים וקשה לך להתהפך במיטה מצד לצד בגלל שזה נורא כואב להתאמץ בידיים לעשות את זה. בין השאר, שאל אותך הרופא מה דעתך על החיים בכלל ואם אין לך הרהורי סוף כלשהם.</em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">אתה אמרת לו שמצד אחד יש לך כאלה הרהורים אבל מצד שני אתה לא מתכוון לוותר על החיים כל זמן שאתה יכול להמשיך, כואב או לא כואב. קצת מכאיב לנפש להיזכר , שאת כל הדברים החשובים בעיניך עשית כבר לפני כארבעים שנים. זה הצגת "מישהו" בארבע הפקות, זה בעל עור הדב בשתי הפקות , זה המחזה "דבורה שטרקמן" ועוד כל מיני. וכמו שאמר הזקן הנחמד ההוא מהסרט "</em><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;">straight story</em></strong><em style="margin: 0px; padding: 0px;">":</em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">"החרא בלהיות זקן זה להיזכר מה עשית כשהיית צעיר".</em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"></p><div id="placeholder604988" style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 0px; width: 450px;"><div style="margin: 0px; padding: 0px;"><a href="http://cafe.themarker.com/media/t/348/125/0/file_0.jpg" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;"><img alt="" height="546" id="placeholder604988_player" src="http://cafe.themarker.com/media/t/348/125/0/file_0.jpg" style="border: 0px; margin: 0px; max-width: 470px; padding: 0px; visibility: visible;" width="427" /></a></div></div><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">מחרתיים עושה לך כל המשפחה יום הולדת חגיגי.</em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">בין השאר תגענה למסיבה שתי הנינות שלך – גפן ואגם.</em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">זו אולי נחת אמיתית מהחיים המחורבנים שיש לך בימים כואבים אלה ועם כל שאר הגורמים, סליחה. </em><em style="margin: 0px; padding: 0px;"> </em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">עוד דיבור בטן אחד (אולי יהיו עוד).</em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">כפי שכבר כתבת, אתה עדיין באמצע קריאת האוטוביוגרפיה של אורי אבנרי ז"ל. נדמה לך שככל שאתה מעמיק לקרוא אתה מתחיל לסמפט את האיש יותר ממה שעשית פעם.</em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">בין השאר הוא אומר ששנא את בן גוריון מפני שפירק את הפלמ"ח והפך את צה"ל לאיזה שהוא חיקוי של הצבא הבריטי, כולל הריחוק בין הקצינים לחפ"שים וכולי וכולי. </em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">זה מזכיר לך את חווית בסיס הטירונים שלך ב-1950 ודעתך על הצבא הזה היא בדיוק כמו של אורי אבנרי.</em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">מעניין שעד עכשיו, אחרי שני דיסקים ואחרי שאורי אבנרי לא השאיר אף אבן בשדה הפוליטיקה בכל הנוגע לשאיפה לשלום במרחב השמי. עדיין לא הגיע לכתוב על ההתארגנות הקיקיונית של "ברית שלום", עליה כתבת די הרבה.</em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">אולי בהמשך הדברים. </em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">מה זה שייך ליום ההולדת ה-</em><em style="margin: 0px; padding: 0px;">86</em><em style="margin: 0px; padding: 0px;"> שלך? איפה שלום ואיפה בטיח?</em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">והיום התפטר שר הביטחון, אביגדור ליברמן, ואולי יהיו בחירות.</em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">אתה לא מאמין שמשהו פה ישתנה במדינה הזאת אז גם לא אכפת לך מי בדיוק יהיה שר הביטחון.</em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">"יום הולדת נחמד, חג נאה ומיוחד נאחל לו לאָמֵן יום הולדת נחמד".</em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;"> </em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;"> </em></p><div id="placeholder371857" style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 0px; width: 450px;"><div style="margin: 0px; padding: 0px;"><a href="http://cafe.themarker.com/media/t/348/125/1/file_0.jpg" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;"><img alt="" height="503" id="placeholder371857_player" src="http://cafe.themarker.com/media/t/348/125/1/file_0.jpg" style="border: 0px; margin: 0px; max-width: 470px; padding: 0px; visibility: visible;" width="427" /></a></div></div><em style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 0px;"></em><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">במהלך חגיגת יום ההולדת שלך ה-86 חיטטו שתי נכדותיך, מטר ונוהר, ומצאו בכוננית הספרים את מה שעוד לא זרקתם, בגלל חוסר מקום, איזו חוברת דקה שממנה שכחת כבר מזמן. הייתה הפתעה גדולה.</em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">ב-1977, עשו לך בקיבוץ אירוע "אלה הם חייך". זה היה משהו עם המון אנשים ואורחים מוזמנים ממשך כל חייך.</em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">אתה זוכר שהתרגשת נורא. עיון בחוברת גילה המון צילומים, כאלה שהיית בטוח שהלכו לאיבוד. אבל הם לא.</em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">חברה אחת וחבר אחד, צביה אשד וצביקה עמיחי, הלכו והפכו את כל העולם בשביל למצוא את כל זה. החומר שהם אספו וגרדו מכל מקום אפשרי הוא ממש ממיטב זיכרונותיך. אתה לא יכול להתאפק ולהעלות חלק גדול מזה בתוך מסמך הזיכרונות. למשל, את מה שפלונית, דורית פינק, כתבה כברכה ליום הולדתך ה-50. לפני 36 שנים.</em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">"</em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">1</em><em style="margin: 0px; padding: 0px;">) מָה נַלִּין? אֵין לִרְטֹן! (אֵין אֶת מֵי לְהַאֲשִׁים..)</em><em style="margin: 0px; padding: 0px;"> </em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">זֶה יִקְרֶה לְכֻלָּם, תִּתְפַּלְּאוּ, אֲנָשִׁים.</em><em style="margin: 0px; padding: 0px;"> </em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">וְהַחֹדֶשׁ – (עַקְרָב) – מִכָּל חֲדָשִׁים –</em><em style="margin: 0px; padding: 0px;"> </em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">גַּם אָמֵּן שֶׁלָּנוּ סוֹגֵר חֲמִשִּׁים!</em><em style="margin: 0px; padding: 0px;"> </em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;"> </em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">2) אֶל תִרְאוּהוּ בִּקְּהָל נוֹאָשִׁים אוֹ קְשִׁישִׁים!</em><em style="margin: 0px; padding: 0px;"> </em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">מַחֲצִית תָּכְנִיּוֹת עוֹד עָלָיו לְהַגְשִׁים.</em><em style="margin: 0px; padding: 0px;"> </em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">וַעֲדַיִן אוֹנוֹ בְּבַקְבּוּק, בְּנָּשִׁים –</em><em style="margin: 0px; padding: 0px;"> </em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">הַחַיִּים מַתְחִילִים, הֵן, בְּגִיל חֲמִשִּׁים!</em><em style="margin: 0px; padding: 0px;"> </em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;"> </em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">3) כֵּן, הַגִּיל הוּא תִּסְמֹנֶת שֶׁל "אֵיךְ מַרְגִּישִׁים".</em><em style="margin: 0px; padding: 0px;"> </em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">יֵשׁ זְקֵנִים בְּנִי עֶשְׂרִים – צְעִירִים בְּנִי שִׁישִׂים.</em><em style="margin: 0px; padding: 0px;"> </em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">יֵשׁ נֻקְשִׁים, חוֹשְׁשִׁים, בַּמָּקוֹם מְדַשְׁדְּשִׁים –</em><em style="margin: 0px; padding: 0px;"> </em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">אַךְ יֵשׁ גְּמִישִׁים, רְגִישִׁים וְחַדֵי הַחוּשִׁים.</em><em style="margin: 0px; padding: 0px;"> </em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;"> </em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">4) טוֹב, אוּלַי פַּסֵי-כֶּסֶף בִּצְדָעַיו מִתְפַּלְּשִׁים,</em><em style="margin: 0px; padding: 0px;"></em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">אַךְ חֹמֶר לִלְבֵנִים מִדֵּי יוֹם עוֹד לָשִׁים,</em><em style="margin: 0px; padding: 0px;"></em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">וְ"אָנוּ נִבְנֶה אוֹתְךָ מוֹלֶדֶת" – (וּבִזְמַנִּים קָשִׁים!)</em><em style="margin: 0px; padding: 0px;"></em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">הוּא עוֹד שָׁר וּבוֹנֶה, וְ"עוֹלֶה וּמַגְשִׁים".</em><em style="margin: 0px; padding: 0px;"></em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;"> </em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">5) וְנוֹתֵן לְכֻלָּנוּ – חֲתִיכוֹת, בַּרְנָשִׁים –</em><em style="margin: 0px; padding: 0px;"></em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">לְהָבִין שֶׁזּוֹ רַק הַתְחָלָה! מַרְגִּישִׁים...</em><em style="margin: 0px; padding: 0px;"></em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">וְלָכֵן, שׁוּב חוֹזְרִים אָנוּ וּמַדְגִּישִׁים:</em><em style="margin: 0px; padding: 0px;"></em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">הַחַיִּים מַתְחִילִים רַק בְּגִיל חֲמִשִּׁים!</em><em style="margin: 0px; padding: 0px;"></em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;"> מזל טוב ! </em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;"> </em></p><div id="placeholder943833" style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 0px; width: 450px;"><div style="margin: 0px; padding: 0px;"><a href="http://cafe.themarker.com/media/t/348/125/2/file_0.jpg" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;"><img alt="" height="436" id="placeholder943833_player" src="http://cafe.themarker.com/media/t/348/125/2/file_0.jpg" style="border: 0px; margin: 0px; max-width: 470px; padding: 0px; visibility: visible;" width="427" /></a></div></div><em style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 0px;"></em><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">ובהזדמנות זאת, נכון שהעונש כמעט הכי גדול שנפל עליך בשנה האחרונה זה הרכב התכניות של השידור ברדיו הממלכתי החדש. איפה כל השירים הטובים? איפה המוסיקה הליטורגית ואיפה כל מיני דברים אחרים מסוג זה? טוב.</em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">אז למי שלא יודע ולמי שירצה להיות ער בארבע בבוקר, אז שמה יש שעה שלמה של מיטב הזמר העברי, גם החדש וגם הישן. מזלך הוא שאתה תמיד ער בשעה הזאת או לפני השינה או אחרי השינה. מה טוב ומה נעים שבת שירים גם יחד.</em></p></div>אחאב בקרhttp://www.blogger.com/profile/02268583673331826299noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7345163869002928519.post-14906928852225919962020-07-09T10:18:00.000-07:002020-07-09T10:18:19.303-07:00צרעה וסברס<br /><div><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">ועכשיו בחזרה ל-1948. כבר נזכרת במסמך הזיכרונות הזה בקיבוץ צרעה כמה וכמה פעמים. כנראה שאתה לא זוכר בדיוק הכל אבל בטוח שב-17.12.48 יצא לך להשתתף ביום העליה של קיבוץ צרעה, שם על ההרים ליד הכפר הערבי הנטוש "צוֹרָה".</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">אתה זוכר איך התאספתם, כל העדה התנועתית של התנועה המאוחדת בחמש בבוקר ליד בנק הפועלים בתל אביב. שם העלו אתכם על משאית מק דיזל.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">אחרי כשעה של נסיעה הגעתם למקום דווקא מצידו המערבי של הישוב במין מעלה משונה בין סלעים ועצים שהמק-דיזל בקושי הצליח לעבור ביניהם.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">כל תנועת הנוער "המאוחדת" הייתה שם וכולם עבדו בהקמת צריפים וכל מיני.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">נדמה לך על בטוח שאת האוכל שבישלו שם עבור המתנדבים להקמת הישוב עשתה פלונית, רבקה ויינשיין, זאת שלעתיד תהיה אם הנח"ל.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">אתה לא זוכר בדיוק מתי, אבל במשך השנה שלאחר מכן, זה בחודשים הראשונים של הקמת הקיבוץ, יצא לך לעבוד בצרעה.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">זה במסגרת ההתגייסות של תנועת הנוער שלך למאמץ ההתיישבותי.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"> </p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"></p><div id="placeholder157457" style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 0px; width: 450px;"><div style="margin: 0px; padding: 0px;"><a href="http://cafe.themarker.com/media/t/347/997/6/file_0.jpg" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;"><img alt="" height="300" id="placeholder157457_player" src="http://cafe.themarker.com/media/t/347/997/6/file_0.jpg" style="border: 0px; margin: 0px; max-width: 470px; padding: 0px; visibility: visible;" width="427" /></a></div></div><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">אתה לא זוכר מה היה בדיוק ומתי, אבל אתה זוכר שלא היה בצרעה כמעט כלום ולא היה מי יודע מה לעשות ומה שעשו אתכם זה לשלוח אתכם לקטוף סַבְּרֵס בכמויות גדולות, סברס שגדלו בשפע בתוך הכפר הערבי הנטוש.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">נדמה לך שחברי הקיבוץ קטפו המון פרי ושלחו אותו לתנובה בירושלים בשביל להרוויח כמה גרושים. אתה זוכר איך נתקעו לכם בתוך הפה הקוצים האלה שאי אפשר היה להוציא אותם ורק לחכות עד שייעלמו מעצמם. בוקר אחד קמתם לעבודה, לקחת את הפחים הגדולים ואת הכפפות וטיפסתם על הגבעה של הכפר הערבי. בלילה הקודם נשמעו כמה וכמה יריות. היו אלה השומרים של הקיבוץ הצעיר ולא היה בטוח למה בדיוק הם ירו. כשהגעתם לשטח בו גדלו הסברס בין חורבות הכפר נדהמתם למצוא על ערמת חורבות מישהו יושב ומביט בכם בצורה מאד מיוחדת.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">כשהתקרבתם התברר שזה פשוט פלח ערבי, לבוש כמו פלח ערבי עם עבאיה וכיפה גדולה על ראשו. הוא לא ענה על השאלה מי הוא ומה הוא רק הציץ בכם במבט מלא סבל ובקשת רחמים. אחרי קצת הסתכלות ובחינת מצבו של הערבי המוזר הזה התברר שהוא פצוע מכמה כדורים שחדרו לגופו בכל מיני מקומות אבל לא הצליחו להרוג אותו.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">אתה לא זוכר איך אבל הסתבר שהוא תושב הכפר צ'ורה שהגיע מעבר לגבול כדי למצוא את ביתו ההרוס ואולי לחפש שם משהו שהשאירו בעת המנוסה.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"></p><div id="placeholder905582" style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 0px; width: 450px;"><div style="margin: 0px; padding: 0px;"><a href="http://cafe.themarker.com/media/t/347/997/9/file_0.jpg" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;"><img alt="" height="436" id="placeholder905582_player" src="http://cafe.themarker.com/media/t/347/997/9/file_0.jpg" style="border: 0px; margin: 0px; max-width: 470px; padding: 0px; visibility: visible;" width="427" /></a></div></div><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">במקום לקטוף סברס, מיהרתם להזעיק את חברי המשק. הגיעו כמה פלמ"חניקים.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">הם בדקו את המסכן, הביאו אלונקה, השכיבו אותו ולקחו אותו אל המשאית של הקיבוץ שהסיעה את המסכן למשטרת הַרְטוּב, זאת שקיימת עד היום בין בית שמש למושב נַחַם, שיושב על חורבות המושבה הרטוב.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">מה בדיוק הקפיץ אותך להזכר בסצינה הזאת?</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">קריאת האוטוביוגרפיה של אורי אבנרי, בה הוא מספר על היתקלותם של שועלי שמשון בערבים כפריים שניסו לחזור לבתיהם ואת זה שהם גם הרגו את הערבים האלה בפקודת מפקדת החטיבה. קשה לקרוא ולא נעים להיזכר. </span></p><ul style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px 20px 0px 0px; padding: 0px;"><li style="list-style: none; margin: 0px; padding: 0px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"> <div id="placeholder876977" style="margin: 0px; padding: 0px; width: 450px;"><div style="margin: 0px; padding: 0px;"><a href="http://cafe.themarker.com/media/t/347/998/0/file_0.jpg" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;"><img alt="" height="299" id="placeholder876977_player" src="http://cafe.themarker.com/media/t/347/998/0/file_0.jpg" style="border: 0px; margin: 0px; max-width: 470px; padding: 0px; visibility: visible;" width="427" /></a></div></div></span></li></ul><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">עוד שיר סוציאליסטי מבית חינוך בצפון. הם פשוט לא נגמרים, השירים האלה. עד מתי? </span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><strong style="margin: 0px; padding: 0px;">מילים</strong>: <a href="https://www.zemereshet.co.il/artist.asp?id=471" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;">אלפרד תימה</a></span><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><strong style="margin: 0px; padding: 0px;">תרגום/נוסח עברי</strong>: <a href="https://www.zemereshet.co.il/artist.asp?id=157" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;">יהודה שרת</a></span><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><strong style="margin: 0px; padding: 0px;">לחן</strong><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"> </strong><strong style="margin: 0px; padding: 0px;">:</strong> <a href="https://www.zemereshet.co.il/artist.asp?id=213" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;">ארנסט קנור</a></span><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><strong style="margin: 0px; padding: 0px;">כתיבה</strong> 1929:</span><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><strong style="margin: 0px; padding: 0px;">הלחנה</strong> 1930:</span><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /></p><div style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 0px;"><p style="margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">לָנוּ הַשֶּׁמֶשׁ, לָנוּ הָאָרֶץ,</span><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">אֶל הַמָּחָר הַדֶּרֶך נָסֹל.</span><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">וְאָח אֱלֵי אָח הַיָּד נוֹשִׁיטָה –</span><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">וְשִׁיר הֶעָתִיד יָרִיעַ בְּקוֹל.</span><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"></span><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">סֵבֶל יָדַעְנוּ, עֹנִי וָמֶרִי,</span><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">בְּעֵמֶק הַצַּעַר נָקְפוּ הַשָּׁנִים –</span><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">עַד כִּי פָּרַצְנוּ וְעָלִינוּ,</span><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">נִצְעַד בְּחֻלְצַת הֶעָמָל אֱמוּנִים</span></p></div><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"> </p></div>אחאב בקרhttp://www.blogger.com/profile/02268583673331826299noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7345163869002928519.post-28570799713080176642020-07-09T10:13:00.001-07:002020-07-09T10:13:48.318-07:00האקליפטוס הזה<img src="http://cafe.themarker.com/media/t/347/531/7/file_0.jpg" />אחאב בקרhttp://www.blogger.com/profile/02268583673331826299noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7345163869002928519.post-28883470297843014402020-07-09T10:08:00.000-07:002020-07-09T10:08:42.483-07:00האוטו שלנו <br /><div><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #993366; margin: 0px; padding: 0px;">ועוד משהו מפעם פעם, כשלא היו עגבניות בחורף ולא היו מכוניות בכלל.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"> </p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #993366; margin: 0px; padding: 0px;">פעם לא היה "רכב" ולא היה "מכונית" ולא היה "גלגלים" וגם לא "משאית" ולא שום דבר מכל זה. היה אוטו.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #993366; margin: 0px; padding: 0px;">תמיד הוא היה אוטו משא וזהו.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #993366; margin: 0px; padding: 0px;">בשביל הייקים הוא היה אאוטו. בשביל הרוסים הוא היה אבטו, או מקסימום- "מכונה". </span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #993366; margin: 0px; padding: 0px;">עלעול חפוז בספר היובל של קיבוץ יזרעאל, מוליד אזכורים משעשעים על כל מיני אוטואים.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #993366; margin: 0px; padding: 0px;"> מסופר על אוטו שהביא 60 שקי מלט לכפר. זה היה ה"אוסטין" 6 טון, האוטו הראשון של קיבוץ זרעין.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #993366; margin: 0px; padding: 0px;">כמו 99% של המשאיות במדינה אז, גם הוא היה מעודפי הצבא הבריטי, שכל המדבר המערבי מאחוריו ומה לא.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #993366; margin: 0px; padding: 0px;">צבעו היה אפור והוא נהג להתקלקל פעמיים ביום. זה הוא שמופיע בספר וגם בכמה ציורים שאנחנו עשינו.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #993366; margin: 0px; padding: 0px;"></span></p><div id="placeholder408903" style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 0px; width: 450px;"><div style="margin: 0px; padding: 0px;"><a href="http://cafe.themarker.com/media/t/347/892/5/file_0.jpg" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;"><img alt="" height="334" id="placeholder408903_player" src="http://cafe.themarker.com/media/t/347/892/5/file_0.jpg" style="border: 0px; margin: 0px; max-width: 470px; padding: 0px; visibility: visible;" width="427" /></a></div></div><br style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 0px;" /><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"> </p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #993366; margin: 0px; padding: 0px;">אחריו היה הטנדר דודג' - שהוא, הוא, בצדק, מהווה את האוטו בהא הידיעה שאי פעם נסע פה. </span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #993366; margin: 0px; padding: 0px;">אגב, היה לו מה שקראו אז "הגה ימני", כמו במכוניות באנגליה, שם נוסעים בצד הלא נכון של הכביש.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #993366; margin: 0px; padding: 0px;">על הנהגים לא נדבר. רק שנהג על האוטו היה חצי אלוהים וזהו. </span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #993366; margin: 0px; padding: 0px;">בדודג' הירוק הזה, היו עושים נתן הנקניק וגם עזרון – "אוברול" בכל שנה (מי יודע היום מה זה "אוברול"?).</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #993366; margin: 0px; padding: 0px;">גם הטנדר הגדול הזה שירת אצל מונטגומרי, אם לא עוד אצל וַיְוֵל ואוֹקִינְלֵק.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #993366; margin: 0px; padding: 0px;">הוא היה חזק וכל המשק היו עולים עליו לנסוע לכל מקום - לבמה המשותפת בעין חרוד, להצגות בכפר יחזקאל, לתהלוכות אחד במאי בחיפה ולסרטים בקולנוע "קִיצִי" בעפולה.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #993366; margin: 0px; padding: 0px;">הוא גם היה מוביל ביצים וחלב לתנובה. רנה'לה אחת, נפלה ממנו פעם, בצומת נבות, שהיה אז רק סיבוב ליזרעאל והיום יש בה מחלף חדש. הדודג' הזה גם הטיס את מויש'לה לבית חולים. </span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #993366; margin: 0px; padding: 0px;">אבל גם הוא התעייף.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #993366; margin: 0px; padding: 0px;">כשבקושי עוד זז, הגיע ה"פורד" שלשה וחצי טון, ירוק כזה. אתו הובילו חציר וקש ותוצרת וטיולים לאילת וגם ריכוז קניות מחיפה. הדודג' גמר בתור עגלה לעפר. אחריהם היו "בדפורד" וטנדר "ויליס" צבוע בז'. </span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"></p><div id="placeholder202745" style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 0px; width: 450px;"><div style="margin: 0px; padding: 0px;"><a href="http://cafe.themarker.com/media/t/347/892/6/file_0.jpg" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;"><img alt="" height="357" id="placeholder202745_player" src="http://cafe.themarker.com/media/t/347/892/6/file_0.jpg" style="border: 0px; margin: 0px; max-width: 470px; padding: 0px; visibility: visible;" width="427" /></a></div></div><span style="background-color: #f7f3e7; color: #993366; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 0px;"> </span><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"> </p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #993366; font-size: 10pt; margin: 0px; padding: 0px;">ב"וויליס", היו הילדים מובלים לביה"ס על ידי חיים כהן, משוגע עם קבלות על עצבנות, שהיה לוקח גם אותם וגם את הביצים וגם את החלב וגם איזה מורה, " לתנובה ולביה"ס המשותף - הכל דרך האבק והמעיין, עם ארוחת בוקר לכורמים. זה היה לילדים גיהינום אמיתי.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #993366; margin: 0px; padding: 0px;">אח"כ הגיע ג'יפ גדול ואפור לפלחה. הוא, הוא, כבר ב-1964, בישר את עידן ה"רכב לחברים" ואפשר היה לנסוע בו באופן פרטי, מה שאיים להרוס את הקבוצה.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #993366; margin: 0px; padding: 0px;">היה גם "סטודיבייקר" מחורבן שחבל על הזמן.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #993366; margin: 0px; padding: 0px;"></span></p><div id="placeholder130877" style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 0px; width: 450px;"><div style="margin: 0px; padding: 0px;"><a href="http://cafe.themarker.com/media/t/347/892/7/file_0.jpg" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;"><img alt="" height="322" id="placeholder130877_player" src="http://cafe.themarker.com/media/t/347/892/7/file_0.jpg" style="border: 0px; margin: 0px; max-width: 470px; padding: 0px; visibility: visible;" width="427" /></a></div></div><br style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 0px;" /><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #993366; margin: 0px; padding: 0px;">אלה, פחות או יותר, היו מה שהיו בעידן שאוטו היה אוטו וזהו. </span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #993366; margin: 0px; padding: 0px;">היום יש עשרות מכוניות ומאות נהגים וזה לא מה שהיה פעם.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: #993366; margin: 0px; padding: 0px;">ועל הטנדר ההוא גם שרנו את הבית מהשיר:</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;"><span style="color: #993366; font-size: 10pt; margin: 0px; padding: 0px;">ומה עם הכביסה? ומה עם המחסן?</span></em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;"><span style="color: #993366; margin: 0px; padding: 0px;">הטנדר איך יסע לכאן וגם לשם?</span></em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;"><span style="color: #993366; margin: 0px; padding: 0px;">אם הוא בכלל נוסע לתנובה עם חלב?</span></em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;"><span style="color: #993366; margin: 0px; padding: 0px;">אפשר להשתגע, הוא בתיקון עכשיו……</span></em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;"><span style="color: #993366; font-size: 10pt; margin: 0px; padding: 0px;">די… די… די.. די…!</span></em></p></div>אחאב בקרhttp://www.blogger.com/profile/02268583673331826299noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7345163869002928519.post-79759505244212963892020-07-08T13:04:00.000-07:002020-07-08T13:04:27.831-07:00אבנרי וכנענים <br /><div><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">לא יועיל והשירים עומדים בתור והדוחק גדול, אז הנה עוד שיר מבית חינוך בצפון.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">מן התוכן שלו אפשר בהחלט </span><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">ללמוד על מה גדלת בנעוריך, דברים שילכו אתך על בטוח לתוך הקבר. וזה השיר:</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">שיר המרד</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><strong style="margin: 0px; padding: 0px;">מילים</strong><strong style="margin: 0px; padding: 0px;">:</strong> <a href="https://www.zemereshet.co.il/artist.asp?id=2615" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;">מקסים ולנטין</a>, <a href="https://www.zemereshet.co.il/artist.asp?id=2614" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;">פרנץ יאנקה</a></span><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><strong style="margin: 0px; padding: 0px;">תרגום/נוסח עברי</strong><strong style="margin: 0px; padding: 0px;">:</strong> <a href="https://www.zemereshet.co.il/artist.asp?id=248" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;">עמנואל לין (לינקובסקי)</a></span><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><strong style="margin: 0px; padding: 0px;">לחן</strong><strong style="margin: 0px; padding: 0px;">:</strong> <a href="https://www.zemereshet.co.il/artist.asp?id=1162" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;">האנס אייזלר</a></span><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><strong style="margin: 0px; padding: 0px;">הלחנה</strong><strong style="margin: 0px; padding: 0px;">:</strong> 1928</span><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">אַל נָא תֵּחַתּוּ, הִכּוֹנוּ לַמֶּרֶד,</span><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">הָנִיפוּ אֶת נֵס הַשִּׁחְרוּר עַל פְּנֵי חֶלֶד.</span><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">לִקְרָב, עֲמֵלִים מִכָּל אֶרֶץ וְעַם,</span><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">בִּקְרָב אַחֲרוֹן זֶה נִכְבֹּשׁ הָעוֹלָם.</span><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">יָבוֹא קֵץ לָאֹפֶל, יֵאוֹר הָעוֹלָם!</span><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"></span><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">מִלְּאַנוּ הַמֶּרִי, תִּקֹּד אֵשׁ הַזַּעַם,</span><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">חוֹמוֹת הָעַבְדוּת נַבְקִיעַ הַפַּעַם!</span><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">הָקִיצָה, הָמוֹן, הִתְלַכֵּד, הֶעָמֵל!</span><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">בְּיָד נְטוּיָה צֵא לַקְּרָב בַּתֵּבֵל:</span><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">יָבוֹא קֵץ לָאֹפֶל, יֵאוֹר הָעוֹלָם!</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"> </p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"> </p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">מסתבר שהשיר הזה מפורסם ונפוץ ביותר בהיסטוריה של שירי הסוציאליזם.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">הוא היה גם המנון הקומינטרן, מין ארגון עולמי של התנועות הקומוניסטיות .</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">זה כשסוציאליזם וקומוניזם לא נחשבו לקללה בעולם המערבי אלא להיפך.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">לא צריך להתפלא שהשיר מצא את עצמו מהר מאד לאזני התלמידים של בבית החינוך בצפון בתל אביב. ויש עוד כמה כאלה. </span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"></span></p><div id="placeholder907028" style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 0px; width: 450px;"><div style="margin: 0px; padding: 0px;"><a href="http://cafe.themarker.com/media/t/347/462/0/file_0.jpg" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;"><img alt="" height="353" id="placeholder907028_player" src="http://cafe.themarker.com/media/t/347/462/0/file_0.jpg" style="border: 0px; margin: 0px; max-width: 470px; padding: 0px; visibility: visible;" width="427" /></a></div></div><br style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 0px;" /><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"></p><ul style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px 20px 0px 0px; padding: 0px;"><li style="list-style: none; margin: 0px; padding: 0px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"> * *</span></li></ul><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">מזמן לא קראת ספרים, כנראה בגלל אי הבנה בעניין שגרת ההזמנות.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">בימים האחרונים שלחו לך מהסיפריה לעיוור המון ספרים ואתה שקעת עמוק בקריאה. הספר הראשון שקראת בנשימה עצורה היה "הטנק" מאת אסף ענברי.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">להבדיל מספרו "הביתה" שהיה פחות או יותר תולדות קיבוץ אפיקים, הרי ש"הטנק" הוא מערכת אירועים דמיונית המבוססת על כל פרטי מלחמת השחרור בעמק הירדן, זה בלי לפספס אף שריקה של אף פגז ואף נתז של כדור.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">יכול להיות שעל מה שאסף ענברי כתב, יהיה מישהו שיטען שזה בכלל לא ספרות וגם לא דוקומונטריה אלא סתם בלבול. אז שיטען.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">אותך לפחות עניין הספר מאד מאד וזה מה שחשוב. במיוחד היה חשוב לך לקרוא על מה שבדיוק ארע בקיבוצים מסדה ושער הגולן (ולמה לא על מה שקרה בתל-אור בנהריים?). שערורייה אמיתית, המלמדת על קטעים מבישים בתולדות מלחמת השחרור.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"></span></p><div id="placeholder633875" style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 0px; width: 450px;"><div style="margin: 0px; padding: 0px;"><a href="http://cafe.themarker.com/media/t/347/462/2/file_0.jpg" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;"><img alt="" height="493" id="placeholder633875_player" src="http://cafe.themarker.com/media/t/347/462/2/file_0.jpg" style="border: 0px; margin: 0px; max-width: 470px; padding: 0px; visibility: visible;" width="427" /></a></div></div><br style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 0px;" /><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">אחרי שסיימת את כל זה, התחלת לקרוא את הר האוטוביוגרפיה של אורי אבנרי.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">זה משהו שמשתרע על חמישה דיסקים ואתה רק בהתחלה. נחמד לציין שני דברים כבר עכשיו:</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">-כל האירועים, כתובות המגורים והפעילות וכולי קרובים וידועים לך היטב.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">אורי אבנרי מבוגר ממך בתשע שנים אבל ביחס להנ"ל, נדמה שהזמן אז עמד מלכת ואתה מסתובב שם בכל מקום ואירוע כמו בבית.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">-הדבר השני הוא הקטע שבו מבהיר אורי אבנרי גם לעצמו וגם לאחרים שזו לא אוטוביוגרפיה מקצועית, מדעית או היסטורית אלא מה שהוא זוכר וזהו.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">אתה זוכר שזה בדיוק מה שאתה אומר בכל פעם על מסמך הזיכרונות שלך, רק אל תתבלבל. האוטוביוגרפיה של אורי אבנרי מעניינת, ארוכה ומפורטת פי מאה יותר משלך ונא לשמור על פרופורציה בין קשקושיך לבין מה שאורי אבנרי הגדול והנודע מצליח להעלות בספר. ורק הערה צדדית:</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">אתה שייך לאלה שמאמינים שמה שחשוב זה מה שעושים, לא מה שאומרים. חסרון עבורך בכתביו של אורי אבנרי הוא עודף המחשבות והפילוסופיות שהיו בראשו על פני מה שהוא עשה, שזה מה שחשוב בעיניך. מה לעשות?</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"></p><div id="placeholder593670" style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 0px; width: 450px;"><div style="margin: 0px; padding: 0px;"><a href="http://cafe.themarker.com/media/t/347/462/3/file_0.jpg" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;"><img alt="" height="322" id="placeholder593670_player" src="http://cafe.themarker.com/media/t/347/462/3/file_0.jpg" style="border: 0px; margin: 0px; max-width: 470px; padding: 0px; visibility: visible;" width="427" /></a></div></div><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"> </p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">והנה משהו כזה, למשל: אורי אבנרי מפליג בתיאורים על תנועת הכנענים שהייתה בארץ בסביבות 1940. הוא עצמו טוען שהם נכשלו מפני שלא היו מעשיים ועסקו בעיקר בדיבורים בלי סוף.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">דבר אחד שהם כן עשו, כנראה, עורר תשומת לב יותר גדולה מכל הדיבורים וזה מה שמופיע גם אצלו וגם ברשת. וזה בקשר למעשיות המעט שהייתה סביב הכנענים: </span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"> </span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">"האות "אלף" סמל התנועה הכנענית</em><em style="margin: 0px; padding: 0px;"> . </em></span><em style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">בשנות ה-40 הופיעה בארץ ישראל תנועת ´העברים הצעירים´, שכונתה בפי מתנגדיה ´הכנענים´, ועל אנשיה לעזו שהם מאמינים בפולחנים קדומים. התנועה הייתה אינטלקטואלית ורעיונית באופן מוצהר, ודחתה בזלזול כל קשר עם הפגאניזם, ובכל זאת הועברו שמועות כי כמה מחבריה, שהיו גם חברים בפלמ"ח, נהגו להתקבץ בלילות ולצאת במחול פרוע סביב עשתורת עירומה.</em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><em style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">בתפקיד העשתורת שימשה, לפי שמועה שהפיץ הסופר מתי מגד, נועה אשכול, מהדמויות המרכזיות של תחום המחול האמנותי לעתיד לבוא ובתו של לוי אשכול</em><em style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">.</em></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">אשכול מכחישה היום הכל בתוקף ובתמיהה, מאחר שלדבריה מתי מגד הוא ידיד שלה והיא אינה מבינה מדוע הפיץ סיפור כזה.</em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">על כל פנים, לדברי אורי אבנרי בספרו ´מלחמת היום השביעי´ השמועה הדאיגה את הפלמ"ח מספיק כדי לנהל בעקבותיה חקירה רצינית. אבנרי טוען שהחוקר סיפר לו כי הטענות נמצאו אמתיות, ושבעקבות החקירה סולקו כמה אנשים מהפלמ"ח</em><em style="margin: 0px; padding: 0px;">.</em><em style="margin: 0px; padding: 0px;">"</em></span></p></div>אחאב בקרhttp://www.blogger.com/profile/02268583673331826299noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7345163869002928519.post-48944250945870498622020-07-08T13:02:00.000-07:002020-07-08T13:02:28.153-07:00מקס פיין <br /><div><h4 style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 14pt; margin: 0px 0px 2px; padding: 0px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">כזכור, בעיוורונך אתה חי מהרדיו. בתוך יומיים שמעת את יוסי אלפי מספר על כך שבהיותו נער עשו לו בדיקה פסיכולוגית והמליצו לו ללכת וללמוד בבית ספר של "עמל" מַסְגֵרוּת. הוא לא ידע למה. הצרות האלה של יוסי אלפי מזכירות לך את הצרות הדומות שהיו גם לך וכבר כתבת פעם: "ב-1947, נשלחתי ללמוד מכונאות בביה"ס המקצועי "מכס פיין". הוריי הפנו אותי לשם, מפני שמחנכי בכיתה ח', אלימלך אפשטיין (זכרו עבורי, לא לברכה) יעץ לאמי לשלוח אותי דווקא לביה"ס מקצועי, "מפני שעם הראש, הילד שלך לא כל כך מבריק, אז שלפחות יהיה לו איזה מקצוע בידיים". "</span></h4><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"> ה"עמל" הזה, שיוסי אלפי מדבר עליו ושאתה למדת בו היה "מקס פיין".</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"></p><div id="placeholder620036" style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 0px; width: 450px;"><div style="margin: 0px; padding: 0px;"><a href="http://cafe.themarker.com/media/t/347/389/9/file_0.jpg" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;"><img alt="" height="310" id="placeholder620036_player" src="http://cafe.themarker.com/media/t/347/389/9/file_0.jpg" style="border: 0px; margin: 0px; max-width: 470px; padding: 0px; visibility: visible;" width="427" /></a></div></div><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"> </p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">ערב אחרי זה, שוב ברדיו, שמעת את שייקה אופיר המיתולוגי עושה את הקטע הידוע בו הוא מעוות את המילים וזה נורא מצחיק. פתאום הוא דיבר על הלימודים בבית הספר "פַקְס מַיִין". ללמדך שבית הספר הזה היה מספיק חשוב בתולדות הישוב העברי בארץ לפני פרוץ המדינה, שגם יוסי אלפי וגם שייקה אופיר מצאו לנכון לאזכר אותו אחרי כל-כך הרבה שנים.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">על מה שאתה זכרת ממקס פיין כבר כתבת בכל מיני הזדמנויות אבל לא בדיוק מסודר. אז עכשו אתה מנסה קצת להסדיר את זה. אז קודם כל – קצת מידע רשמי על המוסד האמור.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><strong style="margin: 0px; padding: 0px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">מתוך ויקיפדיה:</span></strong></p><div style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 0px;"><h2 style="margin: 0px; padding: 0px;"><span style="color: maroon; font-size: medium; margin: 0px; padding: 0px;">היסטוריה</span></h2></div><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="font-size: medium; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;"><span style="color: maroon; margin: 0px; padding: 0px;">לזכרו של <a href="https://he.wikipedia.org/wiki/%D7%9E%D7%A7%D7%A1_%D7%A4%D7%99%D7%99%D7%9F_(%D7%9E%D7%A0%D7%94%D7%99%D7%92_%D7%A4%D7%95%D7%A2%D7%9C%D7%99%D7%9D)" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;">מקס פיין</a> מנהיג פועלים, מזכיר האיגודים המקצועיים היהודים בארצות הברית בתחילת המאה ה-20) הוקמו ב<a href="https://he.wikipedia.org/wiki/%D7%94%D7%A0%D7%95%D7%A2%D7%A8_%D7%94%D7%A2%D7%95%D7%91%D7%93" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;">נוער העובד</a> חדרי מלאכה להכשרה מקצועית, בהנהגתו של <a href="https://he.wikipedia.org/wiki/%D7%A9%D7%9E%D7%95%D7%90%D7%9C_%D7%9E%D7%A1%D7%98%D7%A6%27%D7%A7%D7%99%D7%9F" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;">שמואל מסטצ'קין</a> שנקראו "חדרי המלאכה ע"ש מקס פיין".</span></em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="font-size: medium; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;"><span style="color: maroon; margin: 0px; padding: 0px;">ב<a href="https://he.wikipedia.org/wiki/%D7%AA%D7%9C_%D7%90%D7%91%D7%99%D7%91" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;">תל אביב</a> הפך חדר המלאכה ל<a href="https://he.wikipedia.org/wiki/%D7%91%D7%99%D7%AA_%D7%A1%D7%A4%D7%A8_%D7%9E%D7%A7%D7%A6%D7%95%D7%A2%D7%99" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;">בית הספר המקצועי</a> הראשון בישראל בשנת <a href="https://he.wikipedia.org/wiki/1929" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;">1929</a>. גזבר הוועד הפועל של ההסתדרות <a href="https://he.wikipedia.org/wiki/%D7%99%D7%A9%D7%A8%D7%90%D7%9C_%D7%9E%D7%A8%D7%95%D7%9D_(%D7%9E%D7%A8%D7%9E%D7%99%D7%A0%D7%A1%D7%A7%D7%99)" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;">ישראל מרום (מרמינסקי)</a> סייע ברכישת המכונות.</span><span style="color: maroon; margin: 0px; padding: 0px;"> </span></em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="font-size: medium; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;"><span style="color: maroon; margin: 0px; padding: 0px;"> מפעל זה גדל ברבות הימים והיה לרשת בתי הספר" <a href="https://he.wikipedia.org/wiki/%D7%A2%D7%9E%D7%9C" style="color: #003cc8; font-size: large; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;">עמל</a>" של <a href="https://he.wikipedia.org/wiki/%D7%94%D7%94%D7%A1%D7%AA%D7%93%D7%A8%D7%95%D7%AA_%D7%94%D7%9B%D7%9C%D7%9C%D7%99%D7%AA_%D7%A9%D7%9C_%D7%94%D7%A2%D7%95%D7%91%D7%93%D7%99%D7%9D_%D7%91%D7%90%D7%A8%D7%A5_%D7%99%D7%A9%D7%A8%D7%90%D7%9C" style="color: #003cc8; font-size: large; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;">ההסתדרות הכללית של העובדים בארץ ישראל</a>.</span></em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="font-size: medium; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;"><span style="color: maroon; margin: 0px; padding: 0px;">אבן הפינה לבית הספר הראשון נקבעה על ידי <a href="https://he.wikipedia.org/wiki/%D7%94%D7%A0%D7%A6%D7%99%D7%91_%D7%94%D7%A2%D7%9C%D7%99%D7%95%D7%9F" style="color: #003cc8; font-size: large; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;">הנציב העליון</a> <a href="https://he.wikipedia.org/wiki/%D7%90%D7%A8%D7%AA%D7%95%D7%A8_%D7%95%D7%95%D7%A7%D7%95%D7%A4" style="color: #003cc8; font-size: large; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;">ארתור ווקופ</a> במגרש שהיה ממוקם בגבול מתחם הנפט ושכונת הרכבת, (שכונת העגלונים). </span></em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="font-size: medium; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;"><span style="color: maroon; margin: 0px; padding: 0px;"> את מבנה בית הספר תכנן האדריכל <a href="https://he.wikipedia.org/wiki/%D7%90%D7%A8%D7%99%D7%9A_%D7%9E%D7%A0%D7%93%D7%9C%D7%A1%D7%95%D7%9F" style="color: #003cc8; font-size: large; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;">אריך מנדלסון</a> (באו האוס למהדרין). המחזור הראשון של 18 הבוגרים סיים את לימודיו ביולי <a href="https://he.wikipedia.org/wiki/1936" style="color: #003cc8; font-size: large; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;">1936</a>.</span></em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="font-size: medium; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;"><span style="color: maroon; margin: 0px; padding: 0px;">ביום שבת <a href="https://he.wikipedia.org/wiki/16_%D7%91%D7%9E%D7%90%D7%99" style="color: #003cc8; font-size: large; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;">16 במאי</a> <a href="https://he.wikipedia.org/wiki/1948" style="color: #003cc8; font-size: large; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;">1948</a> נפגע בית הספר, שהיה ממוקם ברחוב החרושת, בהתקפת מטוסים מצרים על תל אביב.</span></em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="font-size: medium; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;"><span style="color: maroon; margin: 0px; padding: 0px;">בשנת <a href="https://he.wikipedia.org/wiki/1955" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;">1955</a> עבר בית הספר למיקומו החדש, בצומת <a href="https://he.wikipedia.org/wiki/%D7%A8%D7%97%D7%95%D7%91_%D7%A7%D7%A4%D7%9C%D7%9F" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;">רחוב קפלן</a> ו<a href="https://he.wikipedia.org/wiki/%D7%93%D7%A8%D7%9A_%D7%91%D7%92%D7%99%D7%9F_(%D7%AA%D7%9C_%D7%90%D7%91%D7%99%D7%91)" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;">דרך מנחם בגין 130</a>, (לשעבר דרך פתח תקווה), פינת דרך השלום. בית הספר תוכנן על ידי האדריכלית <a href="https://he.wikipedia.org/wiki/%D7%92%27%D7%A0%D7%99%D7%94_%D7%90%D7%95%D7%95%D7%A8%D7%91%D7%95%D7%9A" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;">ג'ניה אוורבוך</a>. על חומת בית הספר "מקס פיין" קיים מ- <a href="https://he.wikipedia.org/wiki/1989" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;">1989</a> ציור קיר ענק הקרוי "הצעקה" שצייר האמן <a href="https://he.wikipedia.org/wiki/%D7%A8%D7%9E%D7%99_%D7%9E%D7%90%D7%99%D7%A8%D7%99" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;">רמי מאירי</a>.</span></em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="font-size: medium; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;"><span style="color: maroon; margin: 0px; padding: 0px;">בשנת <a href="https://he.wikipedia.org/wiki/1998" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;">1998</a> נחתם הסכם בין <a href="https://he.wikipedia.org/wiki/%D7%94%D7%94%D7%A1%D7%AA%D7%93%D7%A8%D7%95%D7%AA_%D7%94%D7%9B%D7%9C%D7%9C%D7%99%D7%AA_%D7%A9%D7%9C_%D7%94%D7%A2%D7%95%D7%91%D7%93%D7%99%D7%9D_%D7%91%D7%90%D7%A8%D7%A5_%D7%99%D7%A9%D7%A8%D7%90%D7%9C" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;">ההסתדרות</a> לקבוצת <a href="https://he.wikipedia.org/wiki/%D7%90%D7%94%D7%95%D7%93_%D7%91%D7%9F_%D7%A9%22%D7%9A" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;">אהוד בן ש"ך</a> לפינוי בתי הספר "מקס פיין" ו"<a href="https://he.wikipedia.org/wiki/%D7%91%D7%99%D7%AA_%D7%94%D7%A1%D7%A4%D7%A8_%D7%94%D7%95%D7%9C%D7%A5" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;">הולץ</a> "והשבחת שטחם.</span></em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="font-size: medium; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;"><span style="color: maroon; margin: 0px; padding: 0px;"><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /></span></em></span></p><div style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 0px;"><h2 style="margin: 0px; padding: 0px;"><span style="font-size: medium; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="font-weight: normal; margin: 0px; padding: 0px;"><span style="color: maroon; margin: 0px; padding: 0px;"><strong style="font-style: normal; margin: 0px; padding: 0px;">מכללת מקס פיין - רשת עמ</strong><strong style="font-style: normal; margin: 0px; padding: 0px;">ל</strong><strong style="font-style: normal; margin: 0px; padding: 0px;"></strong></span></em></span></h2></div><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="font-size: medium; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;"><span style="color: maroon; margin: 0px; padding: 0px;">מכללת עמל "מקס-פיין" בתל אביב פועלת מעל 80 שנים. עם קום מדינת ישראל פעלו בישראל 11 בתי ספר מקצועיים, מתוכם שישה בתי ספר של רשת עמל, כולל בית הספר מקס פיין, אשר היה הגדול מכלם עם 250 תלמידים.</span><span style="color: maroon; margin: 0px; padding: 0px;"></span></em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="font-size: medium; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;"><span style="color: maroon; margin: 0px; padding: 0px;"> המכללה הכשירה אלפי תלמידים, במאות קורסים שונים בתחומי רכב, אופנועים, תחבורה, חשמל ומיזוג.</span></em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="font-size: medium; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;"><span style="color: maroon; margin: 0px; padding: 0px;">היום פועלות כיתות ט'-י"ג, מגמות אוטוטרוניקה, אופנוטרוניקה, מנהל ו<a href="https://he.wikipedia.org/wiki/%D7%97%D7%A9%D7%91%D7%95%D7%A0%D7%90%D7%95%D7%AA" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;">חשבונאות</a>. כיתת המשך י"ג במגמת הרכב. בבית הספר 170 תלמידים, 17 תלמידים בכתה. בית הספר בבעלות רשת <a href="https://he.wikipedia.org/wiki/%D7%A2%D7%9E%D7%9C" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;">עמל</a>.</span></em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="font-size: medium; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;"><span style="color: maroon; margin: 0px; padding: 0px;">הלימודים בבית הספר מחולקים לשלושה תחומים עיקריים:</span></em></span></p><ul style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px 20px 0px 0px; padding: 0px;"><li style="list-style: none; margin: 0px; padding: 0px;"><span style="font-size: medium; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;"><span style="color: maroon; margin: 0px; padding: 0px;">לימודים עיוניים</span></em></span></li><li style="list-style: none; margin: 0px; padding: 0px;"><span style="font-size: medium; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;"><span style="color: maroon; margin: 0px; padding: 0px;">לימודים עיוניים בתחום הטכנולוגי המקצועי</span></em></span></li><li style="list-style: none; margin: 0px; padding: 0px;"><span style="font-size: medium; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;"><span style="color: maroon; margin: 0px; padding: 0px;">עבודה התנסותית - בסדנאות בכיתה ט' וי' ובמקומות העבודה בכיתה י"א וי"ב.</span></em></span></li></ul><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="font-size: medium; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;"><span style="color: maroon; margin: 0px; padding: 0px;">מרבית הקורסים מתקיימים בפיקוח <a href="https://he.wikipedia.org/wiki/%D7%9E%D7%A9%D7%A8%D7%93_%D7%94%D7%9B%D7%9C%D7%9B%D7%9C%D7%94_%D7%95%D7%94%D7%AA%D7%A2%D7%A9%D7%99%D7%99%D7%94" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;">משרד הכלכלה והתעשייה</a> ו<a href="https://he.wikipedia.org/wiki/%D7%9E%D7%A9%D7%A8%D7%93_%D7%94%D7%AA%D7%97%D7%91%D7%95%D7%A8%D7%94" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;">משרד התחבורה</a>. בוגרי הקורסים זכאים לתעודות ממשלתיות המקנות סיווג מקצועי וכתבי הסמכה.</span><span style="color: maroon; margin: 0px; padding: 0px;">"</span></em></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"> </p><div id="placeholder4339" style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 0px; width: 450px;"><div style="margin: 0px; padding: 0px;"><a href="http://cafe.themarker.com/media/t/347/390/0/file_0.jpg" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;"><img alt="" height="546" id="placeholder4339_player" src="http://cafe.themarker.com/media/t/347/390/0/file_0.jpg" style="border: 0px; margin: 0px; max-width: 470px; padding: 0px; visibility: visible;" width="427" /></a></div></div><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">אתה זוכר היטב את שלוש השנים בהן בילית במקס פיין, זה שברחוב החרושת בת"א.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">אתה זוכר גם שבשנה השלישית התפרק בית הספר כמעט לגמרי כשיותר ממחצית תלמידיו התגייסו למלחמת השחרור במבצע המפורסם של גיוס כל ילידי 1931.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">אתה, כידוע, יליד 1932. אם מלחמת השחרור הייתה נמשכת קצת יותר היית גם אתה מוצא את עצמך עמוק בפנים.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">אתה זוכר איך נראה המקום אז: מסתובבים בפינה של "חוות בריכות הדלק" לרחוב החרושת שבהמשכו, מצד שמאל, ניצב הבניין הענק והרבוע של בית הספר מקס פיין.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">היו בו שלוש קומות וגם גג ששימש להתרוצצות בהפסקות. כל הקומה הראשונה כללה אולם מחרטות, כרסומות ו"שֵייפִִּינְג" (מיישרת משטחים).</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">כמעט כל הציוד היה מתחילת המאה העשרים, כולל ציר ארוך מאד של "טרנסמיסיה", שיכלו להתחבר ולהתנתק ממנו להפעלת המכונות.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">באותה קומה היה אולם למסגרות ולריתוך. צמוד אליו היה אולם של שנה א' למכונאות שגם הוא היה מתאים למסגרות יד, בעיקר עבודה עם פצירה גדולה ועיבוד גושי ברזל והפיכתם לכלי עבודה ידניים (פלאיירים, ידיות לליטוש יהלומים, יתדות לשולחן נגרים וכולי).</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"></span></p><div id="placeholder580561" style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 0px; width: 450px;"><div style="margin: 0px; padding: 0px;"><a href="http://cafe.themarker.com/media/t/347/390/1/file_0.jpg" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;"><img alt="" height="532" id="placeholder580561_player" src="http://cafe.themarker.com/media/t/347/390/1/file_0.jpg" style="border: 0px; margin: 0px; max-width: 470px; padding: 0px; visibility: visible;" width="427" /></a></div></div><br style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 0px;" /><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">בצידו הדרומי של הבניין, בחצר, הייתה ממוקמת הנפחייה. זה היה בית מלאכה שבמרכזו תנור להט לליבון מתכת. במקום היה גם סדן ענק והרבה מלקחי נפחים וגם פטישים כבדים. את ניהל נפח זקן מרוסיה ששמו היה סזיר. האיש דיבר רק רוסית ואידיש והתקשורת אתו הייתה מגומגמת.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">הוא היה בעל מקצוע מצוין ולימד את כולם בשפת פנטומימה וצעקות. אתה זוכר שפעם הטיל אחד התלמידים ספק ביכולותיו של המורה סזיר בעניין מכות פטיש על הסדן.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">אז הוא לקח מהתלמיד את שעונו, שם אותו על הסדן טיפטף עליו קצת מים, אחר כך נטל פטיש של 6 ק"ג הניף אותו מעל ראשו וכאילו עמד לחבוט על השעון המסכן ולפוצץ אותו לרסיסים. אבל בס"מ האחרון לפני בלם סזיר הזקן ביד מאומנת היטב את המכה, הרים את הפטיש והראה לכולם את טיפת המים שהייתה על השעון. זה היה מדהים.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">אתה זוכר שהנפח הזה התרשם לטובה ממאמציך להכות בברזל המלובן על הסדן ונבח ביידיש: "אער קלעפט זייער גוט".</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">המורים בקומה הראשונה היו נתן, יגר ובוקי. בקומה השנייה, הנרחבת, היו כל מגמת החשמל ע\ם המורה ברגר, אולם השרטוט ועוד כיתות. כל הקומה השלישית הייתה אולם ענק מוקף בכיתות לימוד. בהפסקות בין השעורים היה האולם הענק מתמלא במאות בני-נעורים קשקשנים ומתלוצצים וגם מרביצים עד השיעור הבא. אתה זוכר שסביב לגג היה מעקה רחב והיו כמה משוגעים שהיו מטיילים על המעקה בלי לפחד מליפול למטה מכל שלוש הקומות.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">אתה זוכר במיוחד את חדר המדרגות של בית-הספר, בו היו המדרגות רחבות במיוחד, כך שבעת ובעונה אחת יכלו עשרות ומאות תלמידים לעלות ולרדת בו.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">אתה זוכר גם את המדרגות המשופשפות והסדוקות שהיו עשויות בטון מוזאיקה ושנראו כך אחרי שנים של שימוש תחת נעליים מסומרות שהיו אז באופנה.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">אתה משתדל להיזכר גם בשמות המורים השונים במקצועות שנלמדו בכיתות של הקומה השלישית:</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">אריה נוימן, המורה לאנגלית ולהסטוריה. הנוימן הזה היה אימתם של כל תלמידי בית הספר ותמיד הצליח לתפוס על חם את מי שברח מהלימודים לשפת הים.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">אתה זוכר את בנימין בנימיני, המורה למתימטיקה, שהיה פדגוג מעולה.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"> </span><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">כמו כן גם את המשורר בן ציון תומר, שהגיע למקס פיין בשביל ללמוד פואטיקה שתועיל להפוך את הפושעים הצעירים לבני תרבות.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">כבר הזכרת את המורה לשרטוט, צבי וולפר, זה שנרצח בבית חרושת "היוצק".</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">כמו כן את שני האחים חיים ובצלאל זריצקי, הם שלימדו במקס פיין את מקצועות המכניקה, תורת החום, חוזק חומרים וכאלה.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"></span></p><div id="placeholder723285" style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 0px; width: 450px;"><div style="margin: 0px; padding: 0px;"><a href="http://cafe.themarker.com/media/t/347/390/2/file_0.jpg" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;"><img alt="" height="329" id="placeholder723285_player" src="http://cafe.themarker.com/media/t/347/390/2/file_0.jpg" style="border: 0px; margin: 0px; max-width: 470px; padding: 0px; visibility: visible;" width="427" /></a></div></div><span style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px;"> </span><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">ממול בית-הספר, בצידו השני של הרחוב, התגוררה משפחה מוזרה שכונתה "חֲלוּטֶה". הם גרו במן חצי צריף וחצי סוכה, ארבעה או חמישה גברים ואחות קטנה. אף אחד לא ידע מאיפה הם באו ומה הם בדיוק עושים וממה הם מתפרנסים. כל היום היו יושבים בפתח "ביתם" ומחכים לאיזו עבודה מזדמנת כלשהי. תלמידי בית-הספר היו מתגרים בהם ותמיד היה כמעט מכות. אבל לא היה.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">תיכף אחריהם ניצב לתלפיות מבנה ארוך עם גג משופע. זה היה המוסך של "מקס-פיין". כל תלמידי המכונאות (ואתה ביניהם) היו לומדים שם, החל משנה ב', איך לפרק ולהרכיב מנועי מכוניות ותוך כדי כך ללמוד מה זה פיסטונים, מה זה סופפים, וגם מה זה שלייף –סופפים.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">גם למדו מה זה גל ארכובה ומה זה גל זיזים. הכל תוך כדי עשיית "אוברול על המנוע". מי עושה היום אוברול על מנועים? אף אחד, פשוט זורקים את המנוע מכניסים חדש.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">זה במקרה שלא זורקים את כל האוטו לג'נק. שם גם למדתם מה זה קרבורטור ומה זה דיסטריביוטר, מה זה קוֹיִיל ומה זה בֶּקְאַקְס ועוד דברים.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">בפינה של אולם המוסך הייתה מאוכסנת מכונית פרטית מתחילת המאה העשרים. בגלגלים שלה היו שפיצים מעץ, לא היה גג ובשביל להיכנס למושב האחורי היה צריך להרים מכסה כבד ולהשתחל אל המושב. נדמה לך שלסוג הרכב הזה קראו קבריולא. המורה למכונאות – בוקי, נשבע אז שהוא ישמיש את האוטו הזה והוא עוד ייסע. זה היה ב-1947. היום אתה משוכנע שעם הגרוטאה הזאת, מתוצרת הפירמה "גרדנר" עדיין קיימת באיזשהו מקום היא שווה מליונים לאספנים.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">אתה זוכר שכשלמדת משהו במוסך הזה הייתם, כל התלמידים, נכנסים לשם נקיים ויוצאים מלוכלכים להחריד, מגריז, שמן מכונות וסתם טינופת. עד כאן בית הספר עצמו.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"></span></p><div id="placeholder647989" style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 0px; width: 450px;"><div style="margin: 0px; padding: 0px;"><a href="http://cafe.themarker.com/media/t/347/390/3/file_0.jpg" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;"><img alt="" height="577" id="placeholder647989_player" src="http://cafe.themarker.com/media/t/347/390/3/file_0.jpg" style="border: 0px; margin: 0px; max-width: 470px; padding: 0px; visibility: visible;" width="427" /></a></div></div><br style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 0px;" /><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">תכף לאחר המוסך הייתה מסגריה גדולה ושמה היה "דְוָדָן". שם היו בונים כל מיני קונסטרוקציות מברזל. אתה זוכר מצויין ששם היו בונים את המשאיות המשוריינות, אלה ששכבו אחר-כך בצידי הכביש בבאב-אל-ו'אד. בכל קבינה משוריינת כזאת עסקו עשרות מסגרים, עשרות שעות ביום וזה אף-פעם לא נגמר ואפילו אתם, תלמידי "מקס-פיין", הייתם נחלצים ומתנדבים לעזור במה שיכולם למאמץ המלחמתי.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">מי זוכר מה זה "שְׁוַיִיס-אַפָּרָט"?</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">גם אז וגם היום זה כלי להלחמה בעזרת גז קרביד וחמצן. אתה זוכר שאל המסגרייה הזאת, דודן, הגיע מן של מכשיר הלחמה שהיה זז באופן אוטומטי והיה יכול לחתוך ברזל בעובי של 200 מ"מ.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">עד שלא ראיתם לא האמנתם וגם זה היה שייך לכל מה שהסריח ממלחמת השחרור. אתה זוכר גם את מה שהיה מגרש הכדורגל של אז. זה היה בצידו המערבי של בית-הספר "שבח" שנבנה ממש אז ואתה זוכר שכל בניין בית-הספר הזה נתפס ואוכלס על ידי המפונים מכל היישוב שהיה בסכנת מלחמה, מהנגב ומהגליל, המון אמהות והמון ילדים והשמחה רבה.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">באיזשהו מקום נכתב שבניין "מקס-פיין" הופצץ ע"י המצרים אז ב-1948. אתה לא זוכר מזה שום דבר ובהחלט יתכן שזה ארע כשבית-הספר כבר התפזר ואתה עבדת כנער שליח בשרות החימוש ב"בית-הדר" שגם הוא הופצץ ע"י המצרים יותר מפעם אחת. מה שאתה זוכר זה שאתה לא זוכר אם חזרת אי פעם ל"מקס-פיין" בשביל לקבל תעודת גמר או משהו כזה. בתקופה ההיא זה בכלל לא היה חשוב.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"> אז כל זה עוד על "מקס-פיין" בלי להיכנס ליותר פרטים.</span></p></div>אחאב בקרhttp://www.blogger.com/profile/02268583673331826299noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7345163869002928519.post-77411330147073312432020-07-08T12:57:00.001-07:002020-07-08T12:58:00.456-07:00חשבון עם בועז עברון<p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">אם אתה בשירים, אז עוד על שיר אחד. בשבוע שעבר כלל הפוסט שלך את השיר עם משהו "תשרי". אתה זכרת לציין שזה אחד מהשירים הכי יפים שנוצרו בארץ בשנים האחרונות. אתה גם זוכר שאתה לא זוכר מי הלחין את השיר.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">חיפוש ברשת מלמד שזה היה אחד, דן עמיהוד. האמת, בחיים לא נתקלת בו והיה מעניין לברר מיהו ומהו. </span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">מסתבר שהבחורצ'יק צעיר ממך ב-17 שנים ושייך לדור אחר של יוצרים.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">נחמד היה לקרוא מתוך ראיון אתו, שהוא היה הולך לאיפה שאבא שלו עבד, החנות לכלי מוסיקה "קובלסקי", בכדי לנגן שם על כל מיני כלים.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"></span></p><div id="placeholder112895" style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 0px; width: 450px;"><div style="margin: 0px; padding: 0px;"><a href="http://cafe.themarker.com/media/t/347/333/3/file_0.jpg" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;"><img alt="" height="288" id="placeholder112895_player" src="http://cafe.themarker.com/media/t/347/333/3/file_0.jpg" style="border: 0px; margin: 0px; max-width: 470px; padding: 0px; visibility: visible;" width="427" /></a></div></div><br style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 0px;" /><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">פתאום אתה נזכר איך שהאבא שלך לקח אותך אל החנות "קובלסקי" וקנה לך שם חליל אלט מעץ מתוצרת זמיר.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">אתה שמרת על החליל שנים הרבה עד שנעלם בידי ילדיך החמודים והמפוזרים.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">בין שאר הדברים שנאמרו מפי דני עמיהוד בראיון אתו סיפר הוא על כזה דבר:</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><span style="color: #993300; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;">"... שיר נוסף שהקליטה השלישיה (שלישית לא אכפת להם. א.ב) באותה תקופה (תחילת שנות ה-70) היה "מי יתפוס כוכב נופל" (עיבוד: מישה סגל) שהלחין עמיהוד ולימים הפך ל"שיר תשרי" עם מילים אחרות. על גלגולו של השיר מספר דני: "זה גלגול די מעניין. אני זוכר שיורם טהר לב שלח לי את הטקסט של "מי יתפוס כוכב נופל" והלחנתי אותו והקלטנו אותו. הוא לא זכה להצלחה מיוחדת. יום אחד חוה אלברשטיין שמעה את השיר ברדיו והחליטה שהיא לא אוהבת את המילים אבל אוהבת את הלחן, אז על דעת עצמה, בלי לשאול אותי ובלי לבקש אישור, היא פנתה לרחל שפירא ואמרה לה: "אני אוהבת מאד את המנגינה ורוצה שתכתבי מילים אחרות". אני מודה שלא הייתי בדיוק מאושר מכך שחוה לא ביקשה ממני אישור, אני נותן לה קרדיט בגלל שהשיר הפך לקלאסיקה בזכותה וזכה להרבה גרסאות". השיר נכלל בתקליטה של אלברשטיין – "התבהרות" 1978."</em></span></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"></p><div id="placeholder67252" style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 0px; width: 450px;"><div style="margin: 0px; padding: 0px;"><a href="http://cafe.themarker.com/media/t/347/333/4/file_0.jpg" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;"><img alt="" height="435" id="placeholder67252_player" src="http://cafe.themarker.com/media/t/347/333/4/file_0.jpg" style="border: 0px; margin: 0px; max-width: 470px; padding: 0px; visibility: visible;" width="427" /></a></div></div><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><span style="color: #993300; margin: 0px; padding: 0px;"><em style="margin: 0px; padding: 0px;"> </em></span>כששמעת את זה סמרו שערותיך. למה? מפני שקטע כזה בדיוק (לא בדיוק) קרה לך עם הזמרת המפורסמת.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">כתבת על זה כבר מזמן אז שיהיה עוד פעם:</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">כזכור, יצא לאור פעם התקליט הידוע בשם "צמח בר" של חוה אלברשטיין. איכשהו התברר לך שיש שם שיר שאת מילותיו חברת אתה ללחן של ינון נאמן.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">השיר הזה נקרא "שלכת" ובזמנו היה נפוץ מאד בשידורי הרדיו, חוה אלברשטיין) לא שאלה אותך ולא בקשה ממך רשות להשתמש בשיר.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">אתה זוכר שזה הכעיס אותך מאד מאד, גם מפני שאחד מהשירים הראשונים שהגברת הנכבדה ביצעה בחיים היה שירך (מילים ולחן) "הביא לי הרוח" ולא הייתה שום סיבה שהיא תדלג עליך כאילו שאתה איננו או כבר איננו.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">טוב. זה היה מזמן וכמעט ששכחת מזה בכלל. </span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">חרף הביקורת אתה יודע שחוה אלברשטיין היא זמרת גדולה. מראיונות ששמעת היא גם בכלל "מכוחותינו", סמפטית וחיובית, שלא לדבר על טיב הרפרטואר שלה שהוא בהחלט מעל ומעבר לכל האחרות. שיהיה לה לבריאות בחיוך ובאהבה. </span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"></span></p><div id="placeholder650432" style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 0px; width: 450px;"><div style="margin: 0px; padding: 0px;"><a href="http://cafe.themarker.com/media/t/347/333/5/file_0.jpg" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;"><img alt="" height="586" id="placeholder650432_player" src="http://cafe.themarker.com/media/t/347/333/5/file_0.jpg" style="border: 0px; margin: 0px; max-width: 470px; padding: 0px; visibility: visible;" width="427" /></a></div></div><br style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 0px;" /><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"> </p><ul style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px 20px 0px 0px; padding: 0px;"><li style="list-style: none; margin: 0px; padding: 0px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"> * *</span></li></ul><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">לא מזמן נודע לך כי סוף כל סוף נפטר מהעולם הפלוני בועז עברון.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">אילו יכולת היית רוקד לו על הקבר בשמחה רבה. זה מפני שלפני 42 שנים הוא קטל לגמרי את המחזה "מישהו" שעשית באפיקים לפני אלפי צופים במשך 3 הצגות. הוא כינה את עבודתך ועבודת 120 המשתתפים בשם "הפאשלה הגדולה בתבל" וכלל שם גם התקפה פרועה על התנועה הקיבוצית כולה.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">יהי זכרו לא ברוך. ככה.</span></p>אחאב בקרhttp://www.blogger.com/profile/02268583673331826299noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7345163869002928519.post-12685715564416068672020-07-08T12:56:00.000-07:002020-07-08T12:56:16.102-07:00מיטרוניקס וגירושים <p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">שלום לך אמנון בקר.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">אם לא אכפת לך אז אתה כבר לא מסוגל לעשות סדר במה שאתה חושב שזה זיכרונות. בעיקר מה שנתקע לך בראש בימים האחרונים, הכל ביחד, ואי אפשר לברוח לשום מקום עד שלא תכתוב על זה משהו ותִפַטֵר מזה. </span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">אז אין לך ברירה אלא לכתוב הכל ישר מהבטן וככה זה גם נראה.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">בעיתון דה-מארקר מהשבוע האחרון הופיעה כתבה ענקית על מפעל מיטרוניקס של הקיבוץ שלך, ששווה כבר יותר מ-שני מיליארד שקל.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">ממש מעניין כי בחיי היום יום של החברים בכלל לא מרגישים את המיליונריוּת הזאת אבל לא על זה אתה מדבר.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"></p><div id="placeholder485401" style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 0px; width: 450px;"><div style="margin: 0px; padding: 0px;"><a href="http://cafe.themarker.com/media/t/347/286/1/file_0.jpg" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;"><img alt="" height="336" id="placeholder485401_player" src="http://cafe.themarker.com/media/t/347/286/1/file_0.jpg" style="border: 0px; margin: 0px; max-width: 470px; padding: 0px; visibility: visible;" width="427" /></a></div></div><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">הכתבה ארוכה וכוללת בתוכה הכל על תולדות מיטרוניקס מלפני עשרות שנים.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">מה שאתה רוצה לציין על חלק מהדברים הוא:</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">שחבר אחד, לני הירש, שמוזכר שם ושכבר מזמן הוא לא פה, היה תקוע עמוק בתוך הבלגן הנורא של כל עסקי התעשייה שלכם, גם "אלקס" (כרסומות ממוחשבות) גם "מיבר" וה"אוזוניק" האומלל וגם התחלת מיטרוניקס.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">זה בלי שום הכשרה או ניסיון בשום דבר מכל אלה. גם כן חלק מהברדק שהיה. וזה לא הוא שקשר אתכם לפיטר רָאש, ממציא הרובוט לניקוי בריכות.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">ההוא המציא את המכשיר (הַסְלֵר) אבל ייצר אותו בהקף קטן ולא כל-כך מוצלח.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">משם ועד היום עבר המכשיר דרך ארוכה עד שמיטרוניקס הפך אותו להיות הרולס-רויס של ניקוי הבריכות.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">כבר בהתחלה היה ה"דולפין" (זה המכשיר) מוקד לצרות צרורות שדחפו את קיבוץ יזרעאל לפשיטת רגל ולמקום טוב באמצע רשימת הקיבוצים חדלי הפרעון הנידונים לפרוק וחיסול או בקיצור "מועדון ה-19".</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"></p><div id="placeholder503824" style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 0px; width: 450px;"><div style="margin: 0px; padding: 0px;"><a href="http://cafe.themarker.com/media/t/347/286/2/file_0.jpg" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;"><img alt="" height="320" id="placeholder503824_player" src="http://cafe.themarker.com/media/t/347/286/2/file_0.jpg" style="border: 0px; margin: 0px; max-width: 470px; padding: 0px; visibility: visible;" width="427" /></a></div></div><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">מה שאתה כן זוכר בבהירות זה שמי שהציל אתכם מהעסק הביש היו שרול בן יעקב ושלמה מנוח, תעשיינים חברי קיבוץ דגניה א' שהגיעו הנה מטעם התק"ם לעשות סדר בברדק הכללי של התעשיה ביזרעאל, שכולה היתה ערבוביה אחת מייאשת, החל מייצור הכרסומות הממוחשבות, עבור דרך ה"אוזוניק" האומלל (של שנות ה-80) וגמור בחוסר ההצלחה של ייצור ושיווק הרובוט לניקוי בריכות.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">שרול בן יעקב ושלמה מנוח עבדו עם גרזנים וסכיני בולדוזר והעיפו הצידה את כל מי שניהל פה תעשיה סתם ככה והם שהתחילו ללמד את הקיבוץ שלך מה זה בכלל תעשיה, איך מייצרים, איך משווקים ואיך מרויחים.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">כל השאר זה היסטוריה של מזל יותר מִשֶׂכֶל וגם של דבקות הקיבוץ ברעיון הקיבוץ, לעומת עמדותיהם של כל מיני תעשיינים מפוקפקים וסתם כאלה שרוצים גם לנהל את מיטרוניקס וגם להפריט את הקיבוץ.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">לא הכל אתה זוכר אבל בעיקר את הדברים האלה.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">רגע, עוד על משהו מרגיז במיוחד. היה פה מנכ"ל שכיר אחד, עופר שחר שמו, זה שאמנם הוציא אתכם לבורסה והצליח להגדיל את מיטרוניקס אבל גם רצה להפריט את הקיבוץ. המוצלח הזה גרם להפסד של עשרות מליוני דולרים בכך שסיבך את מיטרוניקס בטיהור מים בעזרת אוזון. כך, אף על פי שכל תרנגולת בחצר יזרעאל ידעה כבר מזמן שאין דבר כזה להשתמש באוזון לטיהור מים מפני שהחומר הזה מְאַכֵּל את כל מה שבא אתו במגע ולא חשוב אם זה פלדה או יהלומים.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">כך זה היה במכשיר "האוזוניק" ז"ל ואיך קרה שהמנכ"ל הזה הצליח להפסיד כמה מליונים עם חברה צרפתית של רמאים מקצועיים, במה שאסור היה לעשות . מה שכל תרנגולת ביזרעאל ידעה לקרקר כבר מזמן.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"></span></p><div id="placeholder531441" style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 0px; width: 450px;"><div style="margin: 0px; padding: 0px;"><a href="http://cafe.themarker.com/media/t/347/286/3/file_0.jpg" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;"><img alt="" height="310" id="placeholder531441_player" src="http://cafe.themarker.com/media/t/347/286/3/file_0.jpg" style="border: 0px; margin: 0px; max-width: 470px; padding: 0px; visibility: visible;" width="427" /></a></div></div><br style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 0px;" /><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"></p><ul style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px 20px 0px 0px; padding: 0px;"><li style="list-style: none; margin: 0px; padding: 0px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"> * *</span></li></ul><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">ומה עם "אנחנו והפלסטינים"? גם זה לא מפסיק לעקוץ ולנקר לך את המוח. יכולים לדבר ולברבר כמה שרוצים אבל המדינה צריכה להחליט מה עושים והברירות הן כדלהלנצ'יק:</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><br style="margin: 0px; padding: 0px;" /></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">א. לחזור מיד לפולניה ולמרוקו לעוד אלפיים שנה ולקוות שההרצל הבא יבין מה בכלל עושה.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">ב. להרוג את כל הפלסטינים ולא להשאיר בחיים אפילו אחד, כאילו שהם יבלית שצריך לרסס סופית (אגב, זה מה שהם רוצים לעשות אתנו).</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">ג. לא לעשות כלום ולהמשיך לשחק ב"ניהול הקונפליקט", לא ידוע עד מתי.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">אין שום אלטרנטיבה אחרת וחשוב שכמה שפחות אכפת זה אולי יהיה יותר נחמד, עד המלחמה הבאה.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"> </p><ul style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px 20px 0px 0px; padding: 0px;"><li style="list-style: none; margin: 0px; padding: 0px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"> <div id="placeholder429205" style="margin: 0px; padding: 0px; width: 450px;"><div style="margin: 0px; padding: 0px;"><a href="http://cafe.themarker.com/media/t/347/286/6/file_0.jpg" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;"><img alt="" height="290" id="placeholder429205_player" src="http://cafe.themarker.com/media/t/347/286/6/file_0.jpg" style="border: 0px; margin: 0px; max-width: 470px; padding: 0px; visibility: visible;" width="427" /></a></div></div></span></li></ul><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">רכילות בקיבוץ שלך לוחשת שעוד משפחה עושה גירושים. שיהיה להם לבריאות, אבל מה, הם מצטרפים לעוד כמה וכמה חברות וחברים שהולכים לגור ב-110 מטר רבוע לבד. איך זה? כמה מטר רבוע צריך הבן-אדם בשביל לחיות? ואם זוג צריך 120 מטר לשניהם ביחד אז אם הם נפרדים אז למה לא יספיקו להם 60 מטר רבוע לכל אחד?</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">כשמתגרשים מחוץ לקיבוץ זאת צרה נוראה בעניין המגורים. אבל פה זה גירושים דלוקס, ולא עושים בעניין הזה כלום, אעפ"י שיש מלחמה אכזרית על כל דירה בין בני משק שחוזרים לבין נקלטים חדשים ולבין משתפצים מקומיים שתופסים כל חור פנוי עד שיגמרו להשתפץ.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">כל זה הוא מלכוד נורא ואף אחד לא יודע איך יוצאים מזה בלי מהפכה של ממש בפילוסופית המגורים המקובלת.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"> </p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">וכרגיל בגלל הגיל ואתה לא יודע מאיפה זה פתאום קופץ לך, שיר מלפני 83 שנים שלמדת כנראה עוד בגן הילדים ובשמחה רבה הוא מצטרף לעוד כמה כאלה.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"> </p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"> צומחים הפרחים היפים בגן</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"> הילדה היפה היא תקטוף אותם.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"> </p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;">זה מה שאתה זוכר שלמדת אז. באתר "זמרשת" יש כל מיני גירסאות ונוסחים מאד מענינים.</span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"><span style="color: maroon; font-size: large; margin: 0px; padding: 0px;"><a href="https://www.zemereshet.co.il/song.asp?id=1270" style="color: #003cc8; margin: 0px; outline-style: none; outline-width: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none;">https://www.zemereshet.co.il/song.asp?id=1270</a></span></p><p style="background-color: #f7f3e7; font-family: arial, helvetica, sans-serif; font-size: 13.3333px; margin: 0px; padding: 2px 0px; width: 460px;"> </p>אחאב בקרhttp://www.blogger.com/profile/02268583673331826299noreply@blogger.com0